Ο Στέλιος Κουδουνάρης μίλησε για την εμπειρία του στο “My Style Rocks“, για τους γονείς του και την απόφαση του να ασχοληθεί με την μόδα.
“Δεν είχα δύσκολα παιδικά χρόνια, είμαστε μια οικογένεια δεμένη, έχω και τους δύο μου γονείς μεγαλώσαμε αγαπημένοι σαν οικογένεια, με τις δυσκολίες όπως όλες οι οικογένειες. Είμαστε τρία αδέρφια, είμαι ο μεγάλος, έχω έναν αδερφό και μία αδερφή” ανέφερε ο γνωστός σχεδιαστής στο “The 2Night Show“.
“Ήμουν από παιδί μέσα στα ρούχα, ήμουν αυστηρός, έκανα κριτικές. Δεν άφηνα τη μητέρα μου να βγει από το σπίτι αν δεν μου άρεσαν τα ρούχα. Δεν ήξερα ότι θα γίνω σχεδιαστής μόδας αλλά ήξερα ότι θα ασχοληθώ με τα ρούχα.
Υπήρχαν ιδιαιτερότητες εκείνα τα χρόνια που τότε δεν το καταλάβαινα. Καταλαβαίνω ότι ήμουν διαφορετικός, δεν έπαιζα ποδόσφαιρο, δεν έπαιζα μπάσκετ. Έπαιζα στις γειτονιές αλλά λίγο, ήθελα να γυρίσω σπίτι να διαβάσω περιοδικά. Ήταν περίεργο που έκανα παρέα με κορίτσια ή σχεδίαζα φορέματα” πρόσθεσε.
“Τα παιδιά πάντα είναι σκληρά και τότε ήταν και τώρα. Είχα φτιάξει ένα τοίχος προστασίας δικό μου. Ο πατέρας μου δεν ήθελε γιατί εκείνη την περίοδο που η μητέρα μου ασχολιόταν με τα ρούχα και το ευρύτερο οικογενειακό μου περιβάλλον, ο κλάδος της ένδυσης ήταν δύσκολος.
Υπήρχε αναστάτωση στον κλάδο ως επάγγελμα. Επειδή στο σχολείο ήμουν ένας καλός μαθητής, ήθελε να με δει αρχιτέκτονα, δεν ήθελε να με δει κάτι συμβατικό. Εγώ ήμουν ξεκάθαρος ότι θα ασχοληθώ με τα ρούχα. Είχαμε κάποιες διαφωνίες αλλά ξεπεράστηκαν, δεν γίνεται διαφορετικά” σημείωσε ο Στέλιος Κουδουνάρης.
“Τα πρώτα χρόνια πιέστηκα πολύ και πέρασε καιρός το να βγάλω χρήματα και να ζω αξιοπρεπώς. Μια φορά είχα πετάξει τα ρούχα κάτω και τα πατούσα από τα νεύρα μου, γιατί με κορόιδευε ένας πελάτης” εξομολογήθηκε.
“Προσπαθούσα να κάνω πωλήσεις, να δειγματίσω τα ρούχα. Μας είχαν στο μυαλό τότε ότι ήμασταν “μοδίστρες” που δεν κάναμε τίποτα σύγχρονο. Ήταν ένα συγκεκριμένο κατάστημα που ήθελα να συνεργαστούμε και με είχε στήσει 2-3 φορές.
Δεν έβαλε παραγγελία και αισθάνθηκα ότι με κορόιδευε και δεν μου έδινε αξία ως άνθρωπο. Γύρισα σπίτι και τα πέταξα κάτω, άρχισα να τα πατάω και να κλαίω. Διήρκησε δύο λεπτά και μετά τα σήκωσα, τα άπλωσα, τα καθάρισα, τα χάιδεψα και δεν ξανασυνέβη” εξήγησε στη συνέχεια.
ΓΡΑΨΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ"