Χαρίτσης: “Κύριε Μητσοτάκη, δεν θα έχετε τρίτη ευκαιρία – Το πάρτι τελειώνει”

Στη σημερινή ομιλία του στην Ολομέλεια της Βουλής για την κύρωση του Κρατικού Προϋπολογισμού, ο Πρόεδρος της Νέας Αριστεράς, Αλέξης Χαρίτσης, χαρακτήρισε τον προϋπολογισμό “τον τελευταίο προϋπολογισμό με τα λεφτά του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας” και “τον πρώτο πολεμικό προϋπολογισμό” ενώ αναφερόμενος στο κυβερνητικό αφήγημα του “success story”, σημείωσε: “Κάπου εδώ, όμως, έρχεται η πραγματικότητα και χαλάει το κυβερνητικό παραμύθι”.

O κ. Χαρίτσης περιέγραψε το τοπίο των τελευταίων ετών ως “μια πρωτοφανή καταβαράθρωση των θεσμών” και “μια πρωτοφανή απώλεια κύρους και αξιοπιστίας”, που οδηγεί τους πολίτες σε μια τρομακτική απώλεια εμπιστοσύνης.

Όπως τόνισε: “Η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι αποκλειστικά υπεύθυνη για την πρωτοφανή διάρρηξη της εμπιστοσύνης των πολιτών απέναντι σε θεσμούς όπως η Δικαιοσύνη και η Βουλή”. Υπογράμμισε επίσης ότι οι υποκλοπές, το έγκλημα στα Τέμπη και η απόπειρα συγκάλυψης, το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, και όλος ο τρόπος χειρισμού από την πλευρά της κυβέρνησης, λειτουργούν σωρευτικά και οδηγούν σε μια καθολική κρίση νομιμοποίησης” -Μια καθολική κρίση νομιμοποίησης εξαιρετικά επικίνδυνη για τη δημοκρατία μας.

Αναλυτικά:

Κύριε Πρόεδρε,

Κυρίες και κύριοι υπουργοί,

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Αν επιχειρούσα να βάλω έναν τίτλο στον προϋπολογισμό του 2026 θα έλεγα:

«Ο τελευταίος προϋπολογισμός με τα λεφτά του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας –

Ο πρώτος πολεμικός προϋπολογισμός».

Τι μας λέει η κυβέρνηση;

Ότι η Ελλάδα αναπτύσσεται, συγκλίνει με την Ευρώπη και ζει για άλλη μια χρονιά το success story της.

Κάπου εδώ, όμως, έρχεται η πραγματικότητα και χαλάει το κυβερνητικό παραμύθι.

Στην περσινή ομιλία μου για τον προϋπολογισμό είχα ξεκινήσει με τη φράση «τι ωραίο πλιάτσικο» από το γνωστό βιβλίο του Τζόναθαν Κόου που αναφέρεται στην Αγγλία της Μάργκαρετ Θάτσερ και στο αίσθημα της απελπισίας και της ταξικής αδικίας, λέγοντας «Αυτή είναι η Ελλάδα του 2024. Αυτή θα είναι η Ελλάδα του 2025″.

Δυστυχώς τα πράγματα είναι έτσι και χειρότερα και φέτος.

Και πριν μιλήσω για τα οικονομικά στοιχεία του προϋπολογισμού θα αναφερθώ σε ένα άλλο πλιάτσικο.

Στο πλιάτσικο στους θεσμούς.

Γιατί στη χώρα μας, τα χρόνια διακυβέρνησης της ΝΔ και του κ. Μητσοτάκη βιώνουμε

μια πρωτοφανή καταβαράθρωση των θεσμών,

μια πρωτοφανή απώλεια κύρους και αξιοπιστίας,

που οδηγεί τους πολίτες σε μια τρομακτική απώλεια εμπιστοσύνης.

Τα συνεχή σκάνδαλα αυτή της κυβέρνησης,

οι συνεχείς απόπειρες συγκάλυψής τους,

οι παρεμβάσεις και οι εναγκαλισμοί σε κάποιες περιπτώσεις με τη δικαστική εξουσία,

οι εξόφθαλμες απόπειρες ποδηγέτησης ανεξάρτητων αρχών,

το στήσιμο Εξεταστικών Επιτροπών που λειτουργούν ως πλυντήρια και ως οχήματα αμνήστευσης υπουργών,

όλα αυτά έχουν καταρρακώσει κάθε έννοια αξιοπιστίας, συμπαρασύροντας συνολικά τα θεσμικά όργανα και το πολιτικό σύστημα.

Για να το πω με μια φράση:

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι αποκλειστικά υπεύθυνη για την πρωτοφανή διάρρηξη της εμπιστοσύνης των πολιτών απέναντι σε θεσμούς όπως η Δικαιοσύνη και η Βουλή.

Οι υποκλοπές, το έγκλημα στα Τέμπη και η απόπειρα συγκάλυψης, το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, και όλος ο τρόπος χειρισμού από την πλευρά της κυβέρνησης,

λειτουργούν σωρευτικά και οδηγούν σε μια καθολική κρίση νομιμοποίησης.

Μια καθολική κρίση νομιμοποίησης εξαιρετικά επικίνδυνη για τη δημοκρατία μας.

Περνώντας στα του προϋπολογισμού, κυρίες και κύριοι της κυβέρνησης,

Οφείλω να πω ότι ο προϋπολογισμός δεν είναι απλώς ένα λογιστικό φύλλο.

Ο προϋπολογισμός είναι η πιο καθαρή αποτύπωση των προτεραιοτήτων μιας κυβέρνησης.

Δείχνει ποιον προστατεύει, ποιον πιέζει και ποιον αφήνει πίσω.

Ο προϋπολογισμός είναι ποιοι πληρώνουν και ποιοι κερδίζουν.

Ο προϋπολογισμός είναι πολιτικές επιλογές.

Ας ξεκινήσουμε, όμως, από την περίφημη «ανάπτυξη».

Πίσω από τους κούφιους πανηγυρισμούς της κυβέρνησης,

η πραγματικότητα είναι ότι η μεσοσταθμική ανάπτυξη της χώρας την τελευταία πενταετία κινείται γύρω στο 1,8%, δηλαδή σε παραπλήσια επίπεδα με την περίοδο 2015–2019.

Προσέξτε.

Στα ίδια περίπου επίπεδα με την περίοδο μνημονίου και δημοσιονομικών περιορισμών,

και φυσικά χωρίς τα δισεκατομμύρια του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας.

Και στα ίδια με αυτά που είχαν προβλεφθεί ήδη από το DSA (Debt Sustainability Assessment) του 2018, όπως σας είπε ο Δημήτρης Τζανακόπουλος.

Μηδέν εις το πηλίκον δηλαδή το πολυδιαφημισμένο «Mitsotakis Effect»!

Το ακόμα χειρότερο όμως, το ακόμα πιο ανησυχητικό είναι άλλο:

Αν με τον πακτωλό των πόρων του ΤΑΑ καταφέρατε να φτάσετε σε ανάπτυξη αντίστοιχη της περιόδου 2015-2019, τι ακριβώς θα συμβεί όταν τελειώσουν αυτά τα χρήματα; (οσονούπω δηλαδή).

Ξέρετε πολύ καλά τι θα συμβεί,

όσο κι αν προσπαθείτε να πείσετε με αστεία επιχειρήματα ότι δεν συντρέχει κανένας λόγος ανησυχίας:

Επιβράδυνση της ανάπτυξης. Μεγάλη επιβράδυνση!

Το παραδέχεται άλλωστε το ΥΠΟΙΚ στον Πολυετή Δημοσιονομικό Προγραμματισμό 2026 – 2029: πρόβλεψη για 2,4% το 2026 και μόλις 1,3% το 2029.

Ο προϋπολογισμός του 2026 – και το ξέρετε καλά κι αυτό – είναι ο τελευταίος προϋπολογισμός με τεχνητή αναπνοή.

Και στη συνέχεια δείτε τι ακολουθεί – η ανάπτυξη πάει στον πάτο, δείτε το διάγραμμα με τα στοιχεία του ΥΠΟΙΚ.

Παρόλα αυτά εσείς πανηγυρίζετε.

Γιατί οι ρυθμοί ανάπτυξης στην Ευρώπη είναι ακόμα χαμηλότεροι.

Σε μια Ευρώπη που παραπαίει δηλαδή.

Σε μια Ευρώπη με υπαρξιακά αναπτυξιακά αδιέξοδα,

όπως τα παρουσιάζουν άλλωστε και στις εκθέσεις τους οι Ντράγκι και Λέτα.

Σε μια Ευρώπη που συνθλίβεται γεωπολιτικά και προσπαθεί να υπερβεί τα αδιέξοδά της, με μια εξαιρετικά επικίνδυνη στροφή στην πολεμική οικονομία.

Αλλά ακόμα και με αυτή την Ευρώπη αν γίνει η σύγκριση, για ποια σύγκλιση μιλάτε;

Γι’ αυτήν, που όπως είπε σωστά ο Ευκλείδης Τσακαλώτος,

θέλει – ακόμα και στο εντελώς φανταστικό σενάριο ότι η Ελλάδα θα έχει τον ίδιο υψηλό ρυθμό και η Ευρώπη τον ίδιο χαμηλό – 37 ολόκληρα χρόνια (!) για να συγκλίνουμε;

Θέλετε να δούμε τα επίσημα στοιχεία της ΕΕ (Eurostat);

• Ένας στους τέσσερις Έλληνες σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού — 3η χειρότερη θέση στην ΕΕ (δείκτης φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού στην ΕΕ, AROPE). Ο πιο κοινωνικά ευάλωτος πληθυσμός στην Ευρώπη, με εξαίρεση τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία

• Δείκτης υποκειμενικής φτώχειας: Το 66,8% – σχεδόν 7 στους 10 δηλαδή – των Ελλήνων θεωρεί τον εαυτό του «φτωχό»· το υψηλότερο ποσοστό σε ολόκληρη την ΕΕ. Μέσος όρος στην ΕΕ μόλις 17,4% το 2024.

• στο κατά κεφαλήν εισόδημα των νοικοκυριών η Ελλάδα είναι στην τελευταία θέση, με μείωση της τάξης του 5%

• 14% – τρίτη χειρότερη θέση στην ΕΕ στον δείκτη υλικής και κοινωνικής στέρησης· οικογένειες χωρίς θέρμανση, λογαριασμούς ή επαρκές φαγητό. Ποσοστό σε ελληνικές περιεφέρειες όπως το Ιόνια Νησιά: 28%.

Και θα ήθελα να σταθώ σ’ αυτό:

Η Ελλάδα δεν έχει απλώς περιφερειακές ανισότητες.

Η Ελλάδα βιώνει κατάρρευση στην περιφέρεια.

Πάσχει από ερημοποίηση της υπαίθρου.

Η Αττική παράγει σχεδόν το μισό ΑΕΠ της χώρας. Ολόκληρες περιοχές στη βόρεια και δυτική Ελλάδα στεγνώνουν από δουλειές, πληθυσμό και επενδύσεις.

Στη Δυτική Μακεδονία διψήφια ανεργία.

Νησιωτικές και ορεινές κοινότητες χωρίς κέντρα υγείας.

Γιατί;

Γιατί η Νέα Δημοκρατία αντιμετωπίζει την περιφέρεια ως κόστος:

λιγότερες υπηρεσίες, λιγότερες υποδομές, μικρότερη διασυνδεσιμότητα, απόσταση από το διοικητικό και οικονομικό κέντρο.

Υποβάθμιση.

Πολίτες χωρίς πρόσβαση σε δημόσιες υπηρεσίες.

Άνθρωποι που χρειάζεται να ταξιδεύουν ώρες για να βρουν γιατρό, να στείλουν ένα δέμα ή να εξυπηρετηθούν από μια δημόσια υπηρεσία.

Δεν μιλάμε πια για «Ελλάδα δύο ταχυτήτων»· μιλάμε για Ελλάδα δύο επιπέδων πολιτειότητας.

Κι όσο η επένδυση στην περιφέρεια αντιμετωπίζεται ως κόστος, τα προβλήματα βαθαίνουν.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Η κατάρρευση του αγροτικού τομέα είναι η πιο ηχηρή ένδειξη αυτής της υπαρξιακής κρίσης, που βιώνει η ελληνική περιφέρεια.

Τα μπλόκα της αγανάκτησης και της απόγνωσης,

είναι η απάντηση της πραγματικής οικονομίας και της πραγματικής κοινωνίας,

στο ψευδεπίγραφο success story του κ. Μητσοτάκη.

Ξέρετε, οι αγρότες είναι παραγωγικός τομέας, όχι απλώς κοινωνική ομάδα.

Αν αυτοί καταρρέουν, καταρρέει ολόκληρο το αφήγημα της ισχυρής ανάπτυξης.

Ασφυξία και απαξίωση.

Αυτό ζουν: κόστος ενέργειας, φυτοπροστατευτικά, ζωοτροφές, χαμηλές τιμές παραγωγού και υψηλές τιμές καταναλωτή, καταστροφές από κλιματική κρίση, καθυστερήσεις αποζημιώσεων, κανένας προγραμματισμός στις προκηρύξεις νέων προγραμμάτων.

Γίνεται να συζητάμε για ανάπτυξη που δεν στηρίζει τον παραγωγό;

Γίνεται να συζητάμε για ανάπτυξη που αφήνει ακάλυπτο τον κρίσιμο τομέα της επισιτιστικής ασφάλειας;

Ψηφίζουμε σήμερα τον κρατικό προϋπολογισμό με τους αγρότες να είναι στους δρόμους.

Κι αν πάει κανείς στα μπλόκα και μιλήσει μαζί τους θα καταλάβει ένα πράγμα:

Ότι η δική τους γνήσια αγωνία δεν είναι μόνο το πλιάτσικο κι οι απάτες στις επιδοτήσεις.

Αυτό ναι, τους εξοργίζει.

Γιατί νιώθουν ότι τους λήστεψαν – και έτσι είναι, τους λήστεψαν!

Οι αγρότες όμως ανησυχούν και για το μέλλον, ανησυχούν για την έλλειψη στρατηγικής.

Σου λένε «εμείς δεν έχουμε μέλλον, καταστραφήκαμε, πώς θα κρατήσουμε τα παιδιά μας στα χωριά μας; Ερημώνει η ύπαιθρος, τελειώσαμε».

Και σ’ αυτό πώς απαντάει η κυβέρνηση;

Με ΜΑΤ, καταστολή και με κοινωνικό αυτοματισμό.

Αλλά ο κοινωνικός αυτοματισμός εδώ δεν περνάει, κυρίες και κύριοι της κυβέρνησης.

Όσο νωρίτερα το καταλάβετε, τόσο καλύτερα για σας.

Καταγράφεται και στις δημοσκοπήσεις πλέον:

86% της κοινωνίας τάσσεται στο πλευρό των αγροτών. 86%!

Παρέλασαν από δω όλες τις προηγούμενες μέρες υπουργοί που είχαν το θράσος να κουνάνε και το δάχτυλο.

Ποιοι;

Οι Υπουργοί της κυβέρνησης που το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και η ληστεία στις αγροτικές επιδοτήσεις έχει τη σφραγίδα της και το όνομά της.

Ε, έλεος πια.

Ντραπείτε και λίγο. Που έρχεστε εδώ εσείς να μας κουνήσετε και το δάχτυλο!

Και ελπίζω, αν και μάλλον το αντίθετο θα συμβεί,

να μην έρθει σήμερα εδώ ο κ. Μητσοτάκης να τάξει κάποια ψίχουλα στους αγρότες,

και να νομίσει ότι έτσι θα διαχειριστεί επικοινωνιακά το πρόβλημα.

Ο αγροτικός κόσμος απειλείται με αφανισμό, δεν του αξίζουν και δεν βολεύεται με γενικόλογα μέτρα κατευνασμού!

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Η εικόνα που προσπαθεί να κατασκευάσει η κυβέρνηση δεν συμβαδίζει με την καθημερινότητα της κοινωνίας και της παραγωγής.

Και αν θέλετε μια πραγματική εικόνα της ελληνικής οικονομίας,

δείτε τι συμβαίνει στις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, που είναι οι βασικοί αιμοδότες της παραγωγής και της απασχόλησης στη χώρα.

• Ο κύκλος εργασιών τους υποχώρησε και στα δύο εξάμηνα του 2024.
• Η ρευστότητά τους μειώθηκε: πάνω από τις μισές καταγράφουν πτώση.
• Το λειτουργικό τους κόστος αυξήθηκε σχεδόν 40% μέσα σε τρία χρόνια.

Πληθωρισμός, ενεργειακή ακρίβεια, ψηφιοποίηση της γραφειοκρατίας, υψηλές τραπεζικές χρεώσεις, σωρευμένες οφειλές.

Ένα εκρηκτικό μίγμα που οδηγεί σε λουκέτα. Και σε απώλεια θέσεων εργασίας!

Τι άλλο μας λέει η κυβέρνηση, πανηγυρίζοντας;

Επενδύσεις!

Μας περιγράφει μια εικόνα επενδυτικής ευφορίας, την ίδια ώρα που όλες οι κυβερνητικές προβλέψεις παρουσιάζουν μια συνεχή και επαναλαμβανόμενη αστοχία.

2023: πρόβλεψη για αύξηση κατά 15,5% – πραγματική αύξηση 6,6%

2024: πρόβλεψη για 15,1%, πραγματική αύξηση 4,5%

2025: πρόβλεψη (πιο συντηρητική) 8,4% και αναμένουμε τα τελικά στοιχεία αλλά είναι βέβαιη η απόκλιση, αφού στον φετινό προϋπολογισμό η πρόβλεψη πέφτει στο 5,7%.

Εδώ υπάρχουν δύο διαστάσεις: η ποσοτική και η ποιοτική.

Το επενδυτικό κενό της Ελλάδας παραμένει.

Και η απόσταση με την Ευρώπη μεγάλη: 16% του ΑΕΠ το 2024 – 21,3% στην ΕΕ των 27.

Η Ελλάδα παραμένει η χώρα της ΕΕ με το δεύτερο χαμηλότερο μερίδιο του ΑΕΠ που κατευθύνεται σε επενδύσεις.

Και σύμφωνα με όλες τις οικονομικές εκθέσεις,

ακόμα και αυτές οι επενδύσεις οφείλονται κατά κύριο λόγο στους πόρους του ΤΑΑ, που σε έναν χρόνο μάς τελειώνει.

Και όλες οι εκθέσεις κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για το μετά – μόνο η ελληνική κυβέρνηση δείχνει να μην ανησυχεί!

Η ίδια η κυβέρνηση στον Πολυετή Δημοσιονομικό Προγραμματισμό, μιλάει για κατάρρευση των επενδύσεων μετά το 2026. Από 10,2% το 2026, 0,9% το 2028 και 0,8% το 2029!

Υπάρχει όμως και το ποιοτικό στοιχείο:

Η σύνθεση της αύξησης των επενδύσεων για τα έτη 2023 και 2024: το 87% αφορά κατασκευές και real estate.

Τι σημαίνει αυτό;

Σημαίνει παραγωγικό μοντέλο καθηλωμένο σε τομείς χαμηλής προστιθέμενης αξίας.

Τουρισμός. Κατασκευές. Ακίνητα.

«Οικονομία του café». Όπως τιτλοφορείται και η σχετική μελέτη του LSE για την ελληνική οικονομία.

.Μετράμε την ανάπτυξη σε τετραγωνικά real estate, σε τραπεζοκαθίσματα και σε πισίνες σε νησιά με λειψυδρία.

Την ίδια στιγμή, το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών βρίσκεται πάλι σε υψηλό έλλειμμα,

ένα από τα μεγαλύτερα στην ΕΕ, στα επίπεδα που ως τάση θυμίζουν την περίοδο πριν την κρίση του 2009.

Τι σημαίνει αυτό; Ότι η χώρα εξακολουθεί να εισάγει πολύ περισσότερα από όσα παράγει.

Κι αυτό δεν είναι τυχαίο: οι περισσότερες επενδύσεις έχουν τόσο υψηλό εισαγόμενο περιεχόμενο, ώστε τα χρήματα φεύγουν στο εξωτερικό για μηχανήματα, εξοπλισμό, τεχνολογία και υπηρεσίες που δεν παράγουμε εδώ.

Δεν χτίζεται αλυσίδα.

Δεν μένει προστιθέμενη αξία στον τόπο.

Και αυτό αποτυπώνεται καθαρά στην παραγωγικότητα.

Η Ελλάδα προτελευταία στον ΟΟΣΑ: Δουλεύουμε περισσότερες ώρες, αλλά παράγουμε λιγότερο από σχεδόν όλους τους άλλους.

Ενώ μόνο το 1,4% της απασχόλησης βρίσκεται σε βιομηχανία μέσης/υψηλής τεχνολογίας, όταν ο μέσος όρος της ΕΕ είναι 6%.

Με τέτοιες επιδόσεις, κυρίες και κύριοι της κυβέρνησης, δεν υπάρχει καμία παραγωγική Ελλάδα.

Και δεν μπορεί να υπάρχει ανάπτυξη δίκαιη και συμπεριληπτική.

Η ΝΔ παγίωσε το μοντέλο φτηνής ανάπτυξης.

Το πρόβλημα δεν είναι μόνο αν γίνονται επενδύσεις.

Είναι και τι επενδύσεις γίνονται και τι αφήνουν πίσω τους.

Γιατί όταν επενδύεις σε δραστηριότητες που εισάγουν τα πάντα απ’ έξω και αφήνουν εδώ μόνο χαμηλούς μισθούς και εποχικές δουλειές,

δεν χτίζεις παραγωγή.

Όταν οι επενδύσεις δεν αυξάνουν την παραγωγικότητα,

δεν αυξάνουν μισθούς και δεν κρατούν νέους στη χώρα, κάνουν μόνο θόρυβο.

Τον ήχο του άδειου ντενεκέ.

Και μπορεί εσείς να ονειρεύεστε οικονομία της Φλόριντα των ΗΠΑ.

Έτσι όμως το μόνο που κάνετε είναι να προετοιμάζετε απλώς την επόμενη χρεωκοπία μας.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Υπήρξε μια μεγάλη ευκαιρία για τη χώρα με το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας.

Μια μοναδική ευκαιρία μετασχηματισμού της ελληνικής οικονομίας.

Με όρους δίκαιης και βιώσιμης ανάπτυξης, πράσινης μετάβασης με κλιματική δικαιοσύνη.

Αυτή η ευκαιρία δεν χάθηκε λόγω αστοχίας.

Η κυβέρνηση της ΝΔ επέλεξε συνειδητά και με απόλυτη προσήλωση, να διαθέσει (ή μάλλον να σπαταλήσει!) αυτό το πολύτιμο εργαλείο για να συνεχίσει και να ισχυροποιήσει το ίδιο στρεβλό και προβληματικό παραγωγικό μοντέλο,

και να μοιράσει φτηνό χρήμα και απευθείας αναθέσεις στα φιλικά σε αυτήν μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα.

Δεν θα μιλήσω καν για τις αστοχίες στον σχεδιασμό, για ένταξη ανώριμων έργων που μετά απεντάσσονται, για το ανακάτεμα της τράπουλας προκειμένου να μην καταλήξει σε φιάσκο η απορρόφηση και χαθούν πόροι.

Όχι ότι δεν έχουν τη σημασία τους όλα αυτά,

αλλά είναι πραγματικά δευτερεύοντα σε σχέση με τη μεγάλη εικόνα της συνέχισης αυτού του άδικου και αδιέξοδου μοντέλου λειτουργίας της ελληνικής οικονομίας.

Και από το 2027 θα προχωράμε ξυπόλυτοι στ’ αγκάθια.

Τα γράφει στη φθινοπωρινή έκθεση το ίδιο το Ελληνικό Δημοσιονομικό Συμβούλιο: «Το παραγωγικό μοντέλο, που στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στην ιδιωτική κατανάλωση, έχει οδηγήσει σε χαμηλά επίπεδα αποταμίευσης, ανεπαρκή για τη χρηματοδότηση επενδύσεων, ιδιαίτερα καθώς μειώνεται σταδιακά η συμβολή του ΤΑΑ. Αυτές οι χρόνιες αδυναμίες περιορίζουν την ανθεκτικότητα και τη δυναμική της οικονομίας, ιδίως σε περιόδους έντονης αβεβαιότητας».

Αυτό λοιπόν είναι το «οικονομικό θαύμα» της κυβέρνησης Μητσοτάκη.

Και πώς αντανακλάται στην κοινωνία αυτό το «θαύμα»;

Στον μισθό και στις εργασιακές σχέσεις.

Πενιχρή ονομαστική αύξηση μισθών που ήδη την έχει ροκανίσει ο πληθωρισμός δεν είναι αύξηση.

Ο εργαζόμενος που πήρε «αύξηση» πληρώνει περισσότερο ενοίκιο, ναι ή όχι;

Πληρώνει στο σούπερ μάρκετ περισσότερα χρήματα για λιγότερα πράγματα, ναι ή όχι;

Το πραγματικό διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών σε όρους αγοραστικής δύναμης μειώθηκε κατά 3,3% (έκθεση ΤτΕ).

Η αγοραστική δύναμη του μέσου μισθού στην Ελλάδα σήμερα είναι η χαμηλότερη στην Ευρώπη – κάτω και από τη Βουλγαρία.

Και το μερίδιο των μισθών στο ΑΕΠ μειώνεται. Από 37% πέφτει κάτω από 35%.

Και τι σημαίνουν αυτά για τους εργαζόμενους;

(σας είπε αναλυτικά η Κοινοβουλευτική μας Εκπρόσωπος Έφη Αχτσιόγλου ποια είναι η πραγματικότητα)

• 630.000 είναι μερικής απασχόλησης με 481 € καθαρά.
• 46% κάτω από 1.000 € μεικτά.
• μέσος ετήσιος μισθός πλήρους απασχόλησης στην ΕΕ: 39.800 ευρώ. Ελλάδα; 18.000 ευρώ (Eurostat για το 2024). Για ποια σύγκλιση ακριβώς μιλάτε;

Έχετε καταλάβει ότι αυτό που λένε οι εργαζόμενοι είναι ότι τελειώνει ο μισθός στις 18 του μήνα; Μπορείτε να διανοηθείτε τι σημαίνει αυτό για τις ζωές των ανθρώπων;

Υπάρχει μήπως μείωση της ανισότητας τα τελευταία χρόνια;

Το αντίθετο συμβαίνει. Αντίστροφη αναδιανομή λέγεται.

Γιατί η φτηνή ανάπτυξη την οποία κάνατε μοντέλο δεν μοιράζεται δίκαια, δεν διανέμει· συσσωρεύει.

Γιατί η φτηνή ανάπτυξη δεν φέρνει κοινωνικό πλούτο· φέρνει ανισότητα.

Ο πλούτος μαζεύεται στην κορυφή ενώ οι άνθρωποι της εργασίας φτωχαίνουν· γίνονται πιο ευάλωτοι στις εργοδοτικές πιέσεις· γίνονται όμηροι των εργοδοτών, στους οποίους έχετε χαρίσει όλο το νομικό οπλοστάσιο.

Όλοι οι υπουργοί εργασίας της ΝΔ πλεοδότησαν σε αντιεργατισμό και ταξική μεροληψία.

Και είναι βεβαίως πολιτική επιλογή όποτε ανοίγει η συζήτηση για την στήριξη του κόσμου της εργασίας,

η κυβέρνηση να αναμασά δικαιολογίες περί «μηδαμινού δημοσιονομικού χώρου».

Η ίδια κυβέρνηση που συνεχίζει να αρνείται πεισματικά να φορολογήσει την υψηλή τραπεζική και εταιρική κερδοφορία.

Ξέρετε, όταν οι τράπεζες είναι κερδοφόρες και οι εργαζόμενοι φτωχοποιούνται, το πρόβλημα δεν είναι οικονομικό. Είναι πολιτικό.

Καθαρά κέρδη των ελληνικών τραπεζικών ομίλων το α΄ εξάμηνο 2025 2,5 δισ. ευρώ, αυξημένα σε σχέση με το 2024.

Έσοδα από προμήθειες και χρεώσεις αύξηση κατά 14,3%.¹

Αλήθεια, γιατί το μέσο επιτόκιο δανεισμού να είναι 4-5% και το μέσο επιτόκιο καταθέσεων να είναι κάτω από 1%;

Εμείς λοιπόν δεν δεχόμαστε το πλαίσιο στο οποίο προσπαθεί να περιορίσει η Κυβέρνηση την συζήτηση περί δημοσιονομικού χώρου.

Το αντιστρέφουμε.

Ξεκινάμε από τις ανάγκες που πρέπει να καλυφθούν.

Από την ανάγκη στήριξης των εργαζομένων.

Από την ανάγκη ενίσχυσης του αγροτικού κόσμου.

Από την ανάγκη υποστήριξης των πιο ευάλωτων συμπολιτών μας με ισχυρές μόνιμες δομές κράτους πρόνοιας. Κι όχι απλώς με προσωρινά επιδόματα.

Από την ανάγκη θωράκισης των τοπικών κοινωνιών από την κλιματική κρίση με ισχυρές δημόσιες επενδύσεις.

Από την ανάγκη επανίδρυσης του δημόσιου συστήματος υγείας που σήμερα καταρρέει.

Έτσι πρέπει να συζητήσουμε και για το ζήτημα της φορολογίας.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Διαβάζω την αξιολόγηση του φορολογικού συστήματος της χώρας από τον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης.

Μόνο για αριστεροσύνη δεν μπορεί να τον κατηγορήσει κανείς τον ΟΟΣΑ.

Πρώτον: Είμαστε από τις πιο βαριά φορολογημένες χώρες στον ΟΟΣΑ.

Το 2024, το συνολικό φορολογικό βάρος –φόροι και ασφαλιστικές εισφορές, δηλαδή ο αναβαλλόμενος μισθός των εργαζομένων– φτάνει σχεδόν στο 40% του ΑΕΠ, πολύ πάνω από τον μέσο όρο των χωρών του ΟΟΣΑ (34 %).

Γι’ αυτό και η Ελλάδα βρίσκεται στην 10η θέση ανάμεσα σε 38 χώρες σε φορολογικό βάρος.

Είμαστε δηλαδή στο «πάνω ράφι» της υψηλής φορολογίας.

Δεύτερον (και πολύ σημαντικό!):

Ποιος πληρώνει αυτούς τους φόρους;

Όταν μιλάμε για φορολογικό βάρος στην Ελλάδα,

δεν μιλάμε για φόρους στον πλούτο.

Δεν μιλάμε για φόρους στην μεγάλη ακίνητη περιουσία.

Δεν μιλάμε για φόρους στα εταιρικά κέρδη.

Μιλάμε για το βάρος που σηκώνει η εργασία και τα λαϊκά στρώματα.

Τα έσοδα προέρχονται κυρίως από τον ΦΠΑ στο σούπερ μάρκετ, από τη βενζίνη και το ενοίκιο· από τους έμμεσους φόρους που πληρώνει το ίδιο πορτοφόλι, ξανά και ξανά.

Και προέρχονται κυρίως από τη φορολόγηση της μισθωτής εργασίας.

Την ίδια στιγμή, η Ελλάδα εισπράττει λιγότερα από τον μέσο όρο του ΟΟΣΑ από τη φορολόγηση των υψηλών εισοδημάτων και των εταιρικών κερδών.

Με απλά λόγια: Δεν έχουμε μόνο υψηλή φορολογία – έχουμε ταξική φορολογία.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

O Προϋπολογισμός δεν αφορά μόνο τον επόμενο χρόνο. Αφορά την πορεία της χώρας σε μεσοπρόθεσμο τουλάχιστον χρονικό επίπεδο.

Ας μιλήσουμε λοιπόν καθαρά για το τι πραγματικά αφήνει αυτή η Κυβέρνηση στις μελλοντικές γενιές.

Η διακυβέρνηση σας έχει να τους κληροδοτήσει τρία πράγματα.

Πρώτον: την νέα λογική για τα φέρετρα με τις σημαίες.

Γιατί η Ελλάδα δένεται με χαρά σε ένα ευρωπαϊκό δόγμα μόνιμης στρατιωτικής ετοιμότητας.

Με πολυετείς δεσμεύσεις σε πολυδάπανους εξοπλισμούς,

με μετατροπή της άμυνας σε επενδυτικό πεδίο, χωρίς στρατηγική αποκλιμάκωσης, χωρίς αξιόπιστη διπλωματική πρωτοβουλία για ειρήνη.

Μια Λαϊκή Δεξιά που, στην Ουκρανία, επένδυσε αποκλειστικά στη στρατιωτική κλιμάκωση,

δεν επέτρεψε στην ΕΕ να διαμορφώσει δική της πολιτική λύσης,

και κατέληξε να παρακολουθεί έναν ακροδεξιό, αυταρχικό, ιμπεριαλιστή ηγέτη όπως ο Τραμπ,

να εμφανίζεται διεθνώς ως «ειρηνοποιός», ενώ είναι ο μείζων καταπατητής του διεθνούς δικαίου.

Δεύτερον, το κόστος της κλιματικής κρίσης.

Δέκα χρόνια μετά τη Συμφωνία του Παρισιού, δεν βρισκόμαστε στην εφαρμογή· βρισκόμαστε στην οπισθοχώρηση.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση μεταθέτει δεσμεύσεις, παγώνει περιβαλλοντικούς κανόνες,

Και η Ελλάδα; Μια χώρα που ήδη συνιστά hot spot της κλιματικής κρίσης, δεν αντιστέκεται.

Συντάσσεται.

Υποχωρεί οκτώ θέσεις στον Δείκτη Κλιματικής Απόδοσης.

Με υψηλή εξάρτηση από το φυσικό αέριο,

ένα ορυκτό καύσιμο που εκτινάσσει τις τιμές,

με επιλογές όπως η αποθήκευση CO₂ και η καύση απορριμμάτων,

με έναν ξέφρενο Οικοδομικό Κανονισμό που πολλαπλασιάζει την ευαλωτότητα αντί να τη μειώνει.

Τρίτον: επίθεση στη νέα γενιά και brain drain.

Γιατί, παρά τα κυβερνητικά αφηγήματα, καμία πραγματική αναστροφή δεν έχει επιτευχθεί.

Και πώς θα ήταν δυνατόν;

Με χαμηλές αποδοχές, με επισφαλή εργασία, με αξιοκρατία ανύπαρκτη αξιοκρατία;

Πώς είναι δυνατόν να υπάρχει αναστροφή, όταν μόλις 27% των πολιτών δηλώνουν ικανοποιημένοι από τη διαθεσιμότητα ποιοτικής υγειονομικής περίθαλψης στη χώρα, έναντι 64% στον ΟΟΣΑ;

Όταν είμαστε πρώτοι και στις ιδιωτικές δαπάνες υγείας;

Πώς είναι δυνατόν να υπάρχει αναστροφή,

όταν τα ελληνικά νοικοκυριά δαπανούν το 35,5% του εισοδήματός τους για στέγη — πρώτη θέση στην Ευρώπη, όταν ο μέσος όρος είναι 19,2%.

Πώς είναι δυνατόν όταν τα ενοίκια σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη ανέβηκαν πάνω από 40% σε πέντε χρόνια;

Πώς είναι δυνατόν να υπάρχει αναστροφή, όταν η μεγάλη υποτίθεται μεταρρύθμιση των ιδιωτικών πανεπιστημίων κατέληξε σε ένα μεγαλοπρεπές φιάσκο; Σε ένα φιάσκο κατά των δημόσιων πανεπιστημίων και κατά των νέων ανθρώπων και των οικογενειών τους;

Πώς είναι δυνατόν, όταν το μήνα Νοέμβριο υπάρχουν κενά σε σχολεία και γίνονται συγχωνεύσεις τμημάτων;

Και όταν οι γονείς με τα παιδιά τους διαμαρτύρονται, η αστυνομία του κύριου Χρυχοΐδη φτάνει να πετά δακρυγόνα στα 8χρονα;

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Η επιλογή έγινε.

Είναι η επιλογή της στρατιωτικοποίησης εις βάρος της κοινωνικής συνοχής,

εις βάρος των κοινωνικών δαπανών δηλαδή,

και εις βάρος της κλιματικής μετάβασης.

Και αυτή είναι μια επιλογή καταστροφική που πρέπει να ανατραπεί.

Μέσα σε έναν μόλις χρόνο, η Ευρώπη πέρασε από το Green Deal στο Rearm Europe.

Υποκλινόμενη στην ευρωπαϊκή ακροδεξιά και στον τραμπισμό.

Όχι απλώς σε περισσότερους εξοπλισμούς,

όχι απλώς σε μεγαλύτερους προϋπολογισμούς – είναι εξωφρενικό ότι από το 2019 έως σήμερα οι δαπάνες της Άμυνας έχουν αυξηθεί τουλάχιστον κατά 100% και αυτή η αύξηση αφορά σχεδόν αποκλειστικά τις εξοπλιστικές δαπάνες.

Και επειδή χθες είχαμε έναν διάλογο με τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας κ. Δένδια που μου είπε να μην βλέπουμε τα εξοπλιστικά απλώς ως δαπάνη, εμείς κάτσαμε και το ψάξαμε λίγο.

Σε σχέση με το πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα στην οικονομία. (αν υποθέσουμε ότι μπαίνουμε στη λογική των οικονομικών ωφελειών)

Καταθέτω την μελέτη της Τράπεζας της Φινλανδίας.

Τι λέει;

• Ο πολλαπλασιαστής είναι μικρότερος από ένα στις ΗΠΑ. Στις ΗΠΑ με τη μεγαλύτερη πολεμική βιομηχανία στον κόσμο. Μόλις 0,5- 0,8 λένε οι μελέτες
• Στην ΕΕ αναμένεται ακόμα πιο χαμηλός, καθώς έχουμε λιγότερες προμήθειες από τις εθνικές οικονομίες, μικρότερες δαπάνες για R&D κλπ
• Στην Ελλάδα ακόμα πιο μικρός, δεδομένου ότι για να είναι μεγάλος χρειάζεται επενδύσεις σε R&D, σε νέα καταναλωτικά προϊόντα κλπ

Άρα το αφήγημα ότι αυξάνουμε αμυντικές δαπάνες για την εγχώρια οικονομία δεν στέκει.

Δεν στέκει σε καμία περίπτωση!

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι όμως,

τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα.

Έχουμε περάσει σε άλλη πίστα.

Η άμυνα δεν αφορά πια τον δημόσιο σχεδιασμό.

Δεν υπακούει σε λογικές αμυντικής θωράκισης.

Υπακούει σε λογικές μόνιμης ετοιμότητας και χρηματοπιστωτικής απόδοσης.

Μετατρέπεται σε μόνιμο μηχανισμό χρηματοδότησης, επένδυσης και κερδοφορίας: επενδυτικά ταμεία, venture capital, private equity, συνταξιοδοτικά κεφάλαια.

Η Κομισιόν μιλά ανοιχτά για «επιχειρηματικό μοντέλο άμυνας».

Δεν αγοράζονται μόνο όπλα.

Χτίζονται χαρτοφυλάκια με εγγυημένη κρατική ζήτηση.

Η πολεμική ετοιμότητα γίνεται μόνιμη οικονομική συνθήκη.

Αυτό σημαίνει κάτι πολύ απλό αλλά και ταυτόχρονα τρομακτικό:

πόροι, εργασία και καινοτομία απορροφώνται από την πολεμική οικονομία και αφαιρούνται από την κοινωνία.

Τους εργαζόμενους, το κλίμα, τις δημόσιες υποδομές.

Μπαίνουμε σε συνθήκες πολεμικού μνημονίου, όπως εύστοχα το χαρακτήρισε η Σία Αναγνωστοπούλου.

Αυτό σημαίνει κάτι εξαιρετικά δυσοίωνο:

Η ευρωπαϊκή δεξιά δεν κυβερνά για το παρόν. Υποθηκεύει το μέλλον.

Η Νέα Δημοκρατία δένει τη χώρα σε επιλογές που θα πληρώνονται για δεκαετίες.

Για να εξυπηρετηθούν γεωπολιτικές και οικονομικές επιδιώξεις άλλων, όχι της χώρας μας.

Αντί να οδηγείτε τη χώρα σε ενεργειακή αυτονομία και εκδημοκρατισμό της παραγωγής ενέργειας, την εγκλωβίζετε στα ορυκτά καύσιμα και στις εξορύξεις.

Η Ελλάδα βρίσκεται στην 5η χειρότερη θέση στην ΕΕ στην κατανάλωση φυσικού αερίου. Και μάλιστα με αυξητική τάση.

Αντί για απεξάρτηση, επενδύετε στο πανάκριβο αμερικανικό LNG και βρώμικες εξορύξεις πολυεθνικών.

Το αποτέλεσμα είναι προβλέψιμο: ακριβή ενέργεια, μόνιμη έκθεση στις διακυμάνσεις των διεθνών τιμών, και ένας στους πέντε πολίτες σε ενεργειακή φτώχεια.

Αυτό δεν είναι ασφάλεια. Είναι μακροχρόνια ευαλωτότητα.

Αντί για μείωση των αποβλήτων, λέτε όχι στην ανακύκλωση, όχι στην επαναχρησιμοποίηση. Προωθείτε την καύση απορριμμάτων.

Μια επιλογή που επιβαρύνει την υγεία, δεσμεύει δήμους σε πανάκριβες συμβάσεις δεκαετιών και ακυρώνει κάθε σοβαρό σχεδιασμό κυκλικής οικονομίας.

Ένας ακόμη θεσμικός εγκλωβισμός.

Αντί για πραγματική μείωση εκπομπών ρύπων στην πηγή, επιλέγετε την αποθήκευση. Θάψιμο CO₂ στον Πρίνο.

Στην πράξη, παρατείνει τα ορυκτά καύσιμα και θέτετε σε κίνδυνο μια ολόκληρη περιοχή.

Προωθείτε ΑΠΕ χωρίς περιβαλλοντικό πλαίσιο.

Χωρίς χωροταξικό σχεδιασμό.

Με συγκέντρωση σε μεγάλους ομίλους και αποκλεισμό των τοπικών κοινωνιών.

Δεν επιτρέπετε το χαμηλό κόστος παραγωγής των ΑΠΕ να περνά στον καταναλωτή για να ευνοήσετε τους ομίλους φυσικού αερίου.

Αντί να επενδύσετε σε δίκτυα, αποθήκευση ενέργειας και εγχώρια παραγωγή εξοπλισμού,

κάνατε χαρτοπετσέτες και φωτάκια λέντ τους πόρους του Ταμείου Ανάκαμψης.

Αντί για συνδεσιμότητα και πρόληψη της μεταφορικής φτώχειας, διαλύετε τον σιδηρόδρομο.

Η Ελλάδα έχασε περίπου 350 χιλιόμετρα ενεργών σιδηροδρομικών γραμμών μέσα σε τέσσερα χρόνια.

Όλες αυτές οι επιλογές έχουν κάτι κοινό:

εγκλωβίζουν τη χώρα μακροπρόθεσμα σε μη βιώσιμες επιλογές.

Ούτε περιβαλλοντικά, ούτε δημοσιονομικά, ούτε οικονομικά, ούτε κοινωνικά.

Και αυτό δεν είναι απλώς κακή διαχείριση.

Είναι μια εγκληματική για την κοινωνία πολιτική επιλογή.

Όλα αυτά δεν είναι αποσπασματικά.

Συνθέτουν έναν καταστροφικό μετασχηματισμό σε μια ιστορικά κρίσιμη στιγμή.
Τη στιγμή που η χώρα θα έπρεπε να θωρακίζεται κοινωνικά, ενεργειακά και περιβαλλοντικά,

εσείς τη δένετε σε επιλογές εξάρτησης, ανισότητας και μόνιμης ευαλωτότητας.

Αυτός ο δρόμος δεν διορθώνεται με μικρές αλλαγές.

Δεν εξωραΐζεται.

Δεν «ρετουσάρεται».

Για να αλλάξει πορεία η χώρα, πρέπει να αλλάξει πολιτική εξουσία.

Η Δεξιά πρέπει να φύγει.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Ακούμε καθημερινά από όλα τα μεγάλα κεφάλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης ότι δεν ζούμε ούτε σε ειρήνη – ούτε σε πολέμο.

Η πραγματικότητα είναι ότι ζούμε σε ειρήνη ωσάν να είχαμε πόλεμο.

Ζούμε στην εποχή των τεράτων.

Τον κόσμο του Τραμπ και της Μελόνι· τον κόσμο του Ορμπάν και του Πούτιν· τον κόσμο όπου η ΕΕ φτιάχνει τη Στρατιωτική Σένγκεν· τον κόσμο που ο γενοκτόνος Νετανιάχου δεν έχει πληρώσει για τα εγκλήματά του.

Και η Νέα Δημοκρατία σε αυτόν τον κόσμο νιώθει άνετα.

Η Ελλάδα που θέλει να είναι η Ελλάδα του πολέμου·

η Ελλάδα που θέλει να είναι το προκεχωρημένο φυλάκιο των αμερικανικών ενεργειακών συμφερόντων·

η Ελλάδα του drill baby, drill·

η Ελλάδα όπου οι μεγάλοι όμιλοι ήδη πανηγυρίζουν για τα υπερκέρδη που θα αποκομίσουν·

η Ελλάδα που η εγχώρια ολιγαρχία ήδη σκέπτεται ότι την περιμένουν ακόμα καλύτερες μέρες εργασιακής εκμετάλλευσης·

η Ελλάδα που μπλόκαρε τη μείωση και τη φορολόγηση των εκπομπών CO₂ στη ναυτιλία, προστατεύοντας τα συμφέροντα των εφοπλιστών.

Αυτή, όμως, είναι μια Ελλάδα καταδικασμένη.

Καταδικασμένη στην κοινωνική ανισότητα, στην καταστροφή του περιβάλλοντος, στην καχεκτική Δημοκρατία.

Δεν είναι η δική μας Ελλάδα.

Κύριε Μητσοτάκη, δεν θα έχετε τρίτη ευκαιρία.

Και για να γίνει αυτό, η Νέα Αριστερά παλεύει και θα παλέψει για να υπάρξει απέναντί σας ένας ισχυρός, ενωτικός πόλος της Αριστεράς, της πολιτικής οικολογίας και των ριζοσπαστικών προοδευτικών δυνάμεων.

Ένα Λαϊκό Μέτωπο των αναγκών και των συμφερόντων της εργαζόμενης πλειοψηφίας της χώρας.

Εμείς δεν τα λέμε στρογγυλεμένα και δεν φοβόμαστε την ιδεολογική σας τρομοκρατία.

Θέλουμε μια κυβέρνηση που από την πρώτη μέρα θα βάλει τις βάσεις για ένα ριζικά διαφορετικό μέλλον.

Μια χώρα της κοινωνικής ισότητας, της δίκαιης κλιματικής μετάβασης, της πραγματικής δημοκρατίας.

Eμείς δεν κρύβουμε τις προθέσεις μας.

Έχουμε σαφείς προτεραιότητες:

Ένα: γενναία φορολόγηση του πλούτου.

Των τραπεζών, των καρτέλ, των ενεργειακών ομίλων.

Και κάθε ευρώ, θα είναι ένα ευρώ παραπάνω για τη δημόσια υγεία, τη δημόσια παιδεία, τις δημόσιες υποδομές.

Δύο:κατάργηση του 13ωρου και των αντιεργατικών νόμων της Δεξιάς.

Νέο εργατικό δίκαιο με πλήρη προστασία των εργαζομένων, συλλογικές συμβάσεις παντού,

άμεση αύξηση του κατώτατου μισθού στα 1.000 ευρώ – αυξήσεις μισθών στο ύψος του πληθωρισμού.

Τρία: Άμεση αντιμετώπιση της οξείας στεγαστικής κρίσης: Αύξηση της προσφοράς προσιτής στέγης με πρόγραμμα κοινωνικής κατοικίας,

με ρύθμιση της βραχυχρόνιας μίσθωσης και με κατάργηση της Golden Visa για κατοικίες,

με έναν νέο, κοινωνικά προσανατολισμένο πτωχευτικό κώδικα,

με επαναφορά ισχυρής προστασίας της κύριας κατοικίας και μέτρα ελέγχου των ενοικίων.

Τέσσερα: Τέλος στους υπέρογκους εξοπλισμούς,

στροφή στην πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική και στην ενεργητική διπλωματία για την ειρήνη και την ασφάλεια. Άμεση αναγνώριση του κράτους της Παλαιστίνης.

Πέντε: Δίκαιη ενεργειακή μετάβαση με μείωση του κόστους ενέργειας.

Με διαχωρισμό της τιμολόγησης των ΑΠΕ από το φυσικό αέριο,

απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα και απαγόρευση εξορύξεων,

ενίσχυση της αυτοπαραγωγής και των ενεργειακών κοινοτήτων.

Έξι: Αναπτυξιακό κράτος που παίρνει τον έλεγχο σε κρίσιμους τομείς.

Με ισχυρή δημόσια παρουσία στο τραπεζικό σύστημα, στα δίκτυα και στις μεταφορές. Δημόσια ΔΕΗ για τη χάραξη εθνικής ενεργειακής πολιτικής.

Κράτος που επενδύει στην καινοτομία, τη μεταποίηση και την αγροτική παραγωγή,

που βάζει κανόνες στην άναρχη ανάπτυξη,

που συγκρούεται με τα κυκλώματα που ροκανίζουν τους δημόσιους πόρους.

Εφτά: Πλήρης διερεύνηση των τριών μεγάλων σκανδάλων της συγκάλυψης: υποκλοπές, Τέμπη και ΟΠΕΚΕΠΕ.

Να μάθει η χώρα την αλήθεια για να εμπεδωθεί αίσθημα εμπιστοσύνης στη Δημοκρατία μας.

Κράτος δικαίου παντού για να τελειώνει το καθεστώς της ατιμωρησίας και της ασυδοσίας των ισχυρών.

Αυτή είναι μια άλλη χώρα.

Αυτή είναι η χώρα που θέλουμε.

Αυτή είναι η χώρα που μπορούμε να έχουμε.

Αυτή είναι η χώρα που μας αξίζει.

Κύριε Μητσοτάκη, δεν θα έχετε τρίτη ευκαιρία.

Κάντε πλιάτσικο όσο προλαβαίνετε,

ταΐστε τους χασάπηδες του κομματικού στρατού όσο προλαβαίνετε,

ενταχθείτε στο πελατολόγιο των πιο βρώμικων πολυεθνικών όσο προλαβαίνετε,

υποκλιθείτε στον εγκληματία πολέμου Νετανιάχου όσο προλαβαίνετε,

κάντε μικροπραξικοπήματα στη Βουλή όσο προλαβαίνετε,

συγκαλύψτε σκάνδαλα, όσο προλαβαίνετε.

Το πάρτι τελειώνει.

Και αν δεν πιστεύετε εμένα, κάντε μια βόλτα στα αγροτικά μπλόκα.

Εκτός αν φοβάστε ότι δεν είστε και τόσο δημοφιλής όσο θέλετε να δείχνετε.

Σκεφτείτε γιατί η κοινωνία μας όχι μόνο δεν διαμαρτύρεται για τις κινητοποιήσεις, αλλά τις στηρίζει.

Αναλογιστείτε γιατί άνθρωποι που σας πίστεψαν το 2019 και το 2023, σήμερα σας γυρίζουν την πλάτη.

Κάνατε το μεγαλύτερο λάθος.

Αντιμετωπίσατε τους Έλληνες και τις Ελληνίδες σαν να είναι αφελείς. Σαν να μην έχουν αξιοπρέπεια.

Και όλα μπορεί κανείς να τα δεχτεί.

Εκτός από ένα: την καθημερινή προσβολή και την αδικία για την οποία είστε προσωπικά, εσείς και το καθεστώς σας, υπεύθυνος.

Την κοροϊδία των Υποκλοπών.

Την κοροϊδία στη διαχείριση του Ταμείου Ανάκαμψης.

Την κοροϊδία της 13ωρης εργασίας.

Την κοροϊδία του ΟΠΕΚΕΠΕ.

Εμπρός λοιπόν.

Μιλήστε για διαχρονικές ευθύνες.

Μιλήστε για αριστεία.

Μιλήστε για εκσυγχρονισμό.

Μιλήστε για διαφάνεια.

Μιλήστε για τους τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας.

Μιλήστε για ό,τι θέλετε!

Δεν σας πιστεύει κανείς!

Gameover.

Κάνατε πλιάτσικο στη χώρα.

Είναι στο DNA της παράταξής σας.

Το κάνατε πριν είκοσι χρόνια όταν μας οδηγήσατε στη χρεοκοπία και στα Μνημόνια.

Το κάνετε και σήμερα.

Αυτή ήταν, είναι και θα είναι η Δεξιά σε αυτόν τον τόπο.

Η παράταξη της χρεοκοπίας.

Αλλά τρίτη ευκαιρία δεν θα έχετε.

1 Έκθεση χρηματοπιστωτικής σταθερότητας 10/2025 (ΤτΕ).