The Voice: Είναι ο Ιωάννης (κατά κόσμον Γιάννης εις την Πόλιν) Κωφόπουλος. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη τον Μάη του 76, ασχολήθηκε με τη μουσική από πολύ μικρή ηλικία, τραγουδώντας σε σχολικές μπάντες και κάπου στα 19 του γνώρισε τις ρίζες του: την μουσική της Μικράς Ασίας και της Κωνσταντινούπολης, το καφέ-αμάν-ρεμπέτικο και τη Βυζαντινή μουσική.
Φοίτησε στο σύλλογο Ρωμανός ο Μελωδός, με δάσκαλο τον Παναγιώτη Νεοχωρίτη, σημερινό Άρχων Πρωτοψάλτη στον Πατριαρχικό ναό της Κωνσταντινούπολης και παράλληλα ηχοληψία στον πρώτο κρατικό Πολιτιστικό ΙΕΚ Θεσσαλονίκης Tην πρακτική του την έκανε στο Αγροτικόν στούντιο του αείμνηστου Νίκου Παπάζογλου.
Κάπου εκεί, βασισμένος στην οικογενειακή καταγωγή από την Πόλη( ο πατέρας του, Πέτρος γεννήθηκε εκεί) αλλά και στα χρυσά χέρια της μητέρας του Αλεξάνδρας, δημιούργησε το Εις την Πόλιν, ένα εστιατόριο-πολιτιστικό κέντρο, που έμεινε ξακουστό για την μοναδική του ατμόσφαιρα, την πεντανόστιμη κουζίνα του, και τη μοναδική για την εποχή, σταθερή του μπάντα, που έπαιζε μόνο παραδοσιακή μουσική με παραδοσιακά όργανα, της οποίας ήταν εμπνευστής και βασικός τραγουδιστής και κρουστός.
Ο Γιάννης Κωφόπουλος, ο Έλληνας που τραγούδησε ελληνικά στο «The VOICE» της Ρωσίας και κέρδισε τις εντυπώσεις, ανοίγει την καρδιά του στο DEBATER και έστειλε το δικό του μήνυμα στην πατρίδα του .
Δείτε την εξαιρετική του εμφάνιση στο The Voice της Ρωσίας:
Τι σας έκανε να φύγετε από την Ελλάδα;
“Εκεί για δέκα συναπτά έτη, έδωσα την ψυχή και το είναι μου, ήρθαν όμως δυσκολότεροι καιροί, ήρθε παράλληλα και η Λουντμίλα να σπουδάσει Ελληνική φιλολογία στο Αριστοτέλειο από τη Ρωσία, γνωριστήκαμε, φτιάξαμε τον Αλέξανδρο, παντρευτήκαμε, και όταν έφτασε ο κόμπος στο χτένι(οικονομική κρίση, αύξηση των φόρων και εξόδων μέσα σε μια νύχτα στο 70 τοις εκατό, Χρυσή αυγή) ένιωσα πως δεν θα μπορούσα να συνεχίσω ειρηνικά να προσπαθώ και πως έπρεπε ή να πάθω ή να κάνω κακό. Τότε, σαν από μηχανής Θεός ήρθε μια πρόταση στη Λουντμίλα για εργασία στη Μόσχα, και αποφάσισα να ακολουθήσω, ώστε τουλάχιστον, να μεγαλώσει ο Αλέξανδρος σε πιο ήσυχο περιβάλλον, δίχως να έχω σχέδια για το μέλλον, δίχως να προσδοκώ κάτι παραπάνω. Και βρέθηκα στη Μόσχα, χωρίς να γνωρίζω μήτε τη γλώσσα μήτε την κουλτούρα αυτού του λαού, που μέχρι τότε διαστρεβλωμένα νόμιζα πως γνώριζα.”
Δύσκολο για εσάς η εδραίωση σας στο μουσικό στερέωμα μιας άλλης χώρας όπως της Ρωσίας;
“Δεν είχα καν φανταστεί πως θα μπορούσα να εδραιωθώ στο μουσικό στερέωμα της Ρωσίας, αν και η σύντροφός μου, το πίστευε. Τυχαία(φαινομενικά, καθώς δεν πιστεύω στο τυχαίο), γνώρισα τους ανθρώπους αυτούς, οι οποίοι εκτίμησαν την ουσία μου, τις γνώσεις μου γύρω από την παραδοσιακή μουσική της Ελλάδας αλλά και άλλων χωρών της ανατολικής μεσογείου, και βρέθηκα να έχω δικό μου σχήμα και να παίζω σε μικρούς αλλά καλαίσθητους χώρους, στην καρδιά της Ρωσικής πρωτεύουσας, με κοινό διψασμένο να ακούσει.
Πρώτη φορά ένιωσα την μαγεία της σκηνής και τη μοναδική αλληλεπίδραση που μπορείς να έχεις με το ακροατήριο σου. Στην Ελλάδα παίζοντας είτε στο δικό μου μαγαζί, είτε σε άλλους χώρους, ήταν πάγιο μυστικό, πως ο κόσμος δεν άκουγε, παρά όταν ερχόταν στο κέφι και μεράκλωνε. Δεν υπήρχε περίπτωση να δώσει ο Έλληνας 20 ευρώ εισιτήριο χωρίς ποτό, για να ακούσει μόνο, χωρίς παράλληλα να φάει, να πιει, να καπνίσει, και βέβαια να μιλήσει.
Ήταν για μένα μια αποκάλυψη και συνεχίζει να είναι, καθώς στις συναυλίες μου δεν τραγουδάω στα Ρώσικα (κυρίως στα Ελληνικά, και τον τελευταίο χρόνο αποκλειστικά στα Ελληνικά) και είναι πάντα soldout(μέχρι και 500 άτομα η μεγαλύτερη συναυλία που έχω κάνει, εκτός από κάποιες συμμετοχες μου σε γκρουπ, που είχαν 5000 άτομα)”.
Όταν βάλατε συμμετοχή στο The Voice της Ρωσίας δεν ήταν ρίσκο για εσάς;
“Στο Voice συμμετείχα αποδεχόμενος την πρόσκληση μιας εκ των μουσικών παραγωγών του σόου.
Έτυχε να με δει σε ένα τζάζ φεστιβάλ, της φάνηκε ενδιαφέρον, μετέφερε την πληροφορία σε έναν κοινό μας φίλο μουσικό, και έτσι πήγα.
Έναν χρόνο μετά την πρόταση, και μετά την καραντίνα (υπήρχε χρόνος να στείλω τη συμμετοχή και να μελετήσω μεθοδικά τα βήματά μου).
Στις πρώτες οντισιόν πήγα με τη Μισιρλού, γνωρίζοντας από ένστικτο πως θα με διαλέξουν. Ένα παγκοσμίου φήμης τραγούδι, μελωδία που την γνωρίζουν όλοι, δεν υπήρχε περίπτωση να περάσει απαρατήρητο και έτσι και έγινε.
Αφού πέρασα στα blind auditions ( από 6000 ακροάσεις, διαλέγουν τους 100, και περνούν στο σόου οι 44), ήμουν βέβαιος, πως θα περάσω και στο σόου. Ήταν μια ενστικτώδης γνώση, μια βεβαιότητα, και δεν σας κρύβω πως ήταν η μοναδική μου επιδίωξη.
Ετοίμασα πολύ καλά το τραγούδι, με την ομάδα μου κάναμε μόνοι μας τη διασκευή, επιμελήθηκα μαζί με φίλους την εμφάνιση, και έδωσα όλο μου το είναι σε αυτό το στοίχημα: να είμαι ο πρώτος Έλληνας, που πήγε σε ξένο voice με Ελληνικό στίχο.
Ήμουν λίγο τυχερός, καθώς η Πωλίνα Γκαγκάρινα που με διάλεξε γνωρίζει Ελληνικά και αγαπάει την Ελλάδα, αλλά πιστεύω πως το άξιζα, η εμφάνιση μου ήταν μεστή και αυθεντική.
Δεν ρίσκαρα τίποτα, καθώς δεν είχα εξαρχής σκοπό, να προχωρήσω στο σόου, παρά μόνο να περάσω με Ελληνικό τραγούδι.”
Περιμένατε να είχατε τόση μεγάλη ανταπόκριση;
“Δεν περίμενα να πω την αλήθεια, την αποδοχή και την ανταπόκριση του κόσμου, ειδικά της Ελληνικής διασποράς εδώ στη Ρωσία. Τα μηνύματα που εισέπραξα ήταν χιλιάδες, η αγάπη του κόσμου συγκινητική.
Υπήρξαν άνθρωποι που μου είπαν πως τους έκανα περήφανους, άλλοι που έγραψαν στα σχόλια του youtube πως ανατρίχιασαν, εκδηλώσεις θαυμασμού, που μου φάνηκαν υπερβολικές μεν, μου άρεσαν δε, αλλά την ουσία μου δεν την άλλαξαν. Με λίγα λόγια δεν καβάλησα κανένα καλάμι, απλά, με την εμφάνιση μου αυτή, και έκλεισα κάποια στόματα, άνοιξα κάποια άλλα, αλλά το κυριότερο, ενθουσίασα τον εαυτό μου, και πίστεψα σε μένα και τις ποιότητες μου. Μέχρι τότε, όντας πολύ αυστηρός κριτής του εαυτού μου, υπήρξε τροχοπέδη στην καριέρα μου, καθώς δεν τολμούσα. Πότε δεν είναι αργά!”
Δείτε το σχετικό βίντεο με την εκπληκτική εμφάνιση του Ιωάννη Κωφόπουλου:
Τι αποκομίσατε από την συμμετοχή σας στο The Voice Russian;
“Όπως είπα και πριν. Δεν σκόπευα να μείνω στο σόου, καθώς δεν είμαι ποπ τραγουδιστής και είμαι αρκετά μεγάλος για να ανταγωνιστώ νέα παιδιά, που προσεγγίζουν τη μουσική με άλλο τρόπο και ορμή.
Αυτό που ήθελα το πήρα, και ουσιαστικά οικειοθελώς αποχώρησα στη δεύτερη φάση του παιχνιδιού, παραχωρώντας τη θέση μου, στην αντίπαλο μου στα battles η οποία στη γενική πρόβα ήρθε με λαρυγγίτιδα, και σαν γνήσιος κύριος, δεν έβαλα τα δυνατά μου να την κερδίσω. Μεταξύ μας, δεν είμαι καλός στο να στήνω η να παίζω σε ίντριγκες, οπότε όταν αντιλήφθηκα που πάει η ιστορία, το έπαιξα και εγώ τρελίτσα, ώστε όλοι να είμαστε ευχαριστημένοι)) win win κατάσταση.
Πήρα όμως μεγάλη αναγνωρισιμότητα και στην Ρωσία, και στην Ελλάδα, μπήκα στην επίσημη λίστα του βόις με τις 10 καλύτερες στον κόσμο περφόρμανς(the most unique and surprising blind auditions 2020), άνοιξαν πόρτες για πολύ δυνατές συνεργασίες, βρήκα εταιρεία να κυκλοφορήσει την πρώτη μου δισκογραφική δουλειά, με κάλεσαν σε ένα διεθνές φεστιβάλ Εθνικ τραγουδιού, στη λίμνη Βαϊκάλη, στη Σιβηρία, δημιούργησα τη Grekobanda, ένα πολύ δυνατό γκρουπ με το οποίο παίζουμε Ελληνική μουσική και τραγούδια, με φιούζιον τρόπο.
Η συμμετοχή μου στο Voice μου έδωσε μια ώθηση ομολογουμένως, αλλά δεν πετάω στα σύννεφα, ούτε βασίζομαι σε αυτό για να πω ότι πέτυχα.
Εύχομαι να είναι μακρύς ο δρόμος”.
Πως είναι να ζει κάποιος στη Ρωσία. Συμπαθούν τους Έλληνες εκεί;
“Η Ρωσία είναι για μένα πλέον η δεύτερη πατρίδα μου.
Το νιώθω αυτό, καθώς εδώ γνώρισα ανθρώπους μοναδικούς, με τους οποίους ανέπτυξα δεσμούς “αιώνιους”.
Δεν είναι εύκολο να ζεις εδώ, αλλά αυτή είναι η χάρη του να ζεις στην πανέμορφη αυτή χώρα.
Η Ρωσική ψυχή, ένα κράμα δύναμης, πίστης, υπομονής, επιμονής και αγάπης, έχει μια μοναδική και αρχέγονη ουσία, που εμποτίζει το είναι σου, και σε αναπροσαρμόζει.
Λέω και πιστεύω πως εδώ έγινα καλύτερος άνθρωπος.
Άνοιξα τους ορίζοντες μου, έμαθα να περπατάω, πολέμησα τα εγώ μου, ατσαλώθηκα με τις δυσκολίες, ανακάλυψα τις ποιότητες μου, και δημιούργησα.
Οι Ρώσοι είναι φιλέλληνες, και είναι προνόμιο εδώ το να είσαι Έλληνας, τουλάχιστον έτσι ένιωσα.
Βέβαια αυτοί τρέφουν ιδιαίτερο σεβασμό, στην Ελλάδα που γνώρισαν μέσα από τους αρχαίους μύθους και την ιστορία, αλλά τα τελευταία χρόνια, όλο και περισσότεροι έρχονται στην Ελλάδα για διακοπές και αγαπούν την χώρα”
Ελλάδα θα επιστρέφατε μόνιμα; ‘Η μόνο για διακοπές; Το αναφέρω γιατί τα εισοδήματα νομίζω είναι καλύτερα εκεί. Σωστά;
“Πριν χρόνια είχα πει πως δεν σκοπεύω να πεθάνω στη Μόσχα.
Επίσης ένα από τα μοτο μου είναι η φράση, η βασική ιδέα είναι να πεθάνεις νέος όσο το δυνατόν αργότερα.
Η Ρωσία με έμαθε πως να νιώθω νέος και να προσέχω την υγεία μου, αλλά δεν παρέχει (ιδιαίτερα η ζωή σε μια τέτοια μεγαλούπολη) την ποιότητα που προσφέρει η ζωή στην Ελλάδα. Ναι μεν εδώ οικονομικά ίσως να είναι καλύτερα(προς το παρόν και όχι τόσο εύκολα όσο κάποιοι εικάζουν), αλλά φαντάζομαι τον εαυτό μου σε κάποιο ορεινό μέρος ενός νησιού, στα εβδομήντα μου, να καλλιεργώ και να παίζω μουσική.
Αλλά μου αρέσει πολύ να ταξιδεύω, και αυτό επιδιώκω συνεχώς.
Στην Ελλάδα πριν την πανδημία, κάθε καλοκαίρι, ερχόμασταν οικογενειακώς, και για να γεμίσουμε μπαταρίες βέβαια, αλλά και για να έχει ο Αλέξανδρος ο γιός μας, επαφή με τη γιαγιά, τον παππού και τη δική μου οικογένεια (ο Αλέξανδρος είναι δίγλωσσος και διδάσκεται εδώ στη Μόσχα την Ελληνική γλώσσα)”.
Τι ετοιμάζετε τώρα; Πείτε μας λίγα πράγματα για εσάς…
‘Όπως είπα και πριν ετοιμάζω την πρώτη μου δισκογραφική δουλειά, η οποία θα περιλαμβάνει και δικά μου τραγούδια και συνθέσεις αλλά και κάποιες διασκευές σε διάφορες γλώσσες.
Θα κυκλοφορήσει και σε βινίλιο, και έτσι θα εκπληρώσω ακόμα ένα όνειρο που είχα από μικρός να βγάλω δίσκο(εκτός από αυτούς που βγάζαμε μικροί στο δρόμο για να μαζέψουμε το χαρτζιλίκι μας)))
Τον Ιούλιο όπως ήδη σας ανέφερα, με κάλεσαν σε ένα πολύ σημαντικό φεστιβάλ-διαγωνισμό, στη Σιβηρία, στον οποίο θα συμμετάσχω με τον Πόντιο λυράρη Αλέξη Ελενίδη (τη συμμετοχή μας θα στηρίξουν η Ελληνική ομογένεια αλλά και Ρώσοι φίλοι) οπου θα ερμηνεύσω μια σύνθεση-παρουσίαση της Ελληνικής μουσικής (μια τριλογία με αποσπάσματα από τον επιτάφιο του Σείκιλου, τη μοναδική αρχαία σωσμένη ως τις μέρες μας μελωδία, έναν ηπειρώτικο πεντατονικό σκοπό, και μια ποντιακή παραλλαγμένη μελωδία, όλα αυτά βασισμένα στον φωνητικό αυτοσχεδιασμό, με βυζαντινή τεχνική) . Την συγκεκριμένη συμμετοχή, προτίθενται να καλύψουν δημοσιογραφικά και κάποιοι Έλληνες, αλλά θα καλυφθεί και από τα τοπικά κανάλια, αλλά και από το πρώτο μεγάλο κανάλι της Ρωσίας με 80 εκατομμύρια τηλεθεατές.
Μια επιθυμία μου είναι να αρχίσω να ερμηνεύω μπροστά στο Ελληνικό κοινό, οπότε κυνηγώ το τελευταίο διάστημα επαφή με Έλληνες καλλιτέχνες, καθώς επίσης θα με ενδιέφερε να εμφανιστώ σε μια από τις πολλές μουσικές εκπομπές που γίνονται στην Ελληνική τηλεόραση(έχω και έτοιμα κόνσεπτ για να υποστηρίξω μια τέτοια παρουσία) όχι όμως τύπου ριάλιτυ κλπ.
Ποια είναι τα σχέδια σας από εδώ και έπειτα;
Στα σχέδια μου εδώ και πολλά χρόνια, είναι να κάνω μια παρουσίαση της Ελληνικής μουσικής από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, με Ρώσους και Έλληνες μουσικούς. Σκοντάφτουμε στην κοντόφθαλμη Ελληνική γραφειοκρατία (δεν ζητάμε χρήματα αλλά επίσημη υποστήριξη απο την Ελλάδα) η οποία δεν μπορεί να καταλάβει, πως θα στήσουμε την παράσταση που προτείνουμε, χωρίς μεσάζοντες, χωρίς “μεγάλα” ονόματα και χωρίς την εποπτεία της. Θα γίνει αυτή η παράσταση, και ελπίζω και μετά από αυτή τη συνέντευξη, να βρει και κατάλληλους υποστηρικτές.
Προχωράω μόνος μου προς το παρόν στη διάδοση της Ελληνικής κουλτούρας εδώ στη Ρωσια(είμαι εστιάτορας και μάγειρας εκτός από μουσικός), οι συναυλίες μου έχουν Ελληνικό χρώμα, μαθαίνω στους Ρώσους μουσικούς να παίζουν καλή Ελληνική μουσική(χωρίς να χρειάζεται να ακολουθούμε τη σύγχρονη εμπορική οδό), έχουν τραγουδήσει στα Ελληνικά μαζί μου, πολλές μεγάλες ερμηνεύτριες και γενικά είμαι πολύ χαρούμενος και ευτυχισμένος για την μέχρι στιγμής πορεία μου εδώ στη Μόσχα. Χαιρετώ εγκάρδια τους αναγνώστες σας στην πατρίδα, εύχομαι σε όλους υγεία και ευλογία, και σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας!”
Στο επανιδείν= Ντασβιντάνια!
ΓΡΑΨΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ"