Η Ναουάλ Σουφί (Nawal Soufi) είναι κοινωνική λειτουργός και ακτιβίστρια με καταγωγή από το Μαρόκο και την Ιταλία. Είναι ο άνθρωπος που επικοινώνησε τόσο με τις ιταλικές, όσο και με τις ελληνικές αρχές για να τις ειδοποιήσει σχετικά με τη βύθιση του αλιευτικού σκάφους σε διεθνή ύδατα ανοιχτά της Πύλου.
Η βύθιση προκάλεσε το πιο τραγικό και πολύνεκρο ναυάγιο στη Μεσόγειο, με 78 νεκρούς μετανάστες μέχρι στιγμής, ενώ αγνοούνται άλλοι περίπου 500.
Διαβάστε παρακάτω μερικές σημαντικές πληροφορίες για τη ζωή της:
Η ημερομηνία γέννησης, οι σπουδές και η καταγωγή της
Η Ναουάλ Σουφί γεννήθηκε στο Μαρόκο από Μαροκινούς γονείς. Η ημερομηνία γέννησής της είναι 21 Σεπτέμβρη, ενώ η ακριβής ηλικία της δεν είναι γνωστή.
Όταν ακόμη ήταν μικρή σε ηλικία, μετακόμισε με την οικογένειά της στην Κατάνια της Ιταλίας.
Έχει κάνει σπουδές στον τομέα των πολιτικών επιστημών και των διεθνών σχέσεων, ενώ η κοινωνική εργασία την απασχόλησε από τα 14 της χρόνια, οπότε και ξεκίνησε να ασχολείται ενεργά.
Ο ακτιβισμός
Η κοινωνική της δράση ξεκίνησε βοηθώντας Μαροκινούς μετανάστες και Ιταλούς άστεγους να επιβιώσουν στην καθημερινή τους ζωή. Παράλληλα με τις σπουδές της, η Ναουάλ Σουφί εργαζόταν με μερική απασχόληση ως διερμηνέας σε δικαστήρια και φυλακές της Σικελίας.
Όσον αφορά την ακτιβιστική της δραστηριότητα, επηρεάστηκε από τον παλαιστινιακό αγώνα και την Αραβική Άνοιξη. Τον Δεκέμβριο του 2012 ταξίδεψε στη Συρία και ηγήθηκε μιας ανθρωπιστικής αυτοκινητοπομπής που βοήθησε περίπου 800 οικογένειες να καταφύγουν στην Ιταλία.
Αξίζει να σημειωθεί ότι έχει δραστηριοποιηθεί και στο ΚΥΤ της Μόριας της Λέσβου.
Το όνομα της Σουφί έγινε ευρύτερα γνωστό το 2013, όταν συνέδραμε στη διάσωση ενός σκάφους που είχε χαθεί στη Μεσόγειο Θάλασσα και μετέφερε εκατοντάδες Σύρους πρόσφυγες. Συγκεκριμένα, πληροφορήθηκε και ακινητοποιήθηκε σχετικά με το συμβάν επειδή έλαβε μια κλήση που ζητούσε διάσωση από έναν από τους μετανάστες.
Έχει προσφέρει ανά τα χρόνια ανυπολόγιστη βοήθεια, σώζοντας με επιτυχία περισσότερους από 2 εκατομμύρια παράνομους μετανάστες, που είχαν χαθεί στη θάλασσα.
Βραβεύσεις και βιβλία
Η Ναουάλ Σουφί (Nawal Soufi) έχει τιμηθεί με πολλά βραβεία για τα ντοκιμαντέρ που έκανε στη Συρία και τη Λιβύη το 2014. Αυτά περιλαμβάνουν το Βραβείο «Pioneer Woman – Donna di Frontiera» και «Border Woman» από τους κριτές του Marzamemi International Frontier Film Festival.
Έχει, επίσης, κερδίσει το Βραβείο Ευρωπαίων Πολιτών το 2016 και το βραβείο της πρωτοβουλίας τεχνίτης ελπίδας το 2017 υπό την προεδρία του Εμίρη Μοχάμεντ μπιν Ρασίντ Αλ Μακτούμ στο Ντουμπάι.
Η αξιοσημείωτη πρόθεση μιας νεαρής γυναίκας είναι το θέμα ενός βιβλίου για τη ζωή και τη δράση της Ναουάλ, χαρακτηριζόμενης και ως «ο άγγελος των προσφύγων», που κυκλοφόρησε το 2015 στην Ιταλία.
Το ναυάγιο στην Πύλο
Με το ναυάγιο αλιευτικού σκάφους που μετέφερε περί τους 750 μετανάστες σε διεθνή ύδατα ανοιχτά της Πύλου (14/6) να έχει συγκλονίσει το πανελλήνιο, η Ναουάλ Σουφί αποκάλυψε μέσω εκτενούς ανάρτησης στο Facebook ότι εκείνη ενημέρωσε για τη βύθισή του.
Συγκεκριμένα, αναφέρει ότι επικοινώνησε τόσο με τις ιταλικές, όσο και με τις ελληνικές Αρχές για το τραγικό συμβάν που έχει κοστίσει τη ζωή σε 78 ανθρώπους μέχρι στιγμής, ενώ αγνοούνται άλλοι 500 περίπου.
Ολόκληρη η ανάρτησή της μεταφρασμένη:
«Εξουσιοδοτώ τους δημοσιογράφους που επικοινωνούν μαζί μου αυτές τις ώρες να χρησιμοποιήσουν αυτή τη δήλωση για να καταγράψουν μέρος της δυναμικής των γεγονότων που έλαβαν χώρα χθες.
Στις 13 Ιουνίου 2023, τις πρώτες πρωινές ώρες, μετανάστες που επέβαιναν σε σκάφος φορτωμένο με 750 άτομα επικοινώνησαν μαζί μου και μου μίλησαν για την κατάστασή τους. Μετά από πέντε ημέρες ταξιδιού, το νερό είχε τελειώσει, ο καπετάνιος του πλοίου τους είχε εγκαταλείψει στην ανοιχτή θάλασσα και υπήρχαν επίσης έξι πτώματα στο σκάφος. Οι μετανάστες δεν γνώριζαν ακριβώς πού βρίσκονταν, αλλά χάρη στον άμεσο εντοπισμό του τηλεφώνου Turaya, μπόρεσα να μάθω την ακριβή τους θέση και να ειδοποιήσω τις αρμόδιες αρχές.
Ωστόσο, η κατάσταση περιπλέχθηκε όταν ένα πλοίο πλησίασε το σκάφος, έδεσε σχοινιά σε δύο σημεία του σκάφους και άρχισε να πετάει μπουκάλια με νερό. Οι μετανάστες αισθάνθηκαν μεγάλο κίνδυνο, καθώς φοβόντουσαν ότι τα σχοινιά θα μπορούσαν να προκαλέσουν ανατροπή του πλοίου και ότι η προσπάθεια επί του σκάφους για να πάρουν νερό θα μπορούσαν να προκαλέσουν τη βύθισή της.
Για το λόγο αυτό, απομακρύνθηκαν ελαφρώς από το πλοίο για να αποφύγουν ένα ναυάγιο.
Κατά τη διάρκεια της νύχτας, η κατάσταση στο σκάφος έγινε ακόμη πιο δραματική: οι μετανάστες ήταν μπερδεμένοι και δεν καταλάβαιναν αν επρόκειτο για επιχείρηση διάσωσης ή για έναν τρόπο να θέσουν τη ζωή τους σε ακόμη μεγαλύτερο κίνδυνο. Παρέμεινα σε επαφή μαζί τους μέχρι τις 11 το βράδυ ώρα Ελλάδας, προσπαθώντας να τους καθησυχάσω και να τους βοηθήσω να βρουν μια λύση.
Όλη την ώρα με ρωτούσαν τι έπρεπε να κάνουν και τους έλεγα συνεχώς ότι η ελληνική βοήθεια θα ερχόταν. Σε αυτό το τελευταίο τηλεφώνημα, ο άνθρωπος με τον οποίο μιλούσα μου είπε ρητά: “Νιώθω ότι αυτή θα είναι η τελευταία μας νύχτα στη ζωή”. Όταν οι μετανάστες απομακρύνθηκαν ελαφρώς από το πλοίο, δεν υπήρχε πρόθεση να συνεχίσουν το ταξίδι τους προς την Ιταλία, γιατί δεν θα ήξεραν πώς να πλεύσουν στα ιταλικά ύδατα, καθώς ο πραγματικός καπετάνιος του πλοίου έλειπε και ρωτούσαν συνεχώς τι να κάνουν.
Χρειάζονταν οπωσδήποτε βοήθεια στα νερά όπου βρίσκονταν, και αν μου είχαν εκφράσει την πρόθεσή τους να συνεχίσουν το ταξίδι τους προς την Ιταλία, προφανώς θα είχα στείλει ενημέρωση στη Μάλτα, την Ελλάδα και την Ιταλία, αλλά οι μετανάστες δεν είπαν ποτέ κάτι τέτοιο.
Είναι ποτέ δυνατόν η φυγή των μεταναστών από την κατάσταση κινδύνου στην οποία βρίσκονταν να ερμηνεύτηκε από τις ελληνικές αρχές ως φυγή από τη διάσωση; Αυτά είναι ερωτήματα που δεν μπορώ να απαντήσω, αλλά μπορώ να βεβαιώσω ότι αυτοί οι άνθρωποι ζητούσαν πάντα να διασωθούν από οποιαδήποτε χώρα.
Αυτή είναι η τελευταία ακριβής θέση που εστάλη από το τηλέφωνο Turaya και κοινοποιήθηκε στη Μάλτα, την Ελλάδα και την Ιταλία
Καθ’ όλη τη διάρκεια του απογεύματος και μέχρι τις 11 το βράδυ δεν έκανα τίποτα άλλο από το να καθησυχάζω τους ανθρώπους που τηλεφωνούσαν από το σκάφος, εξηγώντας τους ότι οι αρμόδιες αρχές είχαν τη θέση του σκάφους εδώ και πολλές ώρες και ότι σίγουρα θα έφτανε βοήθεια. Το μόνο που είχαν να κάνουν ήταν να διαχειριστούν την κατάσταση πανικού που επικρατούσε στο πλοίο».
ΓΡΑΨΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ"