Γεράσιμος Μιχελής: Η σιωπηλή μάχη που έδινε με σοβαρή ασθένεια – Τι έγραφε μέσα από το νοσοκομείο

Βαρύ πένθος στον καλλιτεχνικό χώρο προκάλεσε ο θάνατος του ηθοποιού Γεράσιμου Μιχελή. Ο αγαπημένος δημιουργός έφυγε από τη ζωή, έπειτα από σιωπηλή και αξιοπρεπή μάχη με σοβαρή ασθένεια, την οποία αντιμετώπισε με δύναμη ψυχής και αξιοσημείωτη εσωτερική ισορροπία.

Η απώλειά του προκάλεσε έκπληξη, καθώς ο ίδιος είχε επιλέξει να κρατήσει το πρόβλημα υγείας του μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Παρ’ όλα αυτά, μέσα από τις τελευταίες του δημοσιεύσεις, γινόταν φανερό ότι η κατάστασή του είχε επιδεινωθεί: φανερά καταβεβλημένος, αδυνατισμένος και στηριζόμενος σε μπαστούνι, δεν σταμάτησε ποτέ να εκφράζει την πίστη και την ελπίδα του.

Σε μια από τις αναρτήσεις του, είχε γράψει:

«Ο χρόνος αλλάζει σε λίγο. Το ίδιο εύχομαι και για μας! Πριν τον , πρόλαβα να του πω ένα γενναίο ευχαριστώ. Για τις αναπάντεχες δυσκολίες που μου δώρισε.
Όλα φτάνουν στην υπέρβαση, ξεπερνιούνται, καταργούνται, σιωπούν! Όλα! Μου έμαθε πολλά. Και πόσα πολλά έχω ακόμη να μάθω με τον νέο που έρχεται όπου να ‘ναι.
Ας είναι ευσπλαχνικός μαζί μας. Φιλάνθρωπος κι ειρηνικός. Με το καλό να μας έρθει!»

Σε άλλη ανάρτησή του, με έντονα λυρικό και στοχαστικό τόνο, έγραφε:

Ώρα κοινής ησυχίας.

Ώρα ανάπαυσης.

Όλα παραδομένα στη σιωπή των ημερών, προσδοκώντας μια νέα Άνοιξη.

Ο Ευτύχης, στη γωνιά του, ροχαλίζει ανενόχλητος.

Μάνα και γιος, αντικρυστά, ανταλλάσσουν λόγια αγάπης με χαμόγελο.

Το άρωμα των ζουμπουλιών σπάει την μύτη σου.

Καλό αγώνα αγάπη μου.

Καλή Ανάσταση να έχουμε μάνα.

Ο Θεός να μας συγχωρέσει για τα σφάλματά μας.

Λίγο νεράκι να ρίξω στα ζουμπούλια.

Μας έφεραν την Άνοιξη.

Δες ομορφιά!

Μέσα από φωτογραφίες και λόγια που κοινοποιούσε από το νοσοκομείο, δεν ζητούσε λύπηση – επιδίωξή του ήταν να μεταδώσει δύναμη, φως και σκέψη, ακόμη και μέσα στις πιο δύσκολες στιγμές.

Λίγο πριν φύγει από τη ζωή, ο Γεράσιμος Μιχελής πρόλαβε να εκδώσει τη δική του ποιητική συλλογή — μια πράξη που αποδεικνύει πως, παρά το σοβαρό πρόβλημα υγείας που αντιμετώπιζε, δεν εγκατέλειψε ποτέ τη ζωή ούτε τη δημιουργία. Μέσα από τη γραφή του συνέχισε να παλεύει, να εκφράζεται και να εμπνέει, επιλέγοντας να αφήσει πίσω του κάτι βαθιά προσωπικό και ουσιαστικό.

Ο Γεράσιμος Μιχελής δεν άφησε μόνο το στίγμα του στον χώρο του θεάτρου και της τηλεόρασης, αλλά και μια ουσιαστική πνευματική κληρονομιά, διαποτισμένη με ευαισθησία, στοχασμό και βαθύ σεβασμό για τη ζωή.