Όταν ήμουν μικρός, παίζαμε ένα παιχνίδι. Όχι στα κινητά που δεν υπήρχαν τότε, αλλά στην πραγματική ζωή της γειτονιάς. Ένα από αυτά ήταν και το «στρατιωτάκια, ακούνητα, αμίλητα αγέλαστα». Σε αυτό για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι, η παρέα προσπαθούσε να κάνει κάποιον που έπρεπε να μείνει …άγαλμα, να κουνηθεί ή να μιλήσει ή να γελάσει. Παιδικό και αφελές παιχνίδι, όπως μοιάζει στις μέρες μας, αλλά έτσι ήταν τα παιχνίδια εκείνη την εποχή και καμία σχέση με τη βία που συναντάμε σήμερα δυστυχώς μεταξύ νέων παιδιών.
Θα μου πείτε πως θυμήθηκα αυτό το παιχνίδι. Αφορμή μου έδωσε η Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ και η τοποθέτηση του Προέδρου του Στέφανου Κασσελάκη ο οποίος έκανε για εμένα δυο κινήσεις προς τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής σε μια προσπάθεια να δει εάν κάποιος σκοπεύει να διαφωνήσει στο θέμα της κομματικής πειθαρχίας που επέβαλε για την ψήφιση του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών. Τους ρώτησε λοιπόν αν διαφωνεί κάποιος με τις θέσεις του να σηκωθεί από την καρέκλα του.
Έφτασε στο σημείο να παρομοιάσει τους αντάρτες στην κατοχή, που βγήκαν στο βουνό με τα δικαιώματα των ομόφυλων ζευγαριών αλλά και πάλι κανείς δεν κουνήθηκε. Κανείς δεν μίλησε και φυσικά κανείς δεν γέλασε. Ήταν σαν στρατιωτάκια ακούνητα, αμίλητα και αγέλαστα, μπροστά στον αρχηγό τους που έκανε επίδειξη δύναμης και η παρουσία του δεν θύμιζε σε τίποτε το τι είχε γίνει στην Κεντρική Επιτροπή που αποτέλεσε την αρχή του τέλους για τον ενιαίο ΣΥΡΙΖΑ που παρέλαβε από τον Τσίπρα.
Ούτε καν ο Παύλος Πολάκης έδειξε σημάδια πολιτικής ζωής, στον οποίο έστειλε μήνυμα διαγραφής αν, (ελπίζω όχι σικέ) για τις θεωρητικές διαφωνίες του, καθώς αναρωτήθηκε πως θα ανέβει στα βουνά της Κρήτης έχοντας ψηφίσει το γάμο και την τεκνοθεσία των ομόφυλων ζευγαριών.
Οι μόνες φωνές που ακούστηκαν κάπου από το…βάθος της ιστορίας ήταν αυτές των Ζαχαριάδη, Ραγκούση και Θεοχαρόπουλου, με …ολίγον Τεμπονέρα μπας και το καράβι του ΣΥΡΙΖΑ στρίψει προς τα κεντροαριστερά. Η πρότασή των τριών για δημοψήφισμα, για το σε ποια ομάδα θα ανήκει το κόμμα στην Ευρωβουλή, παραπέμπει σε τακτικές Κασσελάκη.
Αλλά το πρόβλημα της Κουμουνδούρου, δεν είναι τα δημοψηφίσματα, για το ποιοι θα είναι υποψήφιοι ευρωβουλευτές, εάν δηλώνουν σοσιαλιστές ή αριστεροί και για τα οποία θέλουν να στήσουν κάλπες. Το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι στις κομματικές κάλπες. Αλλά στις κάλπες που πάνε όλοι οι πολίτες. Και εκεί το πρόβλημα παραμένει και δεν λύνεται ούτε με στρατιωτάκια, ακούνητα, αμίλητα και αγέλαστα, ούτε με… δημοψηφίσματα. Αλλά με πολιτικές και προτάσεις που θα δείχνουν ότι η κεντροαριστερά είναι ακόμη ζωντανή.
ΓΡΑΨΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ"