Στο μυαλό του Πούτιν: Γιατί δεν είναι έτοιμος να βρεθεί με τον Ζελένσκι (και ίσως δεν είναι ποτέ) – Οι 3 λόγοι

Αν και τη Δευτέρα στις διευρυμένες συνομιλίες στον Λευκό Οίκο φάνηκε πως υπάρχει συναίνεση για το επόμενο βήμα στις διαπραγματεύσεις για το Ουκρανικό, δηλαδή μια συνάντηση του Βλαντίμιρ Πούτιν με τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι, τα πράγματα όπως φαίνεται δεν είναι απλά.

Όπως αναφέρει το CNN, ο σύμβουλος του Κρεμλίνου, Γιούρι Ουσάκοφ, ενημέρωσε τους δημοσιογράφους σχετικά με την τηλεφωνική επικοινωνία του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ με τον Ρώσο πρόεδρο, τονίζοντας πως συζητήθηκε η πιθανότητα «αναβάθμισης του επιπέδου των εκπροσώπων» των δύο πλευρών.

Ωστόσο, δεν έγινε καμιά αναφορά στους ίδιους τους ηγέτες της Ρωσίας και της Ουκρανίας και δεν δόθηκε καμία ένδειξη ότι η αναβάθμιση αυτή θα φτάσει στο ανώτατο επίπεδο.

Από την πλευρά του, ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών, Σεργκέι Λαβρόφ, με πιο διαλλακτικό ύψος σε συνέντευξή του στην κρατική τηλεόραση, υπογράμμισε ότι η Ρωσία δεν αποκλείει καμία μορφή επαφών, είτε διμερών είτε τριμερών. Όμως, ξεκαθάρισε πως κάθε επικοινωνία στο υψηλότερο επίπεδο απαιτεί τη μέγιστη προετοιμασία.

Το δημοσίευμα σχολιάζει ότι αυτό στη «γλώσσα» του Κρεμλίνου σημαίνει ότι δεν είναι ούτε κατά διάνοια έτοιμοι να συμφωνήσουν σε κάτι τέτοιο κι αυτό δεν αποτελεί έκπληξη.

Στη συνέχεια, το CNN παρουσιάζει τους τρεις βασικούς λόγους για τους οποίους ο Πούτιν δεν είναι έτοιμος να συναντήσει τον Ζελένσκι και ίσως δεν θα είναι ποτέ.

1. Ιστορία και πολιτική

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, ο πόλεμος στην Ουκρανία άρχισε με τον Πούτιν να αναγνωρίζει μονομερώς τμήματα ουκρανικής γης (Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ) ως ανεξάρτητες.

Αυτό σημαίνει ότι αν η συνάντηση με τον Ζελένσκι πραγματοποιηθεί –όπως το θέτει η Ορίσια Λούτσεβιτς, διευθύντρια του προγράμματος Ρωσίας και Ευρασίας του Chatham House– ο Πούτιν «θα πρέπει να αποδεχθεί την αποτυχία του και να καθίσει στο ίδιο τραπέζι με έναν πρόεδρο που θεωρεί αστείο, από μία χώρα που δεν υπάρχει».

Θα ήταν επίσης, υποστήριξε, μια τεράστια στροφή που θα ήταν δύσκολο να εξηγηθεί στον ρωσικό λαό. «(Ο Πούτιν) έκανε πλύση εγκεφάλου σε Ρώσους στην κρατική τηλεόραση ότι ο Ζελένσκι είναι Ναζί, ότι (η Ουκρανία) είναι ένα κράτος-μαριονέτα της Δύσης… ότι ο Ζελένσκι είναι παράνομος, γιατί ξαφνικά του μιλάει;».

Υπενθυμίζεται πως το Κρεμλίνο αμφισβητεί συνεχώς τη νομιμότητα του Ουκρανού ηγέτη, εστιάζοντας στην αναβολή των εκλογών στην Ουκρανία και απαιτεί να διεξαχθούν εκλογές στη χώρα πριν από την υπογραφή οποιασδήποτε συνθήκης ειρήνης.

Επιπλέον, τόσο ο Ρώσος πρόεδρος όσο και άλλοι Ρώσοι αξιωματούχοι σπάνια αναφέρονται στον Ζελένσκι ονομαστικά και προτιμούν να αναφέρονται στο «καθεστώς του Κιέβου».

2. Το εδαφικό

Την ίδια ώρα, η ανώτερη ερευνήτρια στο Κέντρο Carnegie Russia Eurasia και ιδρύτρια του R.Politik, Τατιάνα Στανόβαγια, υποστηρίζει ότι ο Πούτιν δεν θεωρεί μία συνάντηση με τον Ζελένσκι κρίσιμη σε έναν πόλεμο όπου η Ρωσία θεωρεί κύριο αντίπαλό της τη Δύση και έπειτα την Ουκρανία.

Ωστόσο, σύμφωνα με την ίδια, ο Ρώσος πρόεδρος θα δεχόταν τη συνάντηση αν πίστευε ότι θα είχε επιτυχή -για τον ίδιο- έκβαση.

«Τα βασικά αιτήματα πρέπει να βρίσκονται στο τραπέζι και ο Ζελένσκι πρέπει να είναι έτοιμος να μιλήσει για αυτά», δήλωσε στο CNN.

Η ίδια υπονόησε ότι η Ρωσία θα προσπαθήσει να κρατήσει τις ΗΠΑ στο πλευρό της προτείνοντας νέο γύρο συνομιλιών στην Κωνσταντινούπολη, αλλά με αντιπροσωπεία υψηλότερου επιπέδου. Αλλά δεν θα ρισκάρει να πέσει σε «παγίδα», αποδεχόμενος συνάντηση με τον Ζελένσκι για να διαπιστώσει ότι όλα τα αιτήματά του απορρίπτονται.

3. Πίεση στον Ζελένσκι

Ο Ρώσος πρόεδρος, αυτή τη χρονική στιγμή, δεν έχει κανένα λόγο να συναινέσει.

Μη έχοντας προχωρήσει σε παραχωρήσεις, «ανταμείφθηκε» με τη σύνοδο κορυφής στην Αλάσκα, την απόσυρση της απαίτησης Τραμπ να υπογράψει κατάπαυση του πυρός πριν από τις ειρηνευτικές συνομιλίες και την κατάρρευση των τελεσιγράφων για την επιβολή κυρώσεων μέχρι σήμερα.

Αν η πίεση του Τραμπ στον Ζελένσκι δεν έχει ακόμη αποφέρει τα αποτελέσματα που επιθυμεί η Μόσχα, υπάρχει πάντα η στρατιωτική δύναμη στην οποία μπορεί να βασιστεί.

Το μόνο πρόβλημα για τη Μόσχα είναι το ποιον θα κατηγορήσει ο Τραμπ όταν αποτύχει η τελευταία ειρηνευτική του προσπάθεια, καταλήγει το CNN.