Πέθαναν οι ηθοποιοί Σάββας Γεωργιάδης και Γαρυφαλλιά Παναγιωτοπούλου

Ο καλλιτεχνικός κόσμος της Ελλάδας βυθίστηκε στο πένθος τη Δευτέρα 7 Ιουλίου 2025, καθώς δύο αγαπημένοι ηθοποιοί, ο Σάββας Γεωργιάδης και η Γαρυφαλλιά Παναγιωτοπούλου, έφυγαν από τη ζωή με διαφορά λίγων ωρών. Τη δυσάρεστη είδηση ανακοίνωσε ο πρώην πρόεδρος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών, Σπύρος Μπιμπίλας, μέσω ανάρτησής του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Και οι δύο ηθοποιοί είχαν διαγράψει τη δική τους ξεχωριστή πορεία στο θέατρο και τον κινηματογράφο, κερδίζοντας τον σεβασμό και την εκτίμηση τόσο για την επάρκεια της δουλειάς τους όσο και για την ποιότητα του χαρακτήρα τους. Φίλοι και συνεργάτες, προσπαθούν τώρα να διαχειριστούν τον πόνο της απώλειας αυτών των δύο σπουδαίων ανθρώπων.

Το «αντίο» στη Γαρυφαλλιά Παναγιωτοπούλου

Η Γαρυφαλλιά Παναγιωτοπούλου υπήρξε μια ηθοποιός με βαθιά αγάπη για το θέατρο. Οι ερμηνείες της άγγιζαν το κοινό, ενώ η ήρεμη και ευγενική της παρουσία την έκανε αγαπητή σε όλους όσοι είχαν την τύχη να συνεργαστούν μαζί της. Η απώλειά της αφήνει ένα δυσαναπλήρωτο κενό τόσο στο θεατρικό σανίδι όσο και στις καρδιές των ανθρώπων που τη γνώρισαν.

Η Γωγώ Αντζολετάκη, η οποία είχε συνεργαστεί με τη Γαρυφαλλιά Παναγιωτοπούλου στην παράσταση «BLACK OUT» του Δημήτρη Γιώτη πέρυσι, θέλησε να την αποχαιρετήσει με μια συγκινητική ανάρτηση στα social media.

«Πόσο απαίσια μπορεί να είναι η ζωή κάποιες φορές… Ξαφνικά, χωρίς κανένα εμφανή λόγο, έφυγε από τη ζωή ένα πασίχαρο κορίτσι… μια γυναίκα που πάλεψε με χίλιες δυο αντιξοότητες στη ζωή της… που μάτωσε για να μεγαλώσει το γιο της… και ξαφνικά, σ’ ένα αναβόσβησμα της αστραπής, έκλεισε για πάντα τα μάτια της… Είναι η Γαρυφαλλιά Παναγιωτοπούλου! Ηθοποιός και εκπαιδευτικός. Συνεργαστήκαμε πέρυσι στο BLACK OUT του Δημήτρη Γιώτη και πάντα θα θυμάμαι τη γελαστή της διάθεση και την απίστευτη εργατικότητά της. Τι να πω… Τι άλλο μπορεί να πει κανείς… Όταν άλλες δυνάμεις οδηγούν τη μοίρα μας… Σιωπή!», έγραψε η συνάδελφός της.

Η απώλεια του Σάββα Γεωργιάδη και της Γαρυφαλλιάς Παναγιωτοπούλου αφήνει ένα δυσαναπλήρωτο κενό στην ελληνική τέχνη και θυμίζει την ευθραυστότητα της ανθρώπινης ύπαρξης.