Σεξουαλικές διαστροφές. Παλιός αλλά δόκιμος όρος. Σήμερα ονομάζονται σεξουαλικές παρεκκλίσεις ή παραφιλίες. Αρκετές -θα έλεγα πολλές- μεταξύ των οποίων ο βιασμός, η παιδοφιλία και η παιδεραστία. Η διάκριση οφείλεται στο ότι ο παιδόφιλος αγγίζει, θωπεύει, φιλάει, αγκαλιάζει και ξεντύνει, ενώ ο παιδεραστής προβαίνει σε σεξουαλική πράξη. Επικίνδυνοι και οι δύο. Συνήθως καλύπτονται πίσω από τη μάσκα της ψυχιατρικής ασθένειας. Το πρόβλημα έγκειται στο ότι μιλάμε για μια σεξουαλική διαστροφή, που δεν έχει καμία σχέση με ψυχιατρική αρρώστια.
Ο παιδεραστής είναι ευγενικός, χαλαρός, δοτικός, ομιλητικός, επικοινωνιακός, προσιτός και ιδιαίτερα φιλικός με μικρά παιδιά. Τα προσεγγίζει, μιλάει μαζί τους, παίζει τα παιχνίδια τους, κερνάει και κάνει δώρα και προσπαθεί με κάθε τρόπο να κερδίσει την εμπιστοσύνη και την εύνοιά τους. Ο σκοπός είναι φανερός: να απλώσει και να μολύνει με τα βρωμόχερά του τις αγνές ψυχούλες τους. Ένα άτομο που – για να ικανοποιήσει το ανώμαλο ένστικτό του – αψηφά την γονεϊκή επίθεση, την κοινωνική κατακραυγή και την τιμωρία του νόμου.
Μπροστά στο “καταραμένο πάθος” ωχριούν τα πάντα.
Η ανθρώπινη παρουσία αδύναμη. Η κρατική περιφρούρηση ανύπαρκτη. Το νομοθετικό πλαίσιο ανεπαρκές. Η τόλμη της πολιτείας και της κοινής λογικής εξουθενωμένη. Πίσω από όλα αυτά, ανίκανα για προστασία παιδιά, λαβωμένες και ανήμπορες υπάρξεις και -πάνω από όλα- οι προσεχείς, πραγματικοί, ψυχιατρικοί ασθενείς.
Υπάρχει λύση; Για τα παιδιά, ναι. Λέγεται ΓΟΝΕΙΣ.
Για τους παιδόφιλους/παιδεραστές/βιαστές/μαστροπούς (αφού δεν υπάρχει θεραπεία και σωφρονισμός), η λέξη-κλειδί είναι ΤΙΜΩΡΙΑ, κάτι που πιθανώς να αποτελέσει το μοναδικό εμπόδιο που θα αποτρέψει την κατακρεούργηση της παιδικής αθωότητας.
“Εμπρός…πίσω” στη Βρετανία – Υποψήφιος ξανά ο Μπόρις Τζόνσον για την πρωθυπουργία λένε οι Times
ΓΡΑΨΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ"