WSJ: Ρωσία και Κίνα παρατηρούν από απόσταση τις προειδοποιήσεις Τραμπ στον Μαδούρο – Τι σηματοδοτεί η στάση τους

Για περισσότερο από δύο δεκαετίες, η Βενεζουέλα επιδίωξε να οικοδομήσει ένα διεθνές δίκτυο συμμαχιών, από τη Ρωσία και την Κίνα μέχρι την Κούβα και το Ιράν, με στόχο τη διαμόρφωση μιας νέας παγκόσμιας τάξης που θα εξισορροπούσε την αμερικανική ισχύ.

Όμως οι τελευταίες εξελίξεις δείχνουν πως αυτή η στρατηγική δεν αποδίδει. Καθώς οι ΗΠΑ ενισχύουν τη στρατιωτική τους παρουσία έξω από τα σύνορα της Βενεζουέλας και ο Ντόναλντ Τραμπ αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο χερσαίας επιχείρησης, οι σύμμαχοι του Νικολάς Μαδούρο περιορίζονται σε δηλώσεις συμπαράστασης – και τίποτε περισσότερο, επισημαίνει η Wall Street Journal.

Όπως συνέβη και με το Ιράν μετά τα πλήγματα που δέχθηκε από ΗΠΑ και Ισραήλ, η Βενεζουέλα βλέπει το «αντι-αμερικανικό μέτωπο» να μένει στο περιθώριο.

«Ο άξονας του αυταρχισμού φαίνεται ισχυρός σε καιρό ειρήνης, αλλά αποδεικνύεται κούφιος όταν τα πράγματα δυσκολεύουν», σχολιάζει ο Ράιαν Μπεργκ από το Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Σπουδών στην Ουάσινγκτον.

Τα γενέθλια του Μαδούρο, στις 23 Νοεμβρίου, στάθηκαν αφορμή για θερμές ευχές από τους εταίρους του, αλλά όχι για ουσιαστική στήριξη. «Στα δύσκολα μονοπάτια λάμπει το φως του πολεμιστή», έγραψε ο Ντανιέλ Ορτέγκα. Την ίδια ώρα, ο αμερικανικός στόλος παρέμενε παραταγμένος κοντά στις ακτές της χώρας.

Οι ΗΠΑ, που έχουν εξαπολύσει τρεις μήνες επιθέσεων εναντίον σκαφών στην Καραϊβική και τον Ειρηνικό, υποστηρίζουν ότι στοχεύουν δίκτυα ναρκωδιακίνησης που συνδέονται με τρομοκρατικές οργανώσεις. Περισσότεροι από 80 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί στις επιχειρήσεις αυτές.

Περιορισμένη ισχύς

Oι παραδοσιακοί σύμμαχοι της Βενεζουέλας είναι είτε οικονομικά εξασθενημένοι είτε πολιτικά εκτεθειμένοι για να εμπλακούν πιο ενεργά. Κούβα, Ιράν και Νικαράγουα έχουν ελάχιστα περιθώρια παρέμβασης.

Ρωσία και Κίνα, οι δύο σημαντικότερες δυνάμεις που στηρίζουν το Καράκας, έχουν παράσχει στρατιωτικό εξοπλισμό, εκπαίδευση και οικονομική βοήθεια τα προηγούμενα χρόνια. Ρώσοι τεχνικοί συνεχίζουν να συντηρούν βενεζουελάνικα αεροσκάφη και συστήματα αεράμυνας, ενώ δύο δεξαμενόπλοια που μεταφέρουν ρωσικό πετρέλαιο έφτασαν πρόσφατα στη χώρα για να ενισχύσουν την καχεκτική παραγωγή καυσίμων.

Όμως, σύμφωνα με αναλυτές, όλα αυτά είναι «σταγόνα στον ωκεανό» σε περίπτωση που οι ΗΠΑ αποφασίσουν να κλιμακώσουν στρατιωτικά.

Ο πόλεμος στην Ουκρανία και η αδύναμη κινεζική οικονομία

Οι διεθνείς προτεραιότητες της Μόσχας και του Πεκίνου περιορίζουν ακόμη περισσότερο τη διάθεσή τους για ρήξη με την Ουάσινγκτον. Η Ρωσία βρίσκεται αντιμέτωπη με το κόστος του πολέμου στην Ουκρανία, ενώ η Κίνα παλεύει με επιβράδυνση της οικονομίας της. Και οι δύο, επιπλέον, επιδιώκουν νέες εμπορικές και διπλωματικές συμφωνίες με την κυβέρνηση Τραμπ – κάτι που καθιστά τη Βενεζουέλα χαμηλή προτεραιότητα.

Παράλληλα, οι αμερικανικές κυρώσεις δυσκολεύουν κάθε προσπάθεια ενίσχυσης του Καράκας.

Οι παλιές υποσχέσεις και η «παγίδα πιστωτών»

Επί εποχής Ούγκο Τσάβες, η Βενεζουέλα αξιοποίησε τα τεράστια πετρελαϊκά της έσοδα για να προσεταιριστεί συμμάχους. Οι κινεζικές τράπεζες δάνεισαν δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια, με αντάλλαγμα πετρέλαιο. Με την άνοδο του Μαδούρο και την κατάρρευση της οικονομίας, οι επενδύσεις αυτές άρχισαν να αμφισβητούνται.

Για αναλυτές, η χώρα βρίσκεται πλέον σε μια «παγίδα πιστωτών» – με το Πεκίνο να έχει εγκλωβιστεί σε μη αποδοτικές συμφωνίες, τις οποίες δύσκολα θα αντικρίσει να αποδίδουν, ειδικά αν αλλάξει η κυβέρνηση στο Καράκας.

Ο πρώην υφυπουργός Ενέργειας της Βενεζουέλας Εβανάν Ρομέρο εκτιμά ότι η Κίνα έχει πολλά να χάσει από μια πολιτική αλλαγή: «Αν βελτιωθούν οι σχέσεις με τις ΗΠΑ, το πετρέλαιο δεν θα κατευθύνεται πλέον στην Κίνα. Η εξαγωγή προς το Πεκίνο ήταν ιδεολογική επιλογή, όχι οικονομική».