Άσπα για MadClip: «Όταν σκοτώθηκε ο αδελφός μου προσπαθούσα να το “θάψω” για να μπορώ να αντέξω»

Η Άσπα, αδελφή του Madclip, παραχώρησε μία αποκαλυπτική κι εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στο DownTown της Κύπρου και στον δημοσιογράφο Γιάννη Χατζηγεωργίου. Η τραγουδίστρια μεταξύ άλλων μίλησε για την προσπάθειά της να διαχειριστεί την απώλεια του αγαπημένου της αδελφού, ενώ παράλληλα αναφέρθηκε και στην απόφασή της να ασχοληθεί με τον χώρο της μουσικής.

Σε επηρέασε, σε σχέση με την απόφασή σου, το γεγονός πως ένα μέλος της οικογένειάς σου, ο αδελφός σου Madclip, ασχολιόταν με την μουσική – και μάλιστα με πολύ μεγάλη επιτυχία;

Δεν θα έλεγα ότι επηρεάστηκε η απόφασή μου, αλλά σίγουρα μου έδωσε ένα κίνητρο παραπάνω να το ξεκινήσω, επειδή πιστεύω πως θα ήταν πολύ χαρούμενος ο αδερφός μου αν ήταν εν ζωή και έβλεπε ότι έκανα κάτι που αγαπώ. Πολλές φορές να σου πω την αλήθεια κάθομαι και σκέφτομαι για αποφάσεις τι πιστεύω ότι θα μου έλεγε εκείνος να κάνω. Σίγουρα δεν είναι το ίδιο αλλά τουλάχιστον αυτό προσπαθώ πάντα.

Θυμάσαι πως αντέδρασε εκείνος όταν του είπες πως θες κι εσύ να ασχοληθείς με το τραγούδι;

Το θυμάμαι σαν να ήταν χτες. Είχε έρθει στο σπίτι της μητέρας μας να φάμε μαζί. Όπως μιλούσαμε για άσχετα θέματα τού εξέφρασα το απωθημένο που είχα με το τραγούδι και εκείνος -καθώς με είχε ακούσει και μικρότερη- αμέσως με παρακίνησε να το τολμήσω, και αν το ήθελα πραγματικά μου είπε πως θα με βοηθούσε και θα ήταν δίπλα μου. Μάλιστα, θυμάμαι μου ζήτησε να του πω ένα τραγούδι. Το ηχογράφησε από το κινητό του λέγοντάς μου πως θα το έβαζε να το ακούσει ένας συνεργάτης του τότε από την εταιρεία.

Μετά από μια εβδομάδα με πήρε τηλέφωνο και μου είπε ότι ενθουσιάστηκε εκείνος που το άκουσε το ηχητικό. Ήρθε και με πήρε εκείνο το βράδυ από το σπίτι να πάμε στο στούντιο που είχε ένα demo να δοκιμάσω, γιατί ήθελε να δει πως ακούγομαι . Έτσι λοιπόν έγινε, και το τραγούδι «Oh no» που ενώ είναι το δεύτερο το τραγούδι μου, αποτελεί στην πραγματικότητα την πρώτη φορά που μπήκα ποτέ στη ζωή μου σε στούντιο και ηχογράφησα. Ο αδερφός μου ήταν τόσο ενθουσιασμένος από το αποτέλεσμα που με πήγε σπίτι και ξαναγύρισε στο στούντιο όπου όλο το βράδυ εργάζονταν για να τελειώσουν την παραγωγή . 

Είσαι ένα κορίτσι που πέρασε και καλές αλλά και πολύ άσχημες περίοδούς στη ζωή του – ιδιαίτερα με τον χαμό του αδελφού σου. Πώς καταφέρνεις να μετατρέπεις τις λύπες σου σε χαρές; Τι είδους εσωτερικούς μηχανισμούς χρησιμοποιείς;

Γενικά έχω περάσει δύσκολες περιόδους στην ζωή και πριν από τον χαμό του αδερφού μου, οπότε από πάντα προσπαθούσα ό,τι με πληγώνει να το θάβω. Δεν ξέρω αν είναι το σωστό απαραίτητα αλλά εμένα αυτό με βοηθούσε. Μετέπειτα και με το χαμό του αδερφού μου αυτό έκανα στην αρχή για να μπορώ να το αντέξω και να είμαι δυνατή και για την μητέρα μου. Ξεσπούσα σαφώς αλλά  μόνο όταν ήμουν μόνη μου.

Νιώθεις, κατά κάποιο τρόπο, και μία είδους «ευθύνη» απέναντι στον αδελφό σου, ο οποίος δεν είναι πια μαζί μας στην μουσική;

Όχι ακριβώς ευθύνη αλλά σίγουρα πιστεύω ότι ο κόσμος είχε ίσως από την αρχή μεγάλες απαιτήσεις λόγω της τεράστιας επιτυχίας που είχε σημειώσει εκείνος, και ενδεχομένως να έπεφτε υποσυνείδητα σε μια σύγκριση.