Ταινίες της εβδομάδας: Σε μια περίοδο όπου το εγχώριο κινηματογραφικό “ταμείο” προσπαθεί να ξαναβρεί τα πατήματα του μετά την επέλαση της μετάλλαξης Όμικρον και τον εύλογο φόβο που αποθάρρυνε τον κόσμο να πάει σινεμά, οι νέες κυκλοφορίες της εβδομάδας φέρνουν στις αίθουσες μια από τις πιο αναμενόμενες εμπορικές ταινίες της χρονιάς, δύο αξιόλογες arthouse απόπειρες και μια αστεράτη κομεντί. Ας τα πιάσουμε από την αρχή.
“Έγκλημα στο Νείλο” (“Death on the Nile”) του Κένεθ Μπράνα
Ο Κένεθ Μπράνα (του οποίου “Belfast” πάει εντωμεταξύ καρφί για οσκαρικό θρίαμβο) “βουτάει” στο “σύμπαν” της Αγκάθα Κρίστι και στο ρόλο του Ηρακλή Πουαρό για δεύτερη φορά μετά το υπερ-επιτυχημένο – κυρίως εμπορικά – “Έγκλημα στο Όριαν Εξπρές“.
Αυτή τη φορά με ντεκόρ την “καυτή” Αίγυπτο, ο Μπράνα διευθύνει μια all star παραγωγή, με κοσμοπολίτικο αέρα, μυστήριο και τις κατάλληλες (αν και όχι πάντα πετυχημένες) δόσεις χιούμορ. Με σεβασμό στο έργο της Άγκαθα Κρίστι, κλασάτο στυλιζάρισμα και με πλήρη ενσυναίσθηση της ανάγκης του φιλμ να έχει μαζική απεύθυνση, το “Έγκλημα στο Νείλο” είναι δικαιωματικά το κινηματογραφικό “γεγονός” της εβδομάδας.
Αν και έχει ενδιαφέρον να φανεί αν και κατά πόσο θα επηρεάσει την εμπορική απήχηση της ταινίας η παρουσία του Άρμι Χάμερ μετά τις βαριές καταγγελίες που του απαγγέλθηκαν για κακοποιητικές συμπεριφορές και κανιβαλιστικές προτάσεις. Σημείωση: τα γυρίσματα ολοκληρώθηκαν πριν ξεσπάσει το σκάνδαλο Χάμερ, ενώ όλη αυτή η ιστορία επηρέασε από κοινού με τον κορονοϊό την καθυστερημένη έξοδο της ταινίας στα σινεμά.
“Παντρέψου με” (“Marry Me”) της Κατ Κοίρο
Η Τζένιφερ Λόπεζ, στη νέα ερμηνευτική της απόπειρα, υποδύεται μια pop star που ενώ ετοιμάζεται να παντρευτεί τον επίσης star “καλό” της σε μια τελετή που θα αναμεταδοθεί σε όλο τον κόσμο (σικ), ένα σκάνδαλο ανατρέπει τα πάντα. Μέσα στην απελπισία της, λοιπόν, εντοπίζει στο πλήθος έναν μεσόκοπο καθηγητή Μαθηματικών (Όουεν Γουίλσον) που ούτε αυτός τα φέρνει βόλτα στα προσωπικά του και αποφασίζει… να τον παντρευτεί.
Λουσάτο, ανάλαφρο, με ένα αξιόλογο και έμπειρο στο είδος πρωταγωνιστικό δίδυμο, το “Marry Me” ποντάρει στο star quality των υλικών του (κυρίως της JLo) και ευελπιστεί το “σιγουράκι” της αταίριαστης ερωτικής ιστορίας να λειτουργήσει.
“Φυσικό Φως” (“Natural Light”) του Ντένες Νάγκι
Η φεστιβαλική κυκλοφορία της εβδομάδας, είναι το ντεπούτο του Ντένες Νάγκι και η Αργυρή Άρκτος Καλύτερης Σκηνοθεσίας του 2021.
Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος και μια γκρούπα Ούγγρων στρατιωτών (η Ουγγαρία πολεμούσε στο πλευρό της ναζιστικής Γερμανίας) αναζητά κόσμο που θα στελεχώσει αντιστασιακές ομάδες. Στη διαδρομή για ένα απομονωμένο χωριό, η ομάδα θα δεχτεί επίθεση από τους εχθρούς. Όταν ο ταγματάρχης δολοφονείται, ο Ίστβαν Σεμέτκα, ένας απλός αγρότης που υπηρετεί ως δεκανέας, καλείται να αναλάβει τη διοίκηση της μονάδας, σε μια αποστολή που θα δοκιμάσει τα ηθικά του όρια. Να πρωταγωνιστήσει, δηλαδή, σε έναν πόλεμο στον οποίο μέχρι τότε ήταν ένας σιωπηλός μάρτυρας, αλλά όχι ο πρωταγωνιστής.
Η ταινία της εβδομάδας – “Τελευταίοι και Πρώτοι Άνθρωποι” (“Last and First Men”) του Γιόχαν Γιοχάνσον
Αν το “Έγκλημα στο Νείλο” του Μπράνα είναι το κινηματογραφικό γεγονός της εβδομάδας, το “Last and First Men” είναι η ταινία της εβδομάδας.
Πρόκειται για την πρώτη και τελευταία ταινία του εκλιπόντος Ισλανδού συνθέτη Γιόχαν Γιοχάνσον. Ένα οπτικό και ηχητικό πείραμα στο οποίο βλέπουμε την τελευταία γενιά ανθρώπων, 2 δισεκατομμύρια χρόνια μετά, να στέλνει το ύστατο μήνυμα στην ανθρωπότητα του δικού μας “παρόντος” λίγο πριν την καταστροφή.
Όλα ξεκινάνε και τελειώνουν σε ένα αχανές, σχεδόν “εξωγήινο” τοπίο, μεταπολεμικών μνημείων κάπου στη Γιουγκοσλαβία. Εκεί ο Γιοχάνσον, φιλμάρει για περίπου 70 λεπτά… πέτρες, με τη φωνή της Τίλντα Σουίντον να είναι αυτή που απευθύνεται άμεσα σε εμάς, το κοινό.
Σινεμά εξ’ ορισμού πειραματικό, το οποίο κατά έναν μαγικό τρόπο μοιάζει πανανθρώπινο και καθολικά οικείο. Μια σπουδή πάνω στο “τέλος” μέσα από την απόπειρα νοητής και τεχνικής σύνδεσης του ήχου, του χώρου και της εικόνας. Τα απομεινάρια μιας “καταστροφής” γίνονται αντανακλάσεις της “ερήμωσης” του τώρα και του αύριο. Οι γεωμετρίες στις εικόνες του Γιοχάνσον γίνονται οι διάδρομοι ή τα κενά που διαρκώς η ανθρωπότητα προσπαθεί να καλύψει, να εντοπίσει ή να υπερνικήσει.
Κι ακόμη κι αν το τέλος είναι μια νομοτελειακή βεβαιότητα, τελικά το “Last and First Men” μοιάζει περισσότερο με μια ιεροτελεστεία αφιερωμένη στην ίδια τη ζωή. Ακόμα κι αν η ματαιότητα της θριαμβεύει αναπόφευκτα στο φινάλε. Με την “σκιά” της απώλειας του σκηνοθέτη να πλανάται ανατριχιαστικά πάνω από όλο το φιλμ.
Παίζονται ακόμα…
“The Nightmare Alley” του Γκιγιέρμο ντελ Τόρο – Αξιόλογο και ενδιαφέρον. Αν ο ντελ Τόρο μετρίαζε το υπερ-στυλιζάρισμα με το οποίο φορτώνει την αισθητική του, θα ήταν ακόμα πιο ευκρινής και ισχυρή η κοινωνική διάσταση του έργου. Καλή αφορμή, πάντως, να αναζητήσετε και την original εκδοχή του 1947 με τον Τάιρον Πάουερ.
“Belfast” του Κένεθ Μπράνα – Ωδή στη νοσταλγία και στην παιδική ματιά. Αντιρατσιστικό, καλοκουρδισμένο και γλυκύτατο, το ημι-αυτοβιογραφικό φιλμ του Μπράνα που ετοιμάζεται να σαρώσει τα Όσκαρ.
“Σμύρνη μου αγαπημένη” του Γιάννη Καραντινάκη – Καλό, εμπορικό, ελληνικό σινεμά. Απροσδόκητα αξιόλογο το σενάριο και η ερμηνεία της Μιμής Ντενίση σε ένα φιλμ που αδικείται από την κυκλοφορία του σε καιρούς πανδημίας. Αξιοπρεπέστατο.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Θοδωρής Λέννας
Η πρώτη αντίδραση της 30χρονης καταγγέλλουσας μετά την καταδίκη του Στάθη Παναγιωτόπουλου (vid)
Νέο βίντεο ντοκουμέντο – Η Γεωργία Μπίκα έξω από το ξενοδοχείο μετά το βιασμό που καταγγέλλει (vid)
ΓΡΑΨΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ"