Η Νανά Καραγιάννη βρέθηκε νεκρή σαν σήμερα πέντε χρόνια πριν στις 27 Ιουνίου του 2017 και μία καλή της φίλη, η Αναστασία Κατηφόρη μιλά για αυτό το πλάσμα που έφυγε τόσο νωρίς.
Η Νανά Καραγιάννη πάλευε με τη νευρική ανορεξία, αλλά τελικά δεν τα κατάφερε και τα πιο μπλε μάτια της ελληνικής τηλεόρασης έσβησαν.
Η Αναστασία Κατηφόρη μιλώντας στο DEBATER δήλωσε πως η “Νανά ήταν ένα ξεχωριστό πλάσμα. Ένα κορίτσι χαρισματικό και πολύ ευαίσθητο, ταυτόχρονα δυναμικό με καταπληκτικό μυαλό. Μου λείπουν τα μεγάλα πανέξυπνα γαλάζια μάτια της, οι ατάκες της, η σπίθα της, η αγάπη της και η αγκαλιά της”.
“Έχω να θυμάμαι όλα αυτά που έχουμε ζήσει τις καθημερινές μας βόλτες, τα μεσημεριανά μας γεύματα, τις ατέλειωτες συζητήσεις μας ! Οι φωτογραφίες μας και τα προσωπικά της αντικείμενα που θέλησε η ίδια να έχω, την έχουν συνέχεια κοντά μου ! Είναι άλλωστε μέσα στην καρδιά μου και θα είναι για πάντα εκεί…”
“Έχω να θυμάμαι την τεράστια και ζέστη αγκαλιά της, τις συμβουλές της που πραγματικά ήταν τόσο χρήσιμες γιατί είχε πολύ καθαρό μυαλό και αποτελεσματικό για τους άλλους”.
Θυμάμαι τα νεύρα της όταν την πίεζα για την υγεία της, τον τρόπο που μου έδειχνε ότι καταλαβαίνει γιατί το κάνω, την ματιά της όταν ήθελε να μου δείξει ότι καταλαβαίνει ότι την αγαπώ! Το γέλιο της όταν μου έλεγε…τώρα τι; Δεν θα μιλάμε; Θυμάμαι πόσο χαρούμενη ήταν όταν μου ανακοίνωνε μια νέα δουλειά, την απίστευτη ενέργεια της στο να οργανώσει τα πάντα για να είναι άψογη! Τι να πρωτοθυμηθώ; Θυμάμαι την αγάπη της… Μου λείπει πολύ…“.
Όπως ανέφερε στο DEBATER η καλή φίλη της Νανάς Καραγιάννης “αν ζούσε τώρα θα ήθελε να ήταν οι άνθρωποι λιγότερο σκληροί και περισσότερο ειλικρινείς. Ιδανικά να δίνουν την αγάπη απλόχερα και ανιδιοτελώς”.
Οι νέες κοπέλες που νοσούν πρέπει να έρθουν κοντά με δικά τους πρόσωπα, να ζητήσουν βοήθεια, να αποδεχτούν ότι είναι άρρωστες, να προσπαθήσουν να απεγκλωβιστούν απ αυτό που τις σκοτώνει. Είναι δύσκολο, το γνωρίζω. Όμως πρέπει να προσπαθήσουν να δουν την πραγματική εικόνα στον καθρέπτη τους. Μόνο έτσι θα σωθούν.
Οι άνθρωποι που στηρίζουν τέτοια άτομα πρέπει να είναι οπλισμένοι με πολλή υπομονή, πολλή δύναμη και πάνω απ όλα με αγάπη. Στα άτομα αυτά επειδή η νόσος είναι ψυχική και όχι σωματική, έχουν ανάγκη από φροντίδα αγάπη και στήριξη. Η αποδοχή και η αγάπη για αυτά τα κορίτσια θα τα βοηθήσει στη δύσκολη αυτή κατάσταση και η συνεχής φροντίδα από γιατρούς !
Δεν πρέπει ούτε λεπτό να επαναπαύονται ότι όλα πάνε καλά Είναι εντυπωσιακό πως αυτά τα άτομα που νοσούν πως μπορούν να παραπλανήσουν και να ξεγελάσουν το περιβάλλον τους, ότι όλα πάνε καλά η έστω καλύτερα”.
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΛΑΖΟΣ ΜΑΝΤΙΚΟΣ
ΓΡΑΨΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ"