Ένα ηχηρό μήνυμα αγανάκτησης και απόγνωσης απευθύνει ο κ. Πέτρος Παυλίδης, ιδιοκτήτης ενός καινούριου αυτοκινούμενου τροχόσπιτου, εκπροσωπώντας χιλιάδες Έλληνες πολίτες που επένδυσαν σε αυτόν τον τρόπο ζωής για λόγους ανεξαρτησίας, άνεσης και πολλές φορές ανάγκης.
Μέσα από μία συγκλονιστική επιστολή, αναδεικνύει την απουσία υποδομών, την ασάφεια του νομικού πλαισίου και τις εξοντωτικές κυρώσεις που αντιμετωπίζουν καθημερινά οι κάτοχοι τέτοιων οχημάτων.
Υψηλά τέλη και ελάχιστα δικαιώματα
Το πρώτο σοκ έρχεται με τα ετήσια τέλη κυκλοφορίας, που ξεπερνούν τα 650 ευρώ, ποσό δυσανάλογο με τις δυνατότητες χρήσης του οχήματος στη χώρα.
Αν και πρόκειται για όχημα ιδιωτικής χρήσης, η αντιμετώπιση από τις Αρχές είναι συχνά ίδια με βαριά επαγγελματικά φορτηγά, ιδίως στα διόδια όπου η τιμολόγηση γίνεται βάσει… ύψους και όχι τύπου οχήματος.
Πρόστιμα για ξεκούραση – επικίνδυνο δίλημμα ζωής
Όπως περιγράφει ο κ. Παυλίδης, μία απλή στάση για ξεκούραση σε πάρκινγκ της Εθνικής οδού, απαραίτητη για την αποφυγή δυστυχήματος λόγω κόπωσης, επισύρει πρόστιμο 300 ευρώ. Το δίλημμα είναι σκληρό: να ξεκουραστεί ο οδηγός με κίνδυνο προστίμου ή να συνεχίσει με κίνδυνο ζωής;
Απαγόρευση στάθμευσης – Εξορία από τις παραλίες
Η στάθμευση κοντά σε παραλίες θεωρείται παράνομη, ακόμη και για ολιγόωρη παραμονή, αφαιρώντας κάθε δυνατότητα στους ιδιοκτήτες να απολαύσουν τις φυσικές ομορφιές της χώρας, τις οποίες κάθε τουρίστας θεωρεί δεδομένες.
Οικογενειακά και ιατρικά αδιέξοδα
Με τη σύζυγό του να αντιμετωπίζει σοβαρά κινητικά προβλήματα μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο, το τροχόσπιτο αποτελεί όχι μόνο λύση διακοπών, αλλά και εργαλείο επιβίωσης. Ωστόσο, ούτε θέση αναπηρίας τους παρέχεται, καθώς το ποσοστό αναπηρίας δεν «πιάνει» το απαιτούμενο όριο.
Απουσία υποδομών – ένα κράτος που απλώς… απαγορεύει
Η Ελλάδα δεν διαθέτει χειμερινά κάμπινγκ, ούτε Camper Stop, όπως συμβαίνει σχεδόν σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Την ίδια στιγμή, το θεσμικό πλαίσιο (Νόμος 5170/2025, άρθρο 27) απαγορεύει τη στάθμευση αυτοκινούμενων σε δημόσιους χώρους, χωρίς να ορίζει σαφώς εναλλακτικές. Έτσι, οι πολίτες βρίσκονται στο απόλυτο νομικό κενό.
Η έκκληση του πολίτη: Πού επιτρέπεται η στάθμευση;
Ο κ. Παυλίδης δεν ζητά προνόμια. Ζητά το αυτονόητο. Να μάθει επίσημα πού επιτρέπεται να σταματήσει, να σταθμεύσει και να ζήσει με αξιοπρέπεια μέσα στο όχημα που επέλεξε – ή αναγκάστηκε – να χρησιμοποιεί ως δεύτερο σπίτι.
Η Πολιτεία οφείλει να απαντήσει. Όχι μόνο στον ίδιο, αλλά σε μια ολόκληρη κοινότητα που αισθάνεται αόρατη, εξορισμένη και τιμωρημένη επειδή επέλεξε έναν διαφορετικό – και απολύτως νόμιμο – τρόπο ζωής.
Αδιανόητο περιστατικό στην Πάτρα: Έριξε κουβά με νερό και χλωρίνη σε φοιτήτρια επειδή έκανε φασαρία
ΓΡΑΨΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ"