Παππάς: «Ενότητα σε τρία βήματα: Διακήρυξη, πρόγραμμα, εκλογή επικεφαλής»

Το δικό του μήνυμα για την προοδευτική εκλογική συνεργασία έστειλε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Παππάς.

Συγκεκριμένα, μιλώντας στην Αυγή της Κυριακής τόνισε ότι η ενότητα έρχεται σε τρία βήματα με «διακήρυξη πρόγραμμα, εκλογή επικεφαλής».

Αναλυτικά όσα ανέφερε

Ποια είναι τα βασικά σημεία κριτικής σας για τον κρατικό προϋπολογισμό του 2026; Ποιο μοντέλο ανάπτυξης προκρίνει ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία;

Ο προϋπολογισμός του 2026 αποτυπώνει τέσσερις θεμελιώδεις επιλογές της Ν.Δ. Επιλογές που εξαντλούν περαιτέρω τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις. Πρώτον, το «ταβάνι» των 1,7 δισ. στις παρεμβάσεις που επικαλείται ο κ. Μητσοτάκης είναι ένα ψέμα. Το επιχείρημα «όσα προτείνετε δεν γίνονται λόγω “κόφτη”» έχει καταρρεύσει. Οι κύριοι Πιερρακάκης και Πετραλιάς παραδέχθηκαν στις Επιτροπές ότι τα DRM, τα μέτρα διακριτικής ευχέρειας, μπορούν να αυξήσουν τον δημοσιονομικό χώρο. Άλλες χώρες της Ευρώπης, μάλιστα, λαμβάνουν σχετικά μέτρα, όπως η εισφορά ή η αυξημένη φορολόγηση των τραπεζών (Αυστρία, Σλοβενία, Ολλανδία, Ιταλία, Ιρλανδία), η εισφορά μεγάλων επιχειρήσεων (Αυστρία, Ολλανδία) και η αύξηση του φόρου των μερισμάτων (Λετονία). Παρά την παραδοχή όμως, η Ν.Δ. αρνείται να ενεργοποιήσει τα DRM. Και έτσι αποκαλύπτεται η ιδεολογική σύγκρουση που λαμβάνει χώρα αυτή την περίοδο. Για τη Ν.Δ. πρέπει να προστατευθούν οι πολύ πλούσιοι. Για εμάς, οι 1.500 συνάνθρωποί μας που δήλωσαν 4 δισ. ευρώ εισοδήματα από μερίσματα δεν μπορούν να φορολογούνται μόνο με 5%.

Δεύτερον, η κυβέρνηση δεν μείωσε φόρους, τους εκτόξευσε. Τα έσοδα από ΦΠΑ από τα 17 δισ. ευρώ το 2021 έφτασαν στα 29 δισ. και οδεύουν για τα 30 δισ. Συνολικά, τα έσοδα από φόρους αυξήθηκαν 25 δισ. Κυρίως όμως, και το πιο σημαντικό, είναι ότι βλέπουμε μια επίμονη μεταφορά βαρών προς τα κάτω.

Τρίτον, τα θηριώδη πλεονάσματα δεν είναι δείγμα «νοικοκυρέματος». Είναι αποτέλεσμα υπερφορολόγησης και περικοπών. Στο δεκάμηνο του 2025 το πρωτογενές πλεόνασμα άγγιξε τα 10,3 δισ. έναντι στόχου 7,2 δισ. Και αντί τα υπερπλεονάσματα να κατευθυνθούν έστω σε Υγεία, Παιδεία, στέγη, μικρομεσαίους, η κυβέρνηση τα διοχετεύει στην πρόωρη αποπληρωμή των δανείων του πρώτου Μνημονίου, τα οποία λήγουν μετά το 2029 και ως το 2041. Η επιλογή που κάνει αποστερεί πάνω από 5 δισ. ετησίως από φέτος ως το 2031. Θυμίζω ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ επέστρεφε τα υπερπλεονάσματα ακόμα και σε συνθήκες επιτροπείας.

Τέταρτον, το Μεσοπρόθεσμο 2026-2029 φέρνει βαθιές περικοπές, στασιμότητα στις επενδύσεις και επιβράδυνση της οικονομίας. Είναι ένα σχέδιο συρρίκνωσης και όχι ανάπτυξης. Ένα νέο Μνημόνιο έξω από τα Μνημόνια.

Ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία προτείνει την αναμόρφωση των φορολογικών κλιμάκων για φυσικά πρόσωπα και επιχειρήσεις που θα ανακουφίσει την πλειονότητα αυτών, έχει βάλει στο τραπέζι το θέμα των DRM για μεγαλύτερο δημοσιονομικό χώρο, έχει καταθέσει τροπολογίες για μηδενισμό του ΦΠΑ στα βασικά είδη διατροφής και στα φάρμακα και για απαλλαγή από ΦΠΑ των επιχειρήσεων με τζίρο έως 30.000 ευρώ.

Η κυβέρνηση καμαρώνει για τα πρωτογενή πλεονάσματα και μιλά για υψηλό ρυθμό ανάπτυξης και θετικά στοιχεία στην οικονομία. Ποια είναι η κατάσταση αλήθεια;

Τα στοιχεία δεν… συμμερίζονται τους κυβερνητικούς πανηγυρισμούς. Η πολιτική των θηριωδών πλεονασμάτων μάς κατατάσσει δεύτερους στην Ε.Ε. σε λιτότητα, στενότητα, δημοσιονομική προσαρμογή. Είμαστε 14οι στην ανάπτυξη (ετήσια μεταβολή ΑΕΠ – αποτελέσματα γ’ τριμήνου 2025), 17οι στις εξαγωγές και στην παραγωγικότητα, 1οι σε φόρους επί των προϊόντων, 11οι στην κατανάλωση και 6οι στις επενδύσεις (στοιχεία 9μήνου 2025).

Και, δυστυχώς, δεν τα είδαμε όλα. Το Μεσοπρόθεσμο, όπως προείπαμε, φέρνει ραγδαίες περικοπές σε Παιδεία, Υγεία, ψηφιακή μετάβαση, υποδομές, δημόσιες επενδύσεις, αγροτική ανάπτυξη κ.α. Οι επενδύσεις αναμένεται να μείνουν στάσιμες το 2027-2028 και να αυξηθούν μόλις 0,8% με 0,9% στο τέλος της επόμενης περιόδου. Η χώρα κινδυνεύει με μηδενική ή αρνητική ανάπτυξη στο τέλος της δεκαετίας.

Την ίδια στιγμή, οι Έλληνες γίνονται όλο και φτωχότεροι, οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις έχουν να αντιμετωπίσουν, εκτός από το υψηλό ενεργειακό κόστος και τον αποκλεισμό τους από τα χρηματοδοτικά εργαλεία και τον τραπεζικό δανεισμό, ένα ιδιωτικό χρέος που διαρκώς γιγαντώνεται.

Έχετε καταθέσει εδώ και καιρό έναν οδικό χάρτη για την προοδευτική εκλογική συνεργασία. Ωστόσο, μέχρι τώρα δεν υπάρχει κάποια σχετική εξέλιξη. Γιατί πιστεύετε ότι μπορεί να επιτευχθεί ένα τέτοιο σενάριο στο άμεσο μέλλον;

Όλοι μας έχουμε διαπιστώσει -με τρόπο οδυνηρό- ότι οι διασπάσεις βλάπτουν. Ευνοούν μόνο τη Ν.Δ. και τον σχεδιασμό του κ. Μητσοτάκη. Ο καιρός δεν περισσεύει πια. Τα νέα οικονομικά δεδομένα, οι προβλέψεις για την πορεία της οικονομίας και της χώρας, η κατάσταση που βιώνουν σήμερα και θα βιώσουν τα επόμενα χρόνια η κοινωνία και η αγορά αυξάνουν την ανάγκη επιτάχυνσης από μέρους μας.

Την εφαρμογή του Μεσοπρόθεσμου Μητσοτάκη, του αντικοινωνικού σχεδίου του για το 2026-2029, μπορεί να τη σταματήσει μόνο μια ισχυρή προοδευτική εκλογική συμμαχία. Και τώρα οφείλουμε όλοι να πιάσουμε το νήμα της συνεννόησης, της σύμπραξης και της ανασύνθεσης. Με συγκεκριμένο οδικό χάρτη και σταθερά βήματα.

Πρώτο βήμα, να συγκροτήσουμε τη διακήρυξη της εκλογικής συμμαχίας. Κόμματα, συλλογικότητες και πρόσωπα του προοδευτικού χώρου να δεσμευτούν σε ένα κοινό ψηφοδέλτιο.

Δεύτερο βήμα, η συμφωνία σε βασικούς προγραμματικούς άξονες μέσα σε συγκεκριμένο χρόνο. Για να αποκτήσει η συνεργασία ξεκάθαρη κατεύθυνση. Υπάρχει κοινό έδαφος από τις κοινές παρεμβάσεις της περιόδου.

Τρίτο βήμα, η εκλογή επικεφαλής από τη βάση. Για να δώσουμε ώθηση και δυνατότητα συμμετοχής. Για να ξέρει ο λαός, πριν από τις εκλογές, ποιον προτείνουμε για πρωθυπουργό. Έχει αποδειχθεί ότι οι συνεργασίες λειτουργούν: στους δήμους, στις περιφέρειες, στα συνδικάτα, στην Ευρώπη. Οι προοδευτικές δυνάμεις έχουν υποχρέωση να δώσουν εναλλακτική.

Η κυβέρνηση απαντά με ξύλο, χημικά και αντιμετωπίζει τους αγρότες ως εγκληματική οργάνωση. Εισάγει ένα νέο κεφάλαιο στην καταστολή και μάλιστα απέναντι στους ανθρώπους του μόχθου. Τι σημαίνει αυτό; Πώς θα αρθεί το αδιέξοδο;

Η κυβέρνηση δεν κάνει απλώς καταστολή. Στήνει κοινωνικό αυτοματισμό. Προσπαθεί να στρέψει την κοινωνία ενάντια σε αυτούς που διαμαρτύρονται για την επιβίωσή τους. Και αυτό είναι επικίνδυνο. Ο αγρότης δεν είναι εχθρός του εργαζόμενου. Ο εργαζόμενος δεν είναι εχθρός του ελεύθερου επαγγελματία. «Εχθρός» είναι η πολιτική που εκτοξεύει τον ΦΠΑ, μειώνει το εισόδημα, αυξάνει το κόστος παραγωγής, κόβει τις δαπάνες, «σβήνει» την περιφέρεια.

Οι αγρότες έχουν δίκιο. Τα τελευταία χρόνια πλήττονται βάναυσα. Την ίδια στιγμή, κάποιοι έτρωγαν τον αγλέορα στον ΟΠΕΚΕΠΕ, στήνοντας μηχανισμούς επιδότησης και απομυζώντας τεράστια ποσά.

Το «αδιέξοδο» θα αρθεί αν η κυβέρνηση φύγει. Και μια νέα προοδευτική κυβέρνηση προχωρήσει σε παρεμβάσεις για τη μείωση του κόστους παραγωγής, για ένα δίκαιο σύστημα ενισχύσεων, για ρύθμιση χρεών, για πλήρεις αποζημιώσεις για την ευλογιά, για αύξηση των ελέγχων στην αγορά.

Η κοινωνία δεν τρομοκρατείται, διεκδικεί. Αναζητεί και την πολιτική λύση.