Η μνήμη δεν σβήνει. Η φωνή της απώλειας, της θλίψης και της δικαιοσύνης συνεχίζει να αντηχεί. Στον πεζόδρομο Ερμού και Πειραιώς, στο Γκάζι, ένα νέο μνημείο στέκει πια ως σιωπηλός μάρτυρας της τραγωδίας που συγκλόνισε την Ελλάδα: το σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη.
«Το Δέντρο των Ψυχών – Η Αρχή» είναι το όνομα του συγκλονιστικού έργου που δημιουργήθηκε για να τιμήσει τις 57 ψυχές που χάθηκαν τόσο άδικα. Το μνημείο εμπνεύστηκε η καλλιτέχνις Μαρία Μανδάκη, ενώ η αρχική ιδέα και η υλοποίηση ανήκουν στους Γιάννη και Γιώργο Σαντεξή, από το καλλιτεχνικό σιδηρουργείο «Δια Πυρός και Σιδήρου».
Ένα δέντρο από μνήμη και φως
Το γλυπτό απεικονίζει ένα δέντρο με 57 ρίζες, που ανέρχονται προς τον ουρανό, μεταμορφωμένες σε 57 κλαδιά. Στην άκρη τους, στέκονται 57 πουλιά, ένα για κάθε θύμα της τραγωδίας. Τα φτερά τους δεν είναι απλά μεταλλικά – είναι χαραγμένα με τα μικρά ονόματα και τις ηλικίες των αδικοχαμένων ψυχών.
Κάθε στοιχείο του μνημείου είναι βαθιά συμβολικό. Οι ρίζες είναι η ζωή που κόπηκε απότομα. Τα κλαδιά είναι η συνέχειά της, το πέρασμα από το γήινο στο αιώνιο. Και τα πουλιά… τα πουλιά είναι η ψυχή που πετά, αναζητώντας το φως, τη δικαίωση, τη μνήμη που δεν ξεχνιέται.
Η σιωπή που μιλά στις καρδιές
Από την πρώτη στιγμή της τοποθέτησης του μνημείου, οι πολίτες έσπευσαν να σταθούν μπροστά του. Σιωπηλοί, με βλέμματα χαμένα στη μεταλλική του σύνθεση, το άγγιζαν, σαν να μπορούσαν να νιώσουν μέσα από το ψυχρό μέταλλο τη θερμότητα της μνήμης.
Λουλούδια, κεριά, σημειώματα. Στο έδαφος, κάποιος έχει γράψει με κιμωλία: «Δεν ξεχνάμε. Για πάντα στις καρδιές μας».
Μια μητέρα αφήνει ένα λευκό τριαντάφυλλο και ψιθυρίζει το όνομα του παιδιού της. Ένας νεαρός στέκει μπροστά του με δάκρυα στα μάτια. Δεν μιλούν, δεν χρειάζεται. Η σιωπή είναι πιο εκκωφαντική από κάθε λέξη.
Ένα σύμβολο που θα μείνει
«Το Δέντρο των Ψυχών – Η Αρχή» δεν είναι απλά ένα έργο τέχνης. Είναι υπόσχεση μνήμης. Είναι η ανάγκη μιας κοινωνίας να μην ξεχάσει, να μην αφήσει τη λήθη να σκεπάσει την αλήθεια.
Είναι ένα προσκλητήριο ψυχών, μια κραυγή που ταξιδεύει στον άνεμο, ψιθυρίζοντας τα ονόματα όσων έφυγαν πρόωρα.
Γιατί κάποιες πληγές δεν κλείνουν. Και κάποιες ψυχές δεν χάνονται – απλώς πετούν ψηλότερα.
Σε δύσκολη θέση ο Ζελένσκι: Ο Τραμπ κόβει τη στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία
Πώς έγινε η τρομακτική καραμπόλα στην Κατεχάκη που κατέληξε σε οικογενειακή τραγωδία
ΓΡΑΨΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ"