Ευαγόρας Παλληκαρίδης: Ο άνδρας που βρίσκεται στο σήμα της Πάφου

Η Πάφος συνεχίζει να τρελάνει κόσμο στα ποδοσφαιρικά γήπεδα της Ευρώπης φέρνοντας στο προσκήνιο το κυπριακό ποδόσφαιρο και πάλι.

Η Πάφος ιδρύθηκε μόλις στις 10 Ιουνίου του 2014 και προέκυψε από τη συγχώνευση δύο ομάδων, της ΑΕΚ Κουκλιών και της ΑΕΠ Πάφου. Η πρώτη της συμμετοχή τη σεζόν 2014/15, έγινε στο πρωτάθλημα της δεύτερης κατηγορίας της Κύπρου. Στο τέλος εκείνης της σεζόν, κατάφερε μέσω της δεύτερης θέσης στο πρωτάθλημα να προβιβαστεί στη μεγάλη κατηγορία.

Η ομάδα εξασφάλισε την πρόκριση της στην League Phase του Champions League μετά από μία ιστορική πρόκριση επί του Ερυθρού Αστέρα και ολοκλήρωσε το θαύμα φέρνοντας στο προσκήνιο την εξέλιξη του κυπριακού ποδοσφαίρου.

Η Πάφος είναι μία ομάδα με σύντομη ιστορία αλλά σημαντική κληρονομιά λόγο του σήματος της που απεικονίζει τον 18χρονο αγωνιστή, Ευαγόρα Παλληκαρίδη που έδωσε την ζωή του στον αγώνα κατά της βρετανικής κυριαρχίας στο νησί.

Πάφος: Ποιος ήταν ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης

Ο Παλληκαρίδης, Παφίτης αγωνιστής και ποιητής, μαχόταν υπέρ της αποτίναξης της βρετανικής κυριαρχίας από την Κύπρο. Γεννήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου του 1938. Παρότι ήταν ακόμα μαθητής, αποτελούσε αγωνιστή της ΕΟΚΑ (Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών) και ήταν γνωστός για τους αγώνες του, την ευαισθησία, το θάρρος και τη φιλοπατρία του.

Το τέλος του υπήρξε τραγικό, καθότι μόλις στα 18 του, συνελήφθη από τους Βρετανούς το 1956 για οπλοκατοχή και καταδικάστηκε σε θάνατο διά απαγχονισμού.

Εκτελέστηκε στη Λευκωσία το 1957 και μέχρι σήμερα αποτελεί εθνικό ήρωα και σύμβολο αυτοθυσίας.

Γεννημένος στις 27 Φεβρουαρίου 1938 στο χωριό Τσάδα, της Πάφου από τα μαθητικά του χρόνια υπήρξε αγωνιστής, καθώς στα 15 του, το 1953, κατέβασε και κομμάτιασε την αγγλική σημαία στο Κολέγιο της Πάφου, την ημέρα που η Βασίλισσα Ελισάβετ στεφόταν στο Λονδίνο. Αυτή η αντιστασιακή ενέργεια του ανήλικου Κύπριου, ήταν το έναυσμα μαζικών διαδηλώσεων που ματαίωσαν εορτασμούς, οι οποίοι είχαν οργανωθεί από τους Άγγλους στην Πάφο.

Μετά από δύο χρόνια και συγκεκριμένα το 1955 ο 17χρονος Ευαγόρας, συλλαμβάνεται και πάλι ως μέλος της νεολαίας της ΕΟΚΑ, επειδή συμμετείχε σε παράνομη πορεία για την υπόθεση του πλοιαρίου «Άγιος Γεώργιος».

Η σύλληψη και η πολύκροτη δίκη

Στις 18 Δεκεμβρίου 1956, έρχεται η τρίτη και η τελευταία σύλληψή του. Ο Ευαγόρας πιάστηκε με οπλοπολυβόλο και γεμιστήρες και οδηγήθηκε σε δίκη.

«Γνωρίζω ότι θα με κρεμάσετε. Ό,τι έκαμα, το έκαμα ως Έλλην Κύπριος, όστις ζητεί την Ελευθερίαν του. Τίποτα άλλο», ήταν τα λόγια του Παλληκαρίδη.

Οι ψυχροί Άγγλοι δικαστές δεν υπολόγισαν τίποτα και επέβαλαν στον 18χρονο την εσχάτη των ποινών. Μαθητές, κάτοικοι της Κύπρου και της Ελλάδας, η ελληνική Βουλή, αλλά και η εκκλησία έστειλαν τηλεγραφήματα συμπαράστασης στον Ευαγόρα. Ξέσπασαν παντού πορείες και διαδηλώσεις. Η Κυπριακή Αδελφότητα της Αθήνας απευθύνθηκε μέχρι και στον Βασιλιά της Ελλάδας, Παύλο, αλλά το αίτημα απορρίφθηκε.

Οι τελευταίες λέξεις σε χαρτί

Στις 14 Μαρτίου 1957, ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης απαγχονίστηκε και πάνω στην κρεμάλα τραγούδησε τον Εθνικό ύμνο. Πριν από αυτό άφησε πίσω του μία σημείωση και έδειξε την μεγάλη του καρδιά και το θάρρος του.\

«Θ’ ακολουθήσω με θάρρος τη μοίρα μου. Ίσως αυτό να ‘ναι το τελευταίο μου γράμμα. Μα πάλι δεν πειράζει. Δεν λυπάμαι για τίποτα. Ας χάσω το καθετί. Μια φορά κανείς πεθαίνει. Θα βαδίσω χαρούμενος στην τελευταία μου κατοικία. Τι σήμερα, τι αύριο; Όλοι πεθαίνουν μία μέρα. Είναι καλό πράγμα να πεθαίνει κανείς για την Ελλάδα. Ώρα 7:30. Η πιο όμορφη μέρα της ζωής μου. Η πιο όμορφη ώρα. Μη ρωτάτε γιατί».

Θάφτηκε μέσα στις φυλακές, στα λεγόμενα «Φυλακισμένα Μνήματα» της Λευκωσίας και πέρασε στην αιωνιότητα.