Τι κι αν μεσολάβησε ένα #MeToo το οποίο έφερε ξανά στην επιφάνεια τις κατηγορίες της οικογένειας Φάροου σε βάρος του. Τι κι αν η Amazon έσπασε το συμβόλαιο που είχε υπογράψει μαζί του. Τι κι αν τα χρόνια περνούν. Ο Woody Allen είναι για μια ακόμη χρονιά πιστός στο ετήσιο κινηματογραφικό του ραντεβού.
Το “Rifkin’s Festival”, μάλιστα, μοιάζει να λειτουργεί σαν ένα homage του Woody Allen σε αυτή την εμμονική του αγάπη με το σινεμά που εδώ και σχεδόν 5 δεκαετίες τον έχει ωθήσει να παράγει ασταμάτητα ταινίες.
Με μια ματιά
Ο Μορτ Ρίφκιν (Γουάλας Σον) ένας ηλικιωμένος θεωρητικός του σινεμά καταφτάνει με την νεότερη σύζυγο του στο Σαν Σεμπάστιαν για να παρακολουθήσουν το κινηματογραφικό φεστιβάλ. Οι μέρες αυτές στο ισπανικό προάστιο θα ξυπνήσουν στον Μορτ μνήμες από το παρελθόν, αλλά και φαντάσματα που συνεχίζουν να τον στοιχειώνουν όσο η ζωή πλησιάζει στην δύση της.
“Φόρος τιμής στο ίδιο το σινεμά”
Με μια διάθεση να αποτίνει φόρο τιμής σε όλους τους δημιουργούς του σινεμά που τον ενέπνευσαν, τον επηρέασαν και τον στιγμάτισαν στην ζωή και στην τέχνη, ο Woody Allen, παραδομένης πλέον στην αναπόφευκτη ροή ενός χρόνου που μοιραία θα φθείρει τους ήρωες και τις προβληματικές του, παραδίδει μια ταινία “θαυμασμού” και “εξύμνησης” στην ίδια την 7η Τέχνη.
Ο Φελίνι συναντά τον Γκοντάρ. Ο Τριφό τον Μπουνουέλ. Μέχρι τελικά ο ίδιος ο Woody Allen δια του alter ego του στην ταινία να συναντηθεί με τον ψηλό μελαχρινό άνδρα – τον θάνατο που τόσο μοναδικά και υπαρξιακά απεικόνισε ο Μπέργκμαν στην “7η Σφραγίδα”.
Το “Rifkin’s Festival” μοιάζει με ένα συνεχές flashback στην μνήμη. Μια περιεκτική σύνοψη της ίδιας της ζωής και όλων αυτών που την καθιστούν τόσο σημαντική και τόσο μάταιη ταυτόχρονα.
Η ειδοποιός διαφορά αυτής της ταινίας του Allen από τις προηγούμενες του, όμως, είναι το πρίσμα της. Ένα βλέμμα το οποίο πλέον παρατηρεί τα πράγματα, την ζωή, τις σχέσεις, τις αγωνίες για την ζωή και το θάνατο μέσα από την μνήμη κι όχι από την δυναμική που μπορεί να παράξει το παρόν και η προοπτική του μέλλοντος.
Με το βλέμμα της μνήμης
Ο ήρωας του Μορτ αναζητά ένα ειδύλλιο που ξέρει πως δεν μπορεί να καρποφορήσει. Περιπλανείται απολογιστικά αναπολώντας τα λάθη, τα απωθημένα, τα συμπλέγματα και τις παραισθήσεις που σημάδεψαν την ζωή του. Κι ακόμη κι αν η ζωή του Μορτ (και αναπόφευκτα του Γούντι) είναι στη δύση τους το σινεμά μπορεί ακόμα να παράγει ζωντάνια, ερωτισμό, έντονα χρώματα και ελπίδα. Για αυτό άλλωστε ήταν είναι και θα είναι η διαχρονικότερη και πιο πετυχημένη ψυχανάλυση για τον Woody Allen.
Για αυτό και το σινεμά του Woody Allen θα είναι πάντα τόσο άχρονο, ζωογόνο και εμποτισμένο με αγάπη για το σινεμά. Ακόμα κι αν δεν έχει πάντα την ίδια οξυδέρκεια. Και το ίδιο φλεγματικό χιούμορ. Ακόμη κι αν προσεγγίζει συχνα την θυμοσοφία και την εύκολη “φιλοσοφική” ατάκα.
ΚΕΙΜΕΝΟ: ΘΟΔΩΡΗΣ ΛΕΝΝΑΣ
ΓΡΑΨΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ"