Τον τελευταίο καιρό, παρατηρούμε την επίθεση φιλίας εκ μέρους της Τουρκίας προς την Ελλάδα, στο πλαίσιο της προσπάθειάς της να προσεγγίσει εκ νέου τη Δύση και ειδικότερα τις Ηνωμένες Πολιτείες. Στο πλαίσιο αυτό, προκύπτουν θέματα διαπραγμάτευσης, όπως η αγωνία της Τουρκίας να αποκτήσει πάνω από 100 δις δολάρια για την αντιμετώπιση των συνεπειών των σεισμών, χωρίς να χρειαστεί να προσφύγει στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Επίσης, παραμένει ανεπίλυτο το ζήτημα της διεύρυνσης του ΝΑΤΟ και το αίτημα της Άγκυρας για την προμήθεια και αναβάθμιση των F-16.
Παρά ταύτα, η προσπάθεια της Τουρκίας να προσεγγίσει την Ελλάδα μπορεί να αποτελέσει θετική εξέλιξη, χωρίς όμως η Αθήνα να σταματήσει να διαμηνύει ως αυτονόητη προϋπόθεση το σεβασμό του διεθνούς δικαίου: μη αμφισβήτηση κυριαρχίας και κυριαρχικών δικαιωμάτων, αυτοεγκατάλειψη της παράλογης θεωρίας των γκρίζων ζωνών, σεβασμό στο δικαίωμα της άμυνας και επίλυση του κυπριακού ζητήματος, στη βάση των ψηφισμάτων του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών και σύμφωνα με το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Για την ώρα η προσπάθεια της γείτονος να προσεγγίσει την Ελλάδα αντιπροσωπεύει αλλαγή κλίματος, ωστόσο ο χρόνος θα δείξει κατά πόσο η Τουρκία εννοεί μια ουσιαστική αλλαγή πολιτικής στάσης και στρατηγικής προσαρμογής.
Στην Ελλάδα δεν επικρατεί ούτε αφέλεια, ούτε εφησυχασμός. Η μη ανταπόκρισή μας στην προσπάθεια προσέγγισης της Τουρκίας με τη Δύση θα αφαιρούσε διπλωματικά όπλα από τους φίλους και συμμάχους μας στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Εκ του αποτελέσματος κρίνεται ως επιτυχής η διαρκής παρέμβαση της Αθήνας στην προσπάθεια αποτροπής ενός επεισοδίου στο Αιγαίο ή τη Μεσόγειο, που θα μπορούσε να προκληθεί από έναν εκλογικά «στρυμωγμένο» Ταγίπ Ερντογάν. Μία άρνηση της Ελλάδας στην προσπάθεια προσέγγισης εν μέσω τουρκικής προεκλογικής περιόδου, θα μπορούσε να αποδειχθεί εξαιρετικά επιζήμια για τα συμφέροντά μας. Ακόμη και αν η προσέγγιση από την Τουρκία αποτελεί διπλωματικό ελιγμό και όχι πραγματική διάθεση σεβασμού του διεθνούς δικαίου, η Ελλάδα πρέπει να προετοιμάζεται πάντα για το χειρότερο, αλλά τίποτε δεν την εμποδίζει να ελπίζει και στο καλύτερο.
Προσωπικά εκτιμώ ότι η προσέγγιση της Τουρκίας με την Ελλάδα δεν αναμένεται να έχει διάρκεια και βάθος, αν αναλογιστεί κανείς την διαρκή προσπάθεια επέκτασης και αναθεωρητισμού της Τουρκίας. Από την μικρασιατική καταστροφή στην εισβολή των τουρκικών στρατευμάτων στην Κύπρο, τα Ίμια και τις γκρίζες ζώνες, τις αμφισβητήσεις κυριότητας ελληνικών νησιών, λόγω στρατικοποίησης και τις παράνομες έρευνες και γεωτρήσεις στην Μεσόγειο, η Άγκυρα αργά και μεθοδικά κτίζει από την δεκαετία του 1970 το δόγμα της γαλάζιας πατρίδας, προσπαθώντας με πειρατεία να υφαρπάξει κυριαρχία και κυριαρχικά δικαιώματα τρίτων κρατών.
*Ο Αλέξανδρος Δεσποτόπουλος είναι διεθνολόγος και ερευνητής τμήματος Τουρκικών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών ΕΚΠΑ
Πληρώνονται 26.000 εκκρεμείς επικουρικές συντάξεις από τον ΕΦΚΑ
ΓΡΑΨΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ"