Το δυστύχημα στα Τέμπη λίγο έξω από την Λάρισα έχει συγκλονίσει όλο το πανελλήνιο, ενώ παράλληλα έχει μονοπωλήσει και το ενδιαφέρον των ξένων ΜΜΕ. Μαθητές πολλών σχολείων της χώρας έκαναν την δική τους συμβολική διαμαρτυρία για τον άδικο χαμό τόσων ανθρώπων.
Συγκεκριμένα, εξέφρασαν την θλίψη και την συμπαράστασή τους με τον δικό τους τρόπο στα προαύλια των σχολείων τους, σχηματίζοντας με τις τσάντες τους λέξεις και φράσεις όπως “οργή“, “Τέμπη” και “Πάρε με όταν φτάσεις“.
Δείτε παρακάτω μερικές φωτογραφίες:
Η συμβολική κίνηση των μαθητών
Με αφορμή το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη οι αντιδράσεις του κόσμου είναι πολλές και ένα άδικο “γιατί” είναι αυτό που ακούγεται από όλα τα στόματα. Δεκάδες άνθρωποι που επέβαιναν στο τρένο έχασαν την ζωή τους η πλειοψηφία αυτών νέα παιδιά, καθώς οι περισσότεροι ήταν φοιτητές που επέστρεφαν στα σπίτια τους έπειτα από το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας. Εκτός από την φράση “Πάρε με όταν φτάσεις“, άλλα σχολεία επέλεξαν να σχηματίσουν με τις τσάντες τους κι άλλες λέξεις όπως “Τέμπη“, “οργή” κι άλλες.
Ο 20χρονος “ήρωας”
Ο Ανδρέας Αλικανιώτης είναι ένας από τους αυτόπτες μάρτυρες που έζησαν το δυστύχημα στα Τέμπη, καθώς επέβαινε στο μοιραίο τρένο. Ο ίδιος παρόλο που τραυματίστηκε ελαφρά, έβαλε σε δεύτερη μοίρα τον εαυτό του και αψηφώντας τον κίνδυνο, έσωσε δέκα συνεπιβάτες του που είχαν ανάγκη. Μάλιστα έκανε μία συγκινητική δήλωση στο DEBATER, εξηγώντας ακριβώς όλα όσα βίωσε.
Συγκεκριμένα είπε: “Πήγα στην κόλαση και γύρισα. Προσπάθησα να βοηθήσω όσους περισσότερους μπορούσα. Τους συμφοιτητές μου. Ο φίλος μου είχε σπάσει τα πλευρά του και δεν μπορούσε να κουνηθεί, έβγαλα όσους μπορούσα και τελευταίο τον φίλο μου. Έκανα ό,τι μπορούσα καλύτερο. Ήμουν στο δεύτερο βαγόνι, το πρώτο βαγόνι των επιβατών μετά το μπαρ. Είχε πιάσει φωτιά και το δικό μας. Έσπασα το παράθυρο για να βγούμε έξω, έβγαλα όσους μπορούσα. Χτύπησα το γόνατο μου και είχα λίγα εγκαύματα στην προσπάθεια μου να τους σώσω” δήλωσε.
“Σπουδάζω στη Μηχανιώνα. Και επειδή είχε καθυστερήσει το τρένο δεν είχα τρόπο να μεταβώ από τη Θεσσαλονίκη στην περιοχή εκεί. Μιλούσα στο τηλέφωνο με φίλους μου για να δω ποιος μπορεί να έρθει να με πάρει. Εκείνη τη στιγμή έγινε η σύγκρουση και το κινητό μου έφυγε από τα χέρια και τα έχασα όλα. 11:25 κατάφερα να επικοινωνήσω με τους δικούς μου από το τηλέφωνο της μητέρας του φίλου μου που είχε αποθηκευμένο μέσα στο κινητό της“.
Έπειτα ο ίδιος εξήγησε ότι εκτιμά όλη την αγάπη του κόσμου σχετικά με την ηρωική του κίνηση στο δυστύχημα στα Τέμπη, ωστόσο το μυαλό του είναι σε όλους όσους δεν κατάφερε να σώσει. Συγκεκριμένα είπε: “Τη βλέπω την αγάπη του κόσμου στα κοινωνικά δίκτυα και την εκτιμώ πολύ. Όμως δεν χαίρομαι για όλο αυτό. Σκέφτομαι όλα τα παιδιά αυτά που χάθηκαν και δεν μπόρεσα να τα βοηθήσω. Άκουγα κραυγές μέσα από τη φωτιά. Δεν μπορώ να το ξεχάσω, πονάω…”.
ΓΡΑΨΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ"