Εφ’ όλης της ύλης συνέντευξή στο ΛΟΑΤΚΙ περιοδικό Antivirus (avmag.gr), έδωσε ο Ιωάννης Μελισσανίδης αποκαλύπτοντας πρώτος Έλληνας γκέι Ολυμπιονίκης. Ο χρυσός Ολυμπιονίκης στην Αταλάντα το 1996 μίλησε για το πότε έγινε το πρώτο του “coming out”, πότε μίλησε με τους δικούς του για τη σεξουαλικότητα αλλά και για ομοφοβικές επιθέσεις που έχει δεχθεί.
Ως ο πρώτος ανοιχτά γκέι Ολυμπιονίκης, ο Ιωάννης Μελισσανίδης δήλωσε ότι “όσο περήφανος αισθάνομαι για τα μετάλλια μου τόσο περήφανος είμαι και γι’ αυτό. Κι άλλο τόσο θα αισθανθώ όταν δε θα χρειάζεται πλέον να μιλάμε γι΄ αυτά τα θέματα”.
Αναλυτικά τι δήλωσε ο Ιωάννης Μελισσανίδης
Πώς αυτοπροσδιορίζεσαι σε σχέση με τη σεξουαλικότητα σου;
“Ως ένας γκέι άνδρας”.
Θυμάσαι την πρώτη φορά που μίλησες ανοιχτά σε κάποιον; Το λεγόμενο “πρώτο coming out”;
“Η πρώτη φορά που το συζήτησα ανοιχτά ήταν στα 14 με τον κολλητό μου, ο οποίο είναι κι αυτός γκέι. Κάπως έγινε ταυτόχρονα. Να σου πω πάντως πως θεωρώ το coming out ένα αναγκαίο κακό”.
Τι εννοείς;
“Καταλαβαίνω ότι είναι απαραίτητο στην εποχή μας, αλλά αν σκεφτείς πως κανένας straight δεν χρειάστηκε ποτέ να κάνει κάποιο statement για τη σεξουαλικότητά του, αντιλαμβάνεσαι ότι εισαγάγει μια διάκριση. Νιώθω, δηλαδή, πως το format της κοινωνίας αναγκάζει εμάς τους ΛΟΑΤ+ να κάνουμε ένα statement για την ταυτότητά μας, κάτι που αν το σκεφτείς είναι αρκετά στιγματιστικό και “αντισυνταγματικό”. Όπως σου είπα, όμως, καταλαβαίνω ότι είναι αναγκαίο, γιατί όταν βλέπεις να κάνει ένα γνωστό σου πρόσωπο, όπως ένας αθλητής, ένας καλλιτέχνης, ένας επιστήμονας ή ένας σύμβουλος του πρωθυπουργού μπορεί να προσφέρει περισσότερη ορατότητα στα νέα παιδιά και όχι μόνο”.
Μίλησες με τους δικούς σου για τη σεξουαλικότητα σου;
“Δεν υπήρξε ποτέ κάποια συγκεκριμένη συζήτηση. Νομίζω πως ήρθε κάπως φυσικά. Η ζωή μου από πολύ νωρίς ήταν ξεκάθαρη. Είχα και τον πρωταθλητισμό, οπότε αυτή η μεγάλη εφηβική σεξουαλική αφύπνιση άργησε να ξυπνήσει. Μετά όμως δεν μπήκα ποτέ στη διαδικασία να κρύψω τίποτα από τους δικούς μου. Δε χρειάστηκε. Θυμάμαι μόνο μια στιγμή, πριν σταθώ γερά στα πόδια μου, τον μπαμπά μου να λέει: “Άντε και με ένα καλό κορίτσι”.
Πώς αντέδρασες;
“Του απάντησα κοιτάζοντας τον βαθιά στα μάτια με πολλή αγάπη και αποφασιστικότητα ότι “εγώ θα χαράξω θα χαράξω τη δική μου πορεία και θα κάνω αυτό που θέλω και το ξέρεις”. Μπορεί εκείνη στη στιγμή και να πληγώθηκε, μπορεί να ήταν εκείνη και η στιγμή που το κατάλαβε κιόλας. Μετά ο υπέροχος πατέρας μου, μου απάντησε: “εγώ από εσένα θέλω να είσαι πάντα ευτυχισμένος”. Ξέρεις, οι καλοί γονείς, αν θέλουν τα παιδιά τους να είναι ευτυχισμένα, πρέπει να τα δεχθούν όπως είναι χωρίς προϋποθέσεις. Αν δεν το κάνουν, τότε δεν είναι καλοί γονείς. Επίσης όλο αυτό που έχω ζήσει, οι επιτυχίες που είχα από πολύ μικρός, η οικονομική ανεξαρτησία από τα 14 μου με βοήθησαν να αισθάνομαι ασφαλής και σίγουρος”.
Πώς ήταν η ζωή στη Θεσσαλονίκη για ένα γκέι αγόρι που ασχολείται με την ενόργανη;
“Η ζωή του πρωταθλητισμού είναι πολύ δύσκολη από μόνη της. Στο παρελθόν είχα αντιμετωπίσει και κάποια ομοφοβικά περιστατικά. Θυμάμαι, μια φορά, τρία άτομα να με πλησιάζουν κάνοντάς μου ομοφοβικά σχόλια. Γενικά δε δίνω σημασία γιατί πιστεύω πως σ’ ενοχλεί αυτό που αφήνεις να σε ενοχλήσει. Όταν όμως αυτό ξεπερνά τα όρια, όταν δηλαδή ο άλλος αρχίζει να σε σπρώχνει και να χειροδικεί τότε πρέπει να αντιδράσεις. Επειδή έχω έναν πολύ δυνατό χαρακτήρα, έτσι πιστεύω, ειδικά όταν απειλούμαι και επειδή λόγω αθλητισμού έχω ένα δυνατό σώμα δε φοβάμαι, όταν χρειαστεί, να διαπληκτιστώ και να αμυνθώ με επίθεση. Φυσικά, η λύση είναι να μιλάς γι΄ αυτά τα περιστατικά και να ζητάς υποστήριξη, αλλά θυμάμαι τότε ήταν και μία εποχή που οι δάσκαλοι για παράδειγμα δεν έδιναν και μεγάλη σημασία”.
Έχεις ζήσει αντίστοιχα περιστατικά στον χώρο του αθλητισμού;
“Ναι έχω ζήσει. Όχι, όμως, από υψηλού επιπέδου αθλητές και κυρίως από το εξωτερικό. Εγώ από πιτσιρίκι έκανα μπαλέτο. Αυτό οι μεγάλες σχολές, όπως της Κίνας και της Ρωσίας, το θαύμαζαν και το εκτιμούσαν. Υπήρχαν όμως και κάποιες άλλες χώρες, που έκαναν -ξέρεις- αστειάκια και φοβικά σχόλια. Φυσικά και δεν μπήκα στη διαδικασία να αλλάξω το τεχνικό και καλλιτεχνικό μέρος της προπόνησής μου. Και για να είμαι ειλικρινής αυτό ήταν τελικά που ξεχώρισε και εκτιμήθηκε, όπως για παράδειγμα από το ολοσέλιδο των Νew York Times και της Corriere della Sera, αλλά και από τον πρόεδρο της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Γυμναστικής, Βruno Grandi, που επίσημα είπε “ο Ιωάννης ξανάφερε την τέχνη στο άθλημά του”.
Αισθάνεσαι περήφανος που σε μια χώρα που εξακολουθεί να φοβάται το διαφορετικό, ένα γκέι άτομο έφερε όλες αυτές τις εθνικές διακρίσεις και μάλιστα οι πρώτες για την ιστορία του αθλήματός του;
“Είσαι τρελός; ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ!!! Αισθάνομαι περήφανος και δικαιωμένος. Και αυτό είναι κάτι που θέλω να εμψυχώσει και να εμπνεύσει τα νέα παιδιά, ώστε να μην παρατάνε τα όνειρά τους”.
Τι θα συμβούλευες ένα νέο ΛΟΑΤ+ παιδί που θέλει να ασχοληθεί
με τον αθλητισμό;
“Να μην καταπιέσει ποτέ τη ζωή του και τα θέλω του. Να δεχθεί τη φύση του και να κάνει focus σ΄αυτό που αγαπά, χωρίς εκπτώσεις. Η μαγκιά, η λεβεντιά και η πραγματική νίκη είναι να δείχνεις αυτό που είσαι κι όχι να
προσποιείσαι ότι είσαι αυτό που θέλει η κοινωνία. Αν έχει πρόβλημα η κοινωνία, που εγώ ως συνειδητοποιημένος άνδρας θέλω να ερωτευτώ έναν άλλο άνδρα, ας ψάξει αυτή να λύσει το πρόβλημα της.
ΓΡΑΨΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ"