Πούτιν – Ζελένσκι: Γιατί η συνάντηση παραμένει αδύνατη

Ο ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν φαίνεται απρόθυμος να συναντηθεί με τον ουκρανό ομόλογό του Βολοντίμιρ Ζελένσκι, παρά τις πιέσεις για επανέναρξη ειρηνευτικών συνομιλιών.

Σύμφωνα με το Politico, μία τέτοια συνάντηση θα έδινε πολιτική νομιμοποίηση στον Ζελένσκι, κάτι που η Μόσχα αρνείται να αναγνωρίσει, θεωρώντας τον «παράνομο».

Ο Τραμπ και η «θεωρία του μεγάλου άνδρα»

Ο Ντόναλντ Τραμπ, που επιθυμεί έντονα μια συνάντηση των δύο ηγετών, εστιάζει περισσότερο στην προσωπική χημεία μεταξύ των ηγετών παρά στις λεπτομέρειες της διπλωματίας. Όπως επισημαίνει το δημοσίευμα, ο Τραμπ βλέπει τη διπλωματία ως ζήτημα προσωπικών σχέσεων και όχι σύνθετων στρατηγικών, αφήνοντας τις λεπτομέρειες στους συνεργάτες του.

Η προσωπική και πολιτική απόσταση μεταξύ των ηγετών

Οι δύο ηγέτες εμφανίζονται ασυμβίβαστοι: ο Ζελένσκι αντιπαθεί τον Πούτιν για την εισβολή στην Ουκρανία και τα εγκλήματα πολέμου, ενώ ο Πούτιν αντιμετωπίζει τον Ουκρανό πρόεδρο ως ηγέτη μιας χώρας που αρνείται να υποκύψει στη Ρωσία. Παρά τις προσωπικές αντιπάθειες, η κύρια αιτία της αποφυγής συνάντησης είναι η στρατηγική της Μόσχας να μην προσδώσει νομιμοποίηση στον Ζελένσκι.

Στρατηγικές της Μόσχας και η διαχείριση του Τραμπ

Η αναβολή μιας ενδεχόμενης συνάντησης Πούτιν – Ζελένσκι δεν οφείλεται μόνο στις προσωπικές διαφορές των ηγετών, αλλά αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης στρατηγικής του Κρεμλίνου. Μέσα από τη συσσώρευση εμποδίων, η Ρωσία διατηρεί τον έλεγχο της κατάστασης, μειώνει πιθανά ξέσπασματα οργής από τον Τραμπ και τον οδηγεί να «συμμορφωθεί» χωρίς να χρειαστεί να επιβληθούν άμεσες συνέπειες.

Ο Τραμπ έχει αφήσει ασαφείς τις πιθανές ενέργειες του, με αναφορές σε κυρώσεις δευτερεύουσας σημασίας σε χώρες που συνεργάζονται με τη Ρωσία. Ακόμη και αν εφαρμοστούν, δύσκολα θα πλήξουν αποφασιστικά τη ρωσική οικονομία, η οποία ήδη έχει ξεπεράσει τον στόχο ελλείμματος για το έτος.

Για τον Πούτιν, η παράταση της σύγκρουσης στην Ουκρανία προσφέρει στρατηγικά οφέλη: διατήρηση εδάφους, περιορισμένες δυτικές εγγυήσεις ασφαλείας, και έλεγχος της μελλοντικής ισχύος του ουκρανικού στρατού. Ταυτόχρονα, η συνεχιζόμενη πολεμική κατάσταση ενισχύει την καταπίεση στο εσωτερικό, τον πατριωτισμό και αποδυναμώνει ευρωπαϊκές συμμαχίες, επηρεάζοντας έμμεσα και τις κινήσεις της Κίνας.

Η Ρωσία διατηρεί τον Τραμπ υπό έλεγχο εμπλέκοντας τον Ρούμπιο και τον Γουίτκοφ σε λεπτομέρειες και αντιπερισπασμούς, παρουσιάζοντας παράλληλα τον Ζελένσκι και το Κίεβο ως υπεύθυνους για την αδυναμία επίτευξης ειρήνης. Η στρατηγική αυτή αξιοποιεί πλήρως τις πολιτικές και οικονομικές αδυναμίες των αντιπάλων, όπως ακριβώς έκανε ο Λαβρόφ στη συνέντευξή του στο Meet the Press, επιρρίπτοντας την ευθύνη στον Ουκρανό πρόεδρο και την αμερικανική πλευρά.

Την ίδια στιγμή, η ρωσική προπαγάνδα ανασύρει ιστορικά σύμβολα και εθνικούς ήρωες, όπως ο Πούσκιν, για να ενισχύσει την εθνική αφήγηση και να δικαιολογήσει τη στρατηγική της Μόσχας.