Από τα νησιά του Αιγαίου μέχρι τις φαβέλες στο Ρίο της Βραζιλίας, σπουδαίο απόθεμα πολιτισμού αναπτύσσεται σε σχέση με την χριστιανική τελετουργία των Παθών και ειδικά του Επιταφίου στο πέρασμα του χρόνου.
Το θρησκευτικό θέατρο, λαϊκό και λόγιο, θέτει το χριστιανικό τελετουργικό στο επίκεντρο της κοινότητας, σε χώρους έξω από το ναό με συμμετοχή πλήθος κόσμου.
Στον ελλαδικό χώρο και κυρίως στο νησιωτικό, το είδος άνθησε υπό την ιησουίτικη επιρροή γύρω στο 1600-1700 με χαρακτηριστικότερο έργο την “Τραγέδια του Αγίου Δημητρίου” στη Νάξο του 1723.
Τα Πάθη στην παραγκούπολη
Περίπου τρεις αιώνες αργότερα, το 1992, στη μεγαλύτερη και πιο φημισμένη φαβέλα της Βραζιλίας, τη Ροσίνια στο Ρίο ντε Τζανέιρο, γεννιέται και πάλι υπό την ιησουίτικη επιρροή ένα νέο είδος θεάτρου δρόμου: Τα Πάθη του Ιησού συνδέονται με τα πάθη των κατοίκων της παραγκούπολης.
Τη Μεγάλη Παρασκευή η κοινότητα θρηνεί για τη θυσία του Ιησού αλλά και για τον άδικο χαμό των νεαρών θυμάτων της βίας και των ναρκωτικών.
Μητέρες, ηλικιωμένοι και νέοι συμμετέχουν σε θεατρικά δρώμενα, όπου πενθούν για τη Σταύρωση του Ιησού και μαζί για τα αδικοχαμένα παιδιά, θύματα των σύγχρονων κοινωνικών ανισοτήτων.
Θέατρο δρόμου και COVID-19
Φέτος, για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά τα θεατρικά δρώμενα δεν είχαν το λαϊκό χαρακτήρα που είχαν αποκτήσει τα προηγούμενα χρόνια, λόγω των μέτρων προστασίας για τον COVID-19 που θέρισε τις παραγκουπόλεις.
Ωστόσο τη Μεγάλη Παρασκευή κατά το Πάσχα των Καθολικών, που φέτος γιορτάστηκε τον Απρίλιο, οι κάτοικοι της Ροσίνια παρακολούθησαν από τα παράθυρα και τις ταράτσες τους παράσταση για τα Πάθη του Ιησού.
ΓΡΑΨΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ"