Ο Στέφανος Κασσελάκης θα πρέπει να κατέβει στο γήπεδο της πολιτικής και να αφήσει την εξέδρα της διαμαρτυρίας και της παραπολιτικής. Η συγκεκριμένη θέση ενδεχομένως να του παρέχει ασφάλεια και ο ίδιος να θεωρεί ότι του εξασφαλίζει αν όχι μια περίοδο χάριτος, τουλάχιστον ένα επαρκές απόθεμα χρόνου για να οργανωθεί. Η συνταγή όμως του σοσιαλμιντιακού ενστίκτου και της επικοινωνιακής έφεσης, ούτε θα θεραπεύσει το πληγωμένο γόητρο της παράταξης που ηγείται, ούτε θα αναπτερώσει το κομματικό ηθικό.
Πολύ περισσότερο δεν θα επηρεάσει ένα αμετάβλητο σκηνικό, στο οποίο η πολιτική κυριαρχία της Νέας Δημοκρατίας, όχι απλά δεν αμφισβητείται, αλλά ακόμη και η όποια φθορά της, δεν ενισχύει το πολιτικό κεφάλαιο του ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμη και ο εάν ο ίδιος κυριαρχεί στις τάσεις των μέσων κοινωνικών δικτύωσης, ο Πρόεδρος πρέπει να καταλάβει ότι το κόμμα του βρίσκεται βαθιά στο φάσμα των ξεπερασμένων trend.
Η διπλή ετυμηγορία του καλοκαιριού είναι το αδιάψευστο τεκμήριο του νέου status quo του ΣΥΡΙΖΑ. Ο κόσμος ζητάει πολιτική πρόταση και αποτελέσματα. Δεν επιβραβεύει την καταγγελία τους αλλά επιδοκιμάζει το ολοκληρωμένο σχέδιο που το αμφισβητεί με μελέτη και ρεαλισμό. Για ορισμένους είναι πρόωρη η αξιολογική κρίση, αλλά πρόκειται για ένα πεδίο στο οποίο ο Στέφανος Κασσελάκης δείχνει να υστερεί.
Η ταχύτητα με την οποία έβαλε τη γαλότσα και έπιασε το στυλιάρι για να φτυαρίσει τις λάσπες και τα μπάζα στην πλημμυρόπληκτη Θεσσαλία, δεν αντιστοιχήθηκε με τη σβελτάδα με την οποία ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, μπήκε στην πρώτη, πολιτική μάχη που καλείται να δώσει στην έναρξη της αρχηγίας του. Μπορεί η αυτοδιοικητική ψήφος να έχει σαφώς χαλαρότερα χαρακτηριστικά, όμως ειδικά από τις αναμετρήσεις που δίνονται στις περιφέρειες, παράγεται πολιτικό αποτέλεσμα.
Με την αναγνώριση του ελαφρυντικού ότι καλείται εν κινήσει να δώσει συντεταγμένες στην κομματική πυξίδα, ο Στέφανος Κασσελάκης όμως φαίνεται να παρασύρθηκε από τη φόρα της εσωκομματικής διαδικασίας, τα φώτα και την κεκτημένη ταχύτητα με την οποία μπήκε στην κεντρική πολιτική σκηνή.
Οι αυτοδιοικητικές εκλογές όμως ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για τον ίδιο, πέραν της αυτονόητης στήριξης στους κομματικούς υποψήφιους, να παρουσιάσει ένα πολιτικό σχέδιο. Να αξιοποιήσει τα φώτα που είναι στραμμένα πάνω του, για να προβάλλει κοστολογημένες λύσεις και τεκμηριωμένες προτάσεις. Αυτό θα ήταν μια κίνηση στην πολιτική σκακιέρα με την οποία ο Στέφανος Κασσελάκης, θα έδινε εν τοις πράγμασι, στο στοιχείο της ανανέωσης του ΣΥΡΙΖΑ.
Οι κομματικές αβελτηρίες και οι συσχετισμοί δυνάμεων στο εσωκομματικό πεδίο, είναι προφανώς μια από τις προτεραιότητες ενός νέου Προέδρου. Μια διαδικασία όμως ουσιαστικής ανανέωσης σπάει αυτόν τον «γύψο» για να δοθεί συντεταγμένη η πρώτη μάχη στη νέα εποχή.
Ο κ. Κασσελάκης επέλεξε να μπει πολύ καθυστερημένα σε αυτήν την μάχη, δίνοντας λαβές, για την πραγματική επιδίωξη της στρατηγικής του. Η επιβεβαίωση έρχεται και από την αλήθεια των αριθμών που δείχνει ότι η πρώτη ομιλία του στην κοινοβουλευτική ομάδα, μπορεί να είχε ικανή έκταση άνω των 3.600 λέξεων, αλλά ο κ. Κασσελάκης χρησιμοποίησε μόλις δυο φορές τη λέξη αυτοδιοίκηση.
Η δε παρότρυνση των 28 λέξεων προς τους βουλευτές του να «τρέξουν» για την κάλπη των αυτοδιοικητικών, δεν πλαισιώθηκε από καμία ονομαστική αναφορά για τους υποψηφίους που έχουν λάβει το κομματικό χρίσμα. Πολύ περισσότερο όταν πολλοί εξ’ αυτών δεν τον είδαν να στοιχίζεται στο πλευρό τους.
Συμπερασματικά, ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί να έχει επιλέξει με σκακιστικούς όρους τη στρατηγική του γκαμπί. Να θυσιάσει πιόνια για να ανακτήσει ένα πολιτικό πλεονέκτημα το οποίο θα είναι αδύναμο καθώς η κυριαρχία δεν επιβεβαιώνεται αλλά ούτε αμφισβητείται αποκλειστικά στις εθνικές κάλπες.
ΓΡΑΨΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ"