Σοκάρουν τα όσα αναφέρουν κάποιοι από τους ανθρώπους που ελευθερώθηκαν από τα «κολαστήρια» στη Συρία και περιγράφουν τα όσα έζησαν.
Τα όσα τονίζουν μέσω του BBC τέσσερις άνδρες σοκάρουν και «παγώνουν» το αίμα για όσα βίωσαν. «Οι κρατούμενοι σώπασαν όταν άκουσαν τις φωνές έξω από την πόρτα του κελιού τους. Μια αντρική φωνή φώναξε: “Είναι κανείς εκεί μέσα;” Αλλά φοβήθηκαν πολύ να απαντήσουν. Με τα χρόνια, είχαν μάθει ότι το άνοιγμα της πόρτας σήμαινε ξυλοδαρμούς, βιασμούς και άλλες τιμωρίες. Αλλά αυτή τη μέρα, σήμαινε ελευθερία.
Με την κραυγή «Αλλάχου Ακμπάρ», οι άνδρες μέσα στο κελί κοίταξαν από ένα μικρό άνοιγμα στο κέντρο της βαριάς μεταλλικής πόρτας. Είδαν αντάρτες στον διάδρομο της φυλακής αντί για φρουρούς» αναφέρει το δημοσίευμα του BBC. “Είπαμε “Είμαστε εδώ. Ελευθερώστε μας””, θυμάται ένας από τους κρατούμενους, ο 30χρονος Qasem Sobhi Al-Qabalani.
«Καθώς η πόρτα άνοιξε με πυροβολισμούς, ο Qasem λέει ότι “έτρεξε έξω με γυμνά πόδια”. Όπως και άλλοι κρατούμενοι, συνέχιζε να τρέχει και δεν κοίταζε πίσω. «Όταν ήρθαν να αρχίσουν να μας απελευθερώνουν και να φωνάζουν «πάνε όλοι έξω, όλοι έξω», έτρεξα έξω από τη φυλακή, αλλά ήμουν τόσο τρομοκρατημένος να κοιτάξω πίσω μου γιατί νόμιζα ότι θα με έβαζαν πίσω», λέει ο 31χρονος Adnan Ahmed Ghnem. Δεν γνώριζαν ακόμη ότι ο πρόεδρος της Συρίας Μπασάρ αλ Άσαντ είχε εγκαταλείψει τη χώρα και ότι η κυβέρνησή του είχε πέσει. Σύντομα όμως τα νέα τους έφτασαν. “Ήταν η καλύτερη μέρα της ζωής μου. Ένα ανεξήγητο συναίσθημα. Σαν κάποιος που μόλις είχε γλιτώσει τον θάνατο”, θυμάται ο Αντνάν.
Ο Qasem και ο Adnan είναι μεταξύ των τεσσάρων κρατουμένων με τους οποίους μίλησε το BBC και αφέθηκαν ελεύθεροι αυτήν την εβδομάδα από τη φυλακή Saydnaya – μια εγκατάσταση για πολιτικούς κρατούμενους με το παρατσούκλι «ανθρώπινο σφαγείο». Όλοι έκαναν παρόμοιες αφηγήσεις για χρόνια κακομεταχείρισης και βασανιστηρίων από φρουρούς, εκτελέσεις συγκρατούμενων, διαφθορά από υπαλλήλους της φυλακής και εξαναγκαστικές ομολογίες. Μας έδειξε επίσης μέσα στη φυλακή ένας πρώην κρατούμενος που είχε παρόμοιο λογαριασμό και ακούστηκε από οικογένειες αγνοουμένων που κρατούνται στο Saydnaya που αναζητούν απεγνωσμένα απαντήσεις. Είδαμε πτώματα που βρέθηκαν από αντάρτες μαχητές στο νεκροτομείο ενός στρατιωτικού νοσοκομείου, που πιστεύεται ότι είναι κρατούμενοι της Saydnaya, που σύμφωνα με τους γιατρούς φέρουν σημάδια βασανιστηρίων.
Η οργάνωση δικαιωμάτων Διεθνής Αμνηστία, της οποίας η έκθεση του 2017 για τη φυλακή κατηγορεί τις αρχές για φόνο και βασανιστήρια εκεί, ζήτησε δικαιοσύνη και αποζημιώσεις για εγκλήματα βάσει του διεθνούς δικαίου στη Συρία, συμπεριλαμβανομένης της μεταχείρισης των πολιτικών κρατουμένων. Η φυλακή Saydnaya, ένα εκτεταμένο συγκρότημα που βρίσκεται στην κορυφή ενός λόφου άγονης γης και περιβάλλεται από συρματοπλέγματα, ιδρύθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1980 και για δεκαετίες χρησιμοποιείται για να κρατήσει τους αντιπάλους του καθεστώτος της οικογένειας Άσαντ. Έχει περιγραφεί ως η κύρια πολιτική φυλακή της χώρας από την εξέγερση του 2011, όταν ο Σύνδεσμος Κρατούμενων και Αγνοουμένων στη Φυλακή Σαϊντνάγια, με έδρα την Τουρκία, λέει ότι ουσιαστικά έγινε στρατόπεδο θανάτου. Οι κρατούμενοι με τους οποίους μιλήσαμε είπαν ότι στάλθηκαν στη Saydnaya λόγω πραγματικών ή υποτιθέμενων δεσμών με τον αντάρτικο Ελεύθερο Συριακό Στρατό, την αντίθεσή τους στον Άσαντ ή απλώς επειδή ζούσαν σε μια περιοχή που είναι γνωστό ότι του εναντιώνεται. Μερικοί είχαν κατηγορηθεί για απαγωγή και δολοφονία στρατιωτών του καθεστώτος και καταδικάστηκαν για τρομοκρατία. Όλοι είπαν ότι είχαν δώσει ομολογίες υπό «πίεση» και «βασανιστήρια».
Τους επιβλήθηκαν μακροχρόνιες ποινές ή καταδικάστηκαν σε θάνατο. Ένας άνδρας είπε ότι κρατούνταν στη φυλακή για τέσσερα χρόνια, αλλά δεν είχε πάει ακόμη στο δικαστήριο. Οι άνδρες κρατούνταν στο κεντρικό Κόκκινο Κτήριο της φυλακής, για τους αντιπάλους του καθεστώτος. Ο Κασέμ λέει ότι συνελήφθη ενώ περνούσε από ένα οδόφραγμα το 2016, κατηγορήθηκε για τρομοκρατία με τον Ελεύθερο Συριακό Στρατό και στάλθηκε για σύντομες θητείες σε πολλές εγκαταστάσεις κράτησης πριν μεταφερθεί στη Σαϊντνάγια. «Μετά από εκείνη την πόρτα, είσαι ένας νεκρός», λέει χαμηλόφωνα σε μια συνέντευξη στο οικογενειακό του σπίτι σε μια πόλη νότια της Δαμασκού, καθώς συγγενείς μαζεύονται γύρω πίνοντας καφέ και κουνώντας το κεφάλι με ζοφερή γοητεία.
«Εδώ ξεκίνησαν τα βασανιστήρια».
Όπως αναφέρει στο BBC θυμάται ότι τον έγδυσαν γυμνό και του είπαν να ποζάρει για μια φωτογραφία πριν τον ξυλοκοπήσουν επειδή κοιτούσε την κάμερα. Λέει ότι στη συνέχεια τον έβαλαν σε μια αλυσίδα με άλλους κρατούμενους και τον οδήγησαν, με τα πρόσωπά τους να κοιτάζουν στο έδαφος, σε ένα μικροσκοπικό κελί απομόνωσης όπου τον στρίμωξαν μαζί με άλλους πέντε άντρες και τους έδωσαν στολές να φορέσουν αλλά στερήθηκαν φαγητό και νερό για αρκετές μέρες. Στη συνέχεια μεταφέρθηκαν στα κύρια κελιά της φυλακής, όπου τα δωμάτια δεν έχουν κρεβάτια, μια ενιαία λάμπα και μια μικρή τουαλέτα στη γωνία. Όταν επισκεφθήκαμε τη φυλακή αυτή την εβδομάδα, είδαμε κουβέρτες, ρούχα και τρόφιμα σκορπισμένα στα πατώματα των κελιών. Ο οδηγός μας, πρώην τρόφιμος από το 2019-2022, μας περπάτησε στους διαδρόμους αναζητώντας το κελί του.
Δύο από τα δάχτυλά του και έναν αντίχειρα του κόπηκαν στη φυλακή, λέει. Βρίσκοντας σημάδια γρατσουνιάς σε έναν τοίχο του κελιού που πιστεύει ότι έκανε, γονάτισε και άρχισε να κλαίει. Περίπου 20 άντρες κοιμόντουσαν σε κάθε δωμάτιο, αλλά οι τρόφιμοι μας λένε ότι ήταν δύσκολο να γνωριστούμε – μπορούσαν να μιλήσουν μόνο με σιωπηλές φωνές και ήξεραν ότι οι φρουροί πάντα παρακολουθούσαν και άκουγαν. “Όλα απαγορεύτηκαν. Απλώς επιτρέπεται να τρως και να πίνεις, να κοιμάσαι και να πεθαίνεις”, λέει ο Qasem.
Ο οδηγός απλώνει τα χέρια του δείχνοντας ένα κοντό και μεγαλωμένο πάνω από τον αντίχειρα, τον δείκτη και το μεσαίο δάχτυλο στο δεξί του χέρι. Όλα τα άτομα με τα οποία μιλήσαμε περιγράψαμε ότι χτυπήθηκαν με διαφορετικά εργαλεία – μεταλλικά ραβδιά, καλώδια, ηλεκτρικά μπαστούνια.
“Έμπαιναν στο δωμάτιο και άρχιζαν να μας χτυπούν σε όλο μας το σώμα. Έμενα ακίνητος, παρακολουθώντας και περιμένοντας τη σειρά μου”, θυμάται ο Αντνάν, ο οποίος συνελήφθη το 2019 με την κατηγορία της απαγωγής και της δολοφονίας ενός στρατιώτη του καθεστώτος. “Κάθε βράδυ, ευχαριστούσαμε τον Θεό που ήμασταν ακόμα ζωντανοί. Κάθε πρωί, προσευχόμασταν στον Θεό, σας παρακαλώ να πάρουμε τις ψυχές μας για να πεθάνουμε εν ειρήνη.”
Ο Αντνάν και δύο από τους άλλους πρόσφατα αποφυλακισμένους είπαν ότι μερικές φορές αναγκάζονταν να κάθονται με τα γόνατά τους προς τα μέτωπά τους και ένα ελαστικό οχήματος τοποθετημένο πάνω από το σώμα τους με ένα ραβδί σφηνωμένο μέσα, ώστε να μην μπορούν να κινηθούν, προτού επιβληθούν ξυλοδαρμοί. Οι μορφές τιμωρίας ήταν ποικίλες. Ο Κασέμ λέει ότι τον κράτησαν ανάποδα δύο σωφρονιστικοί υπάλληλοι σε ένα βαρέλι με νερό μέχρι που σκέφτηκε ότι θα «πνιγόταν και θα πεθάνει».
«Είδα τον θάνατο με τα μάτια μου», λέει. «Θα το έκαναν αυτό αν ξυπνούσατε τη νύχτα, ή μιλούσαμε με δυνατή φωνή ή αν είχαμε πρόβλημα με κάποιον από τους άλλους κρατούμενους». Δύο από τους κρατούμενους που αφέθηκαν ελεύθεροι αυτή την εβδομάδα και ο πρώην κρατούμενος στο Saydnaya περιέγραψε ότι ήταν μάρτυρας σεξουαλικών επιθέσεων από φρουρούς, οι οποίοι είπαν ότι θα βίαζαν τους κρατούμενους με ξύλα. Ένας άνδρας είπε ότι οι τρόφιμοι θα πρόσφεραν στοματικό σεξ στους φρουρούς στην απελπισία τους για περισσότερο φαγητό. Σε ένα νοσοκομείο στο κέντρο της Δαμασκού, γνωρίσαμε τον 43χρονο Ιμάντ Τζαμάλ, ο οποίος έκανε μορφασμούς από πόνο σε κάθε άγγιγμα της μητέρας του που τον φρόντιζε στο κρεβάτι του. Κληθείς να περιγράψει τον χρόνο του στη Saydnaya, χαμογέλασε και απάντησε αργά στα αγγλικά: “No eat. No sleep. Hit. Cane. Fighting. άρρωστος. Όλα όχι φυσιολογικά. Τίποτα φυσιολογικό. Όλα ανώμαλα.”. Λέει ότι είχε τεθεί υπό κράτηση το 2021 κάτω από αυτό που περιέγραψε ως «πολιτική σύλληψη» λόγω της περιοχής από την οποία καταγόταν.
Μιλώντας ξανά στα αραβικά, λέει ότι η πλάτη του έσπασε όταν τον έβαλαν να καθίσει στο έδαφος με τα γόνατά του να ακουμπούν στο στήθος του καθώς ένας φρουρός πήδηξε από μια προεξοχή πάνω του ως τιμωρία επειδή έκλεψε φάρμακα από άλλον κρατούμενο για να δώσει σε φίλος. Αλλά για τον Imad, το πιο δύσκολο πράγμα στη ζωή στη φυλακή ήταν το κρύο. «Ακόμη και ο τοίχος ήταν κρύος», λέει. «Έγινα πτώμα που αναπνέει».
Παύλος Μαρινάκης: Οι τέσσερις μεγάλοι στόχοι οι οποίοι προκύπτουν από τον Προϋπολογισμό του 2025
«Ναι» στην καθαίρεση του προέδρου Γιουν λέει το κοινοβούλιο της Νότιας Κορέας
ΓΡΑΨΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ"