Στο ρινγκ της πολιτικής ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει επιλέξει καθαρά τον αντίπαλο της κυβέρνησής του. Είναι τα προβλήματα που γκριζάρουν την καθημερινότητα των πολιτών όπως η ακρίβεια. Είναι οι παθογένειες που αιχμαλωτίζουν την πρόοδο. Με τα αποτελέσματα σε αυτά τα μέτωπα κάνει ταμείο ο πρωθυπουργός. Δεν σνομπάρει την αντιπολίτευση, μείζονα και ελάσσονα.
Έχει τη θεσμική συναίσθηση αλλά δεν έχει την πολυτέλεια να περιμένει εσαεί τον Στέφανο Κασσελάκη και τον Νίκο Ανδρουλάκη να ασκήσουν τα καθήκοντα τους. Έχει επίσης τη δεδηλωμένη αποστροφή στις αγιαστούρες και την εκπεφρασμένη στοχοθεσία να προχωρήσει μπροστά, χωρίς να υπολογίζει το πολιτικό κόστος. Γιατί η πραγματικότητα δεν είναι στατική όπως η γυψαρισμένη αντίληψη των δυο κομμάτων που αναλώνονται στην υπαρξιακή μάχη για τα σκήπτρα της κεντροαριστεράς.
Μια επιλογή που οι ανάγκες της συγκυρίας τους προσπερνούν με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Η αντιπολίτευση – καρμπόν που φέρνει τους δυο αρχηγούς να διαγκωνίζονται στον υπερθεματισμό για το κράτος δικαίου, ενδεχομένως να εξυπηρετεί τη στρατηγική της επιβίωσης. Όπως όμως η εστίαση στο lifestyle και η τακτική των 80’s δεν κόβει εισιτήρια, έτσι και η μονοθεματική ατζέντα παράγει στρατηγικά αδιέξοδα παρά πολιτική. Το ανέδειξε περίτρανα η λαϊκή ετυμηγορία του περασμένου Ιουνίου.
Ούτε φυσικά οι στιλάτες διακηρύξεις του κ. Κασσελάκη «Κανείς δεν έχει λογοδοτήσει ποτέ… Εμένα δεν με έχει κανείς. Θα λογοδοτήσουν», συνιστούν τεκμήριο της πολιτικής αποφασιστικότητας να αντιμετωπιστούν τα κακώς κείμενα που αφορούν στην καθημερινότητα.
Πιο πολύ σε εύφλεκτη ύλη για τη φωτιά της εσωκομματικής αντιπαράθεσης προσιδιάζει, παρά σε δείγμα της βούλησης να σπάσει αυγά. Το απέδειξε ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, όπως και ο συνδαιτημόνας του στην κεντροαριστερή πολυκατοικία, με τη στείρα, πολιτικά, γραμμή που υπηρέτησαν τα κόμματα του απέναντι σε μείζονες μεταρρυθμίσεις, όπως οι αλλαγές στον τρόπο επιλογής των διοικήσεων στους οργανισμούς του δημόσιου τομέα.
Αυτό είναι το «μαύρο κουτί» της ούτως ή άλλως καταρρακωμένης πολιτικής αξιοπιστίας των κομμάτων της αντιπολίτευσης, την οποία ανεξήγητα πασχίζουν όχι να αναστηλώσουν αλλά να διατηρήσουν. Διότι η θέση τους απέναντι σε μια παρέμβαση που αποκομματικοποιεί το DNA της συγκεκριμένης διαδικασίας, αναδεικνύει ότι οι κύριοι Κασσελάκης και Ανδρουλάκης, ορέγονται ένα κράτος όπου ένας ιδιοκτήτης βουλκανιζατέρ θα μπορεί να διοικεί μία νευραλγική μονάδα υγείας, με μοναδικό προσόν την κομματική του ταυτότητα.
Ούτε φυσικά σώζουν τα προσχήματα με το εφεύρημα ότι η τελική επιλογή μεταξύ των τριών επικρατέστερων που θα αναδειχθεί από το ΑΣΕΠ, θα γίνεται από τον εκάστοτε υπουργό, είναι το παράθυρο στη γαλάζια επέλαση. Εκτός εάν οι δυο Πρόεδροι πέραν του φίλτρου του ΑΣΕΠ, ζητούν και εχέγγυα ιδεολογικής ή απολιτικ καθαρότητας. Σε κάθε περίπτωση οφείλουν εξηγήσεις για τη μικροκομματική τακτική με την οποία έχουν επιλέξει να πολιτεύονται. Αυτή η μομφή τεκμηριώνεται και από το γεγονός ότι καταψήφισαν την υπαγωγή της διαδικασίας στο ΑΣΕΠ.
Τον βαθμό της αρνητικής έκθεσης τους μεγαλώνει και η αρνητική ψήφος στις αυστηρές προϋποθέσεις που καθιερώνονται όπως το πτυχίο Ανώτατης Εκπαίδευσης, η γνώση ξένης γλώσσας, όπως επίσης η εργασιακή εμπειρία και η συνάφεια του αντικειμένου με τον τίτλο σπουδών. Ο ΣΥΡΙΖΑ βγαίνει πολιτικά εκτεθειμένος από την ψηφοφορία της περασμένης Πέμπτης και από το ΟΧΙ στο τεστ δεξιοτήτων, με το οποίο στοιχήθηκε μαζί με τους Σπαρτιάτες, τη ΝΙΚΗ και το ΚΚΕ.
Τις αλγεινές εντυπώσεις επιδεινώνει και η καταψήφιση του άρθρου που προβλέπει την αξιολόγηση των επικεφαλής των διοικήσεων όπως επίσης και την υποχρέωση τους να υποβάλλουν ετήσια σχέδια δράσης. Με την εμμονή πάντως σε αυτό το μοτίβο κινδυνεύουν να μείνουν πολιτικά μαγκούφηδες ή αποδεικνύοντας ότι δεν κάνουν ο ένας χωρίς τον άλλον να μοιράσουν δίκαια τρολ και κουτσομπόλες.
*Γράφει ο πολιτικός συντάκτης του debater.gr, Γιώργος Παπακωνσταντίνου
Άγνωστος μαχαίρωσε Εβραία γυναίκα στη Λιόν και σχημάτισε σβάστικα στην πόρτα του σπιτιού της
Παίρνει τον Ατρόμητο ο Ατζούν Ιλιτζαλί; – Τι απαντά η ΠΑΕ
ΓΡΑΨΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ"