Ανήσυχες για το τι μπορεί να τους συμβεί είναι οι γυναίκες στο Αφγανιστάν μετά την ανάληψη της εξουσίας από τους Ταλιμπάν και τον διαχωρισμό ανάμεσα σε άνδρες και γυναίκες, με πολλές εξ αυτών να παίρνουν τα μέτρα τους.
Ενδεικτική είναι η περίπτωση μία μαία του Λάσκαρ Γκαχ, εργαζόμενη σε διεθνή μη κυβερνητική οργάνωση, θα ήθελε να συνεχίσει την δουλειά της. Αλλά προς το παρόν, ο εργοδότης της την εμποδίζει για προληπτικούς λόγους. “Δεν είμαι ικανοποιημένη, διότι έχω ανάγκη τα χρήματα”, λέει.
Στην Κουντούζ του βορειοανατολικού Αφγανιστάν, μία περιοχή όπου κατά παράδοσιν έχουν μικρότερη επιρροή, οι Ταλιμπάν άρχισαν να καταρτίζουν ένα πλέγμα κανόνων, χωρίς να είναι γνωστό αν είναι δικής τους τοπικής πρωτοβουλίας και εμπνεύσεως ή έρχεται από υψηλότερα κλιμάκια.
Στη συγκεκριμένη περιοχή η μουσική έχει απαγορευθεί και οι γυναίκες δεν μπορούν πλέον να εργάζονται μαζί με τους άνδρες. Παραμένοντας “ρεαλιστές”, οι Ταλιμπάν κάνουν κάποιες εξαιρέσεις. Για παράδειγμα, για τις γυναίκες που εργάζονται ως γιατροί και έχουν άδεια να φροντίζουν άνδρες, λέει ένας διευθυντής σχολείου.
“Τα κορίτσια και οι νεαρές γυναίκες μπορούν να σπουδάζουν”, αλλά οι εκπαιδευτικοί πρέπει να είναι γένους θηλυκού. Η μπούρκα, ωστόσο, δεν είναι ακόμη υποχρεωτική και οι γυναίκες «μπορούν να πηγαίνουν στην πόλη για να κάνουν τα ψώνια τους στην αγορά, να επισκεφθούν ένα νοσοκομείο, χωρίς την συνοδεία άνδρα».
Εργαζόμενος σε μη κυβερνητική οργάνωση λέει: “Έγινε μία συνάντηση ανάμεσα στους (τοπικούς) ταλιμπάν και ΜΚΟ και είπαν ότι οι γυναίκες δεν επιτρέπεται να εργάζονται μέχρι να λάβουν οδηγίες από την ηγεσία τους”.
Στην Χεράτ, πρωτεύουσα του δυτικού Αφγανιστάν κοντά στην ιρανική μεθόριο, μία κοσμοπολίτικη και επηρεασμένη από την περσική κουλτούρα πόλη, άνδρες και γυναίκες περπατούσαν μαζί στα πάρκα το βράδυ. Όχι πια.
Έντονος προβληματισμός για το μέλλον
Εργαζόμενη στο τοπικό πανεπιστήμιο, ανήσυχη για το επαγγελματικό της μέλλον, λέει ότι στο εξής πρέπει να εργάζεται “χωρίς άνδρες”.
“Προς το παρόν, δεν ξέρουμε τίποτε”, λέει μία αθλήτρια στην Χεράτ. “Δεν έχω κάνει προπόνηση και δεν έχω πάει στην δουλειά μου εδώ και δύο εβδομάδες. Το μόνο που κάνω είναι ότι κάθομαι σπίτι μου”.
Στην Κανταχάρ, την άλλη μεγάλη πόλη του αφγανικού νότου, ο ιδιοκτήτης ενός καφέ έχει κρατήσει ανοικτή την επιχείρησή του.
“Οι Ταλιμπάν δεν μας έχουν δημιουργήσει προς το παρόν κανένα πρόβλημα. Δεν έχουν έρθει. Αλλά ούτε και πελάτες έρχονται…”.
Οι Ταλιμπάν δεν έχουν σχηματίσει κυβέρνηση και δεν έχουν θεσπίσει νόμους που θα ισχύουν σε όλη την επικράτεια. Οι κανόνες διαφέρουν από την μία περιοχή στην άλλη και εξαρτώνται από την καλή θέληση των νέων αρχών.
ΓΡΑΨΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ"