Πορεία στο σπίτι της Υπουργού Εργασίας Νίκης Κεραμέως από τον Ρουβίκωνα (Βίντεο)

Μέλη του Ρουβίκωνα πραγματοποίησαν το βράδυ της Δευτέρας 15/12 πορεία στο σπίτι της υπουργού Εργασίας Νίκης Κεραμέως.

Συγκεκριμένα, τα μέλη προχώρησαν σε αυτή την κίνηση «ενάντια στη μετατροπή των χώρων εργασίας σε σφαγεία».

Αναλυτικά:

Πορεία στο σπίτι της Υπουργού Εργασίας Νίκης Κεραμέως στο Ψυχικό, ενάντια στη μετατροπή των χώρων εργασίας σε σφαγεία

Γύρω στους 200 νεκρούς εργάτες μόνο το πρώτο εννιάμηνο του 2025, δηλαδή ένας νεκρός ανά 2 ημέρες περίπου, 272 σοβαροί τραυματισμοί, και ακόμα μετράμε, ενώ η Eurostat υπολογίζει περίπου 40 εργατικά ατυχήματα την ημέρα στην Ελλάδα που δεν καταγράφονται.

Πριν λίγες ημέρες, στις 6 Δεκέμβρη, ένας ακόμα εργάτης, ένας ακόμα άνθρωπος της τάξης μας, χάνει τη ζωή του δουλεύοντας για την ανέγερση των πολυτελών κατοικιών Little Athens στο project του Ελληνικού.

27 ετών, μετανάστης, ημέρα Σάββατο, μετά από 6ημερη συνεχόμενη δουλειά και με εξαντλητικά ωράρια και υπερωρίες πάνω στο 12ωρο. Σύμφωνα μάλιστα με καταγγελία του σωματείου, ο εργάτης δεν ήταν δηλωμένος την ημέρα του εργατικού ατυχήματος στα παρουσιολόγια, ενώ έπεσε από διώροφο, υπό κατασκευή, κτίριο στο οποίο δεν υπήρχαν ούτε κιγκλιδώματα ούτε κουπαστές.

Ένα ακόμη εργοδοτικό έγκλημα με υπεύθυνη αυτήν τη φορά την κατασκευατική εταιρεία Lamda Development της οικογένειας Λάτση.

Και αυτό είναι μονάχα ένα από τα πιο πρόσφατα μεγάλα παραδείγματα του απέραντου νεκροταφείου ανθρώπων της τάξης μας, εργατών και καταπιεσμένων, ντόπιων και μεταταναστών, που έχει χτίσει το ανθρωποφάγο και κοινωνιοκτόνο κρατικοκαπιταλιστικό σύμπλεγμα. Ένα σύμπλεγμα αναπαραγωγής θανάτου, πολέμων, μιζέριας, εκμετάλλευσης, φτώχειας και εξαθλίωσης.

Η Νίκη Κεραμέως, πιστή υπηρέτρια των αφεντικών και του μεγάλου κεφαλαίου, συνεχίζει να χτίζει την καριέρα της πάνω στη μεγάλη αυτή συσσώρευση νεκρών της τάξης μας, σκάβοντας χέρι χέρι με τους βιομήχανους του ΣΕΒ και τους πουλημένους υπαλλήλους της ΓΣΕΕ τον μεγάλο λάκκο του 13ωρου. Μια πραγματικότητα που εντάσσεται σε μια διεθνή εκστρατεία ολομέτωπης επίθεσης και αφαίμαξης της κοινωνικής βάσης από κράτος και κεφάλαιο.

Τα αφεντικά δεν υπολογίζουν ανθρώπινες ζωές και επιβεβαιώνουν έναν από τους βασικούς κανόνες του καπιταλισμού: δεν μετράνε όλες οι ζωές το ίδιο – κάποιες, φυσικά όχι οι δικές τους, έχουν απλά λιγότερη αξία από άλλες. Μπροστά στα κέρδη των αφεντικών και τα συμφέροντα του κεφαλαίου, τα πάντα, ακόμη και οι ανθρώπινες ζωές, μπαίνουν αυτόματα σε δεύτερη μοίρα.

Οι μισθοί πείνας, η υπερ-εντατικοποιημένη και εξαντλητική εργασία, η εργοδοτική τρομοκρατία, τα ανύπαρκτα μέτρα ασφαλείας και τα κάτεργα εργασίας έχουν πλέον θεσμοθετηθεί και επικυρωθεί, ως άλλο επιστέγασμα της εργασιακής επισφάλειας που δρομολογείται εδώ και καιρό. Πάνω σε αυτά βασίζονται και τα διάφορα διευθυντικά στελέχη και οι μεγαλοκαρχαρίες που βιάζονται να γεμίσουν κι άλλο τις ήδη γεμάτες τσέπες τους, εφαρμόζοντας και κανονικοποιώντας τον, βαμμένο με αίμα, νόμο Κεραμέως.

Η ένταξη της εργασιακής παραγωγής σε συνθήκες πολέμου, η προτεραιότητα στις επενδύσεις της πολεμικής βιομηχανίας, των μέσων επιτήρησης, ελέγχου και καταστολής των διεκδικήσεων και των αγώνων της βάσης, οι εθνικισμοί και η μισσαλοδοξία, η υποχώρηση κοινωνικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, η κατάρρευση των δομών κοινωνικής πρόνοιας και η στέρηση βασικών κοινωνικών αγαθών, όπως η υγεία, η στέγαση και η τροφή, η καλπάζουσα ακρίβεια, ο εξανδραποδισμός της υπαίθρου από τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, είναι όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που συνθέτουν τη σημερινή πραγματικότητα φτώχειας, εξαθλίωσης και υποταγής για τους περισσότερους εργαζόμενους και εργαζόμενες. Την επιβολή, με άλλα λόγια, συνθηκών εργασίας 19ου αιώνα με μέσα 21ου, την επιβολή συνθηκών εργασίας και διαβίωσης με το πιστόλι στον κρόταφο.

Κι αν για κράτος και κεφάλαιο οι νεκροί εργάτες είναι στατιστικές και ενοχλητικά νούμερα που τους χαλανε το φαγοπότι, για εμάς είναι αιτία πολέμου. Ενός πολέμου που δεν κηρύξαμε εμείς αλλά θα στηρίξουμε όσο δεν πάει, ενάντια στο κράτος των ληστών και στο κεφάλαιο που σπέρνουν αδιάκοπα τον θάνατο.

Ενός πολέμου του οποίου επίσημη πολιτική εκπρόσωπος και εκφραστής σήμερα είναι η Νίκη Κεραμέως.

Καμία εργοδοτική δολοφονία δεν θα μείνει αναπάντητη.

Η οργάνωση και ο αγώνας είναι υπόθεση επιβίωσης, είναι όμως και η δύναμή μας.

Δεν ξεχνάμε, δεν συγχωρούμε, για τους νεκρούς της τάξης μας.

ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΘΥΣΙΑ

ΓΕΜΙΣΑΝΕ ΕΡΓΑΤΕΣ ΤΑ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΑ

ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΚΕΡΔΗ – ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ