CNN: Η Ουκρανία είναι πλέον πόλεμος του Τραμπ

Στις κινήσεις του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ για τον πόλεμο στην Ουκρανία στέκεται σε ανάλυση του το CNN.

Συγκεκριμένα, όπως τονίζει μεταξύ άλλων το δημοσίευμα «ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι του Ντόναλντ Τραμπ».

«Ο Βλαντιμίρ Πούτιν το ξεκίνησε. Ο Τζο Μπάιντεν δεν το σταμάτησε. Αλλά, παρά τις αντίθετες προσπάθειές του, αυτή είναι η εβδομάδα κατά την οποία η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία γίνεται ο πόλεμος του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ» αναφέρει αρχικά το CNN για να προσθέσει:

«Το πιο ισχυρό αξίωμα στον κόσμο δεν προσφέρει πάντα επιλογές. Ο Τραμπ έχει την εντολή να αντιμετωπίσει τη μεγαλύτερη σύγκρουση στην Ευρώπη από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, επειδή οι Ηνωμένες Πολιτείες συμμετείχαν, υπό τον προκάτοχό του, ως βασικός σύμμαχος και χορηγός της Ουκρανίας.

Ο Τραμπ θα μπορούσε να είχε σταματήσει εντελώς τον πόλεμο. Αλλά αντ’ αυτού, επέλεξε να επιβάλει τη δύναμη της προσωπικότητάς του, αρχικά μέσω της ιδέας ότι θα μπορούσε να τον τερματίσει σε 24 ώρες ή σε μια αναθεωρημένη προθεσμία 100 ημερών. Στη συνέχεια, προσπάθησε να διαχειριστεί τις προσωπικότητές του, αρχικά προσεγγίζοντας τον Ρώσο πρόεδρο, επαναλαμβάνοντας τις αφηγήσεις του και στη συνέχεια επιπλήττοντας δημόσια τον Ουκρανό πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι στο Οβάλ Γραφείο».

Στη συνέχεια, το δημοσίευμα αναφέρει: «Χτύπησε σκληρά τους συμμάχους του στο ΝΑΤΟ, απαιτώντας να πληρώσουν περισσότερα για την άμυνα της Ευρώπης, κάτι που και έκαναν. Και στη συνέχεια η σκληρή διπλωματική προσπάθεια τέθηκε σε ισχύ, αποφέροντας τελικά ελάχιστα.

Αλλά είναι το τελευταίο δεκαπενθήμερο που οι αποφάσεις του Τραμπ – και οι συνειδητοποιήσεις του – έχουν μετατρέψει αυτό το πρόβλημα σε ένα πρόβλημα που τώρα ο ίδιος κατέχει. Έχει δει ότι ο Πούτιν δεν θέλει ειρήνη. Έχει δει ότι η Ουκρανία χρειάζεται επειγόντως όπλα και προσπάθησε να βοηθήσει, αν και με έναν αδιάφορο τρόπο. Έκανε την αξιοσημείωτη επιλογή να απαντήσει στις συνήθως απορριπτόμενες πυρηνικές επιθέσεις του πρώην Ρώσου προέδρου Ντμίτρι Μεντβέντεφ , με σκληρότερες πυρηνικές απειλές για την τοποθέτηση αμερικανικών πυρηνικών υποβρυχίων πιο κοντά στη Ρωσία. Οι ΗΠΑ πέρασαν από την παύση της στρατιωτικής βοήθειας προς την Ουκρανία στην απειλή με πυρηνική δύναμη εναντίον της Ρωσίας σε λιγότερο από ένα μήνα.

Καθώς τελειώνει αυτή η εβδομάδα, με την συντομευμένη προθεσμία του Τραμπ για μια ειρηνευτική συμφωνία να πλησιάζει στο τέλος της, πρέπει να λάβει ίσως την πιο σημαντική απόφαση της σύγκρουσης μέχρι σήμερα. Επιβάλλει κυρώσεις – δευτερογενείς δασμούς εναντίον των πελατών ενέργειας της Ρωσίας – που πραγματικά πονάνε; Αποδέχεται ότι οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους μπορεί να χρειαστεί να υπομείνουν λίγο οικονομικό πόνο, για να προκαλέσουν πόνο;

Η επιβολή σοβαρών δευτερογενών κυρώσεων στην Ινδία και την Κίνα θα μπορούσε να φέρει ρίσκα στην παγκόσμια αγορά ενέργειας. Ο Τραμπ ανακοίνωσε τη Δευτέρα ότι θα αυξήσει τους δασμούς στην Ινδία επειδή πωλεί ρωσικό αργό πετρέλαιο με κέρδος και δεν «τον νοιάζει πόσοι άνθρωποι σκοτώνονται από τη Ρωσική Πολεμική Μηχανή», αν και δεν παρείχε λεπτομέρειες σχετικά με τα νέα μέτρα. Η Ινδία δεν έχει καταστήσει δημόσια σαφές εάν σκοπεύει να σταματήσει να αγοράζει ρωσικά ενεργειακά προϊόντα. Η Κίνα εξαρτάται απόλυτα από το ρωσικό πετρέλαιο και φυσικό αέριο και απλώς δεν έχει την πολυτέλεια να σταματήσει να τα αγοράζει».

Τέλος, το CNN προσθέτει: «Για να αποφύγει μια ακόμη στιγμή « TACO » – συντομογραφία του Trump Always Chickens Out – ο Τραμπ θα πρέπει να προκαλέσει κάποια ενόχληση και πιθανότατα θα νιώσει κάποια αντίποινα. Ή μπορεί να αναζητήσει μια έξοδο, εάν προσφερθεί μια στον ειδικό απεσταλμένο του, Στιβ Γουίτκοφ, σε μια αναμενόμενη επίσκεψη στη Μόσχα αυτή την εβδομάδα. Ο Τραμπ θα μπορούσε ίσως να δεχτεί μια διμερή συνάντηση με τον Πούτιν ως ένδειξη προόδου προς την ειρήνη. Αλλά ακόμη και αυτή η υποχώρηση θα σήμαινε ότι έχει αφήσει ανεξίτηλο το στίγμα του στον πόλεμο – ότι, σύμφωνα με τα λόγια του πρώην υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Κόλιν Πάουελ σχετικά με το Ιράκ, αν οι Ηνωμένες Πολιτείες τον σπάσουν, θα είναι δικές τους.

Ο Τραμπ δεν μπορεί να έχει και τα δύο. Είναι στη φύση του να επιδιώκει να αποτελεί το επίκεντρο όλων των αποφάσεων και το σημείο έλξης της προσοχής σε οποιοδήποτε δεδομένο ζήτημα. Κάθε σημείο καμπής μέχρι στιγμής βασίστηκε στην προσωπική του επιλογή και φαντασία. Και με αυτό έρχεται ένα βασικό μάθημα της αμερικανικής προεδρίας.

Ο Τραμπ δεν έχει το δικαίωμα να επιλέξει ποια προβλήματα είναι δικά του και ποια μπορεί να αγνοήσει. Η πλατφόρμα America First του MAGA μπορεί να αφορά τη μείωση του παγκόσμιου αποτυπώματος της Ουάσιγκτον, αλλά δεν επιτρέπει στον Τραμπ να κατέχει αποκλειστικά τις επιτυχίες του – και όχι τις αποτυχίες του. Εκτός αν ο Τραμπ μειώσει το αποτύπωμα της αμερικανικής ισχύος παγκοσμίως στο μηδέν – κάτι που δεν είναι συμβατό με μια προεδρική προσωπικότητα που είναι υποχρεωμένη να «πράττει» και να προκαλεί αντιδράσεις – θα υπάρχουν πάντα κάποια προβλήματα που είναι της Αμερικής.

Λέει ότι θέλει να σταματήσουν οι πόλεμοι. Αλλά αυτό δεν είναι αρκετό από μόνο του. Οι πόλεμοι δεν έχουν συμμορφωθεί όλοι.

Ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα κληρονόμησε πολέμους τόσο στο Ιράκ όσο και στο Αφγανιστάν . Άφησε πίσω του γρήγορα τον πρώτο και διπλασίασε τις δυνάμεις του με μια αύξηση στον δεύτερο, κάτι που δεν λειτούργησε. Το Αφγανιστάν έγινε ο πόλεμος του Ομπάμα, παρόλο που ήταν ένα χάος που είχε κληρονομήσει. Ο Τραμπ, με τη σειρά του, έλαβε αυτό το χάος και παρέδωσε την γρήγορη λύση του στον Μπάιντεν για να το εκτελέσει, στην χαοτική κατάρρευση του Αυγούστου 2021, που παρουσιάστηκε ευρέως από τους Ρεπουμπλικάνους ως αποτυχημένος Δημοκρατικός.

Ο Τραμπ αντιμετωπίζει το ίδιο πρόβλημα, να κληρονομήσει μια κρίση. Δεν μπορεί να ευχηθεί ή να πείσει τη σύγκρουση να τερματιστεί. Οι ίδιοι οι θάνατοι στα πεδία των μαχών που θρηνεί έχουν σπείρει ζημιές και θλίψη, μετατρέποντάς τον σε έναν υπαρξιακό πόλεμο επιβίωσης για το Κρεμλίνο και για την ψυχή της ουκρανικής κοινωνίας.

Οι Ουκρανοί θέλουν να ζήσουν ειρηνικά, χωρίς σειρήνες νυχτερινών αεροπορικών επιδρομών. Ο Πούτιν δεν θέλει ειρήνη και, αντίθετα, οι πιο πρόσφατες μαξιμαλιστικές απαιτήσεις του ισοδυναμούν με παράδοση της Ουκρανίας.

Τελικά, αποτελεί αντανάκλαση μιας σκληρής πραγματικότητας ότι αυτός ο πόλεμος θα πρέπει να θεωρείται ως ο πόλεμος του Τραμπ. Είναι η καθοριστική σύγκρουση της προεδρίας του και της εποχής μετά την 11η Σεπτεμβρίου. Το αποτέλεσμά της καθορίζει την ευρωπαϊκή ασφάλεια και την κινεζική επιθετικότητα κατά την επόμενη δεκαετία. Η Κίνα το καταλαβαίνει αυτό και χρειάζεται τη Ρωσία για να κερδίσει. Η Ευρώπη το καταλαβαίνει αυτό και εξοπλίζεται, ώστε η Ρωσία να μην βλέπει ευκαιρία στην αδυναμία του μπλοκ. Το αν ο Τραμπ το καταλαβαίνει αυτό και αποδέχεται δυσάρεστες, σκληρές αποφάσεις με τις συνέπειες που ακολουθούν, θα το μάθουμε την επόμενη εβδομάδα».