Γνωστή έγινε το βράδυ της Δευτέρας του Πάσχα 21 Απριλίου από το Βατικανό η αιτία του θανάτου του Παπά Φραγκίσκου σε ηλικία 88 ετών.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση που βγήκε στο φως 12 ώρες μετά τον θάνατο του ο Πάπας Φραγκίσκος πέθανε από εγκεφαλικό επεισόδιο και επακόλουθη μη αναστρέψιμη καρδιακή ανεπάρκεια.
O Φραγκίσκος είχε σοβαρά προβλήματα υγείας, τα οποία επιδεινώθηκαν τα τελευταία χρόνια της ζωής του. Στις 14 Φεβρουαρίου είχε εισαχθεί στο νοσοκομείο Gemelli με αναπνευστική κρίση που εξελίχθηκε σε διπλή πνευμονία.
Συνολικά παρέμεινε 38 ημέρες στο νοσοκομείο, η μεγαλύτερη σε διάρκεια νοσηλεία κατά τη διάρκεια της παποσύνης του.
Η είδηση του θανάτου του Πάπα Φραγκίσκου έχει σκορπίσει τη θλίψη στη διεθνή κοινότητα, με πιστούς να συγκεντρώνονται ήδη στο Βατικανό για να αποτίσουν φόρο τιμής.
Την είδηση του θανάτου του ανακοίνωσε με βαθιά συγκίνηση ο Καρδινάλιος Κέβιν Φάρελ, μέσω επίσημης δήλωσης του Βατικανού. «Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, με βαθύ πόνο σας ανακοινώνω τον θάνατο του Αγίου Πατέρα μας Φραγκίσκου», ανέφερε ο Καρδινάλιος.
Τι προβλέπει το πρωτόκολλο του Βατικανού μετά τον θάνατο του Πάπα Φραγκίσκου
Αρχικά, επιβεβαιώνεται ο θάνατος του Ποντίφικα από τον καμεράριο (camerlengo), που είναι ανώτερος αξιωματούχος και πρόκειται για τον Καρδινάλιο Κέβιν Φάρελ, που ανέλαβε και προσωρινός διοικητής του Βατικανού. Σύμφωνα με το πρωτόκολλο, ο καμεράριος επισκέπτεται τη σορό του Πάπα στο ιδιωτικό του παρεκκλήσι και φωνάζει το όνομά του για να τον «ξυπνήσει». Πλέον, η διαδικασία θεωρείται συμβολική, καθώς οι γιατροί επιβεβαιώνουν τον θάνατο με ιατρικά μέσα. Όταν ο Ποντίφικας δεν ανταποκρίνεται, το δαχτυλίδι του, που χρησιμεύει και ως σφραγίδα για τα επίσημα παπικά έγγραφα, καταστρέφεται ή παραμορφώνεται, σηματοδοτώντας το τέλος της θητείας του. Επίσης, σφραγίζονται τα παπικά διαμερίσματα. Τέλος, πριν την δημοσιοποίηση της είδησης του θανάτου του Ποντίφικα, ο καμεράριος ενημερώνει και το κολέγιο των Καρδιναλίων.
Εν συνεχεία ακολουθούν 9 ημέρες πένθους, γνωστές ως Novendiale, ενώ κηρύσσεται εθνικό πένθος στην Ιταλία. Το σώμα του Πάπα λαμβάνει την ευλογία του Θεού, ντύνεται με παπικά άμφια και εκτίθεται στη Βασιλική του Αγίου Πέτρου για λαϊκό προσκύνημα. Εκεί αναμένεται να καταφθάσουν αρκετές χιλιάδες πιστών τις επόμενες ημέρες, για να αποτίσουν φόρο τιμής. Μεταξύ αυτών και ξένοι ηγέτες και επίσημοι. Το σώμα του Πάπα στο παρελθόν εκτίθετο πάνω σε ένα υπερυψωμένο βάθρο. Ωστόσο, μετά την επιθυμία του, ο Πάπας Φραγκίσκος θα βρίσκεται σε ένα ανοιχτό φέρετρο.
Κατά τις 9 ημέρες πένθους, το Βατικανό εισέρχεται σε μεταβατική φάση που ονομάζεται sede vacante («η έδρα είναι κενή»). Αυτό το διάστημα, η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία διοικείται από το Κονκλάβιο, ήτοι το Κολλέγιο των Επιτρόπων. Ωστόσο, δεν μπορούν να πάρουν σημαντικές αποφάσεις, μέχρι την εκλογή νέου Πάπα.
Έπειτα ακολουθεί η κηδεία και η ταφή. Η κηδεία του Πάπα πιθανότατα θα γίνει στην Πλατεία του Αγίου Πέτρου. Ο Πάπας Φραγκίσκος είχε εκφράσει το 2023 την επιθυμία να ταφεί στη Βασιλική της Σάντα Μαρία Ματζόρε (Santa Maria Maggiore) στη Ρώμη. Έτσι, θα γίνει ο πρώτος Πάπας εδώ και έναν αιώνα, η ταφή του οποίου θα γίνει εκτός Βατικανού.
Τέλος, 15-20 ημέρες μετά την κηδεία του Πάπα, το Κολλέγιο των Καρδιναλίων θα συνέλθει στην Καπέλα Σιξτίνα για το Κονκλάβιο, που είναι μια μυστική διαδικασία για την εκλογή του νέου Πάπα. Σύμφωνα με όσα προβλέπονται, κάθε βαπτισμένος άνδρας Ρωμαιοκαθολικός μπορεί να εκλεγεί Πάπας. Όμως, τα τελευταία 700 χρόνια, ο πάπας επιλέγεται πάντα από το Κολλέγιο. Την ημέρα της ψηφοφορίας, η Καπέλα Σιξτίνα σφραγίζεται και οι καρδινάλιοι, οι οποίοι έχουν δώσει όρκο εχεμύθειας, κλειδώνονται μέσα. Μόνο οι καρδινάλιοι κάτω των 80 ετών έχουν δικαίωμα ψήφου. Περίπου 120 καρδινάλιοι θα ψηφίσουν μυστικά για τον υποψήφιο που επέλεξαν, γράφοντας το όνομά τους σε ένα ψηφοδέλτιο και τοποθετώντας το σε ένα δισκοπότηρο στην κορυφή της Αγίας Τράπεζας. Εάν κανένας υποψήφιος δεν λάβει την απαιτούμενη πλειοψηφία των 2/3 του Κολεγίου, πραγματοποιείται άλλος ένας γύρος ψηφοφορίας. Συνολικά μπορούν να υπάρξουν έως και τέσσερις γύροι την ημέρα. Το κονκλάβιο που εξέλεξε τον Πάπα Φραγκίσκο το 2013 διήρκεσε περίπου 24 ώρες και πέντε ψηφοφορίες, αλλά η διαδικασία μπορεί να διαρκέσει περισσότερο: ένα κονκλάβιο τον 13ο αιώνα διήρκεσε περίπου τρία χρόνια, ενώ ένα άλλο τον 18ο αιώνα τέσσερις μήνες.
Μόλις εκλεγεί, ο νέος Πάπας εμφανίζεται στο μπαλκόνι της Βασιλικής του Αγίου Πέτρου και ανακοινώνεται: «Habemus papam», που σημαίνει «Έχουμε Πάπα».
Το βιογραφικό του αποβιώσαντος πάπα Φραγκίσκου, κατά κόσμον Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο
O Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο, o πρώτος πάπας προερχόμενος από την Λατινική Αμερική, ο θάνατος του οποίου ανακοινώθηκε σήμερα από το Βατικανό, είχε γεννηθεί στις 17 Δεκεμβρίου του 1936 στο Μπουένος ‘Αιρες της Αργεντινής. Η οικογένειά του καταγόταν από το Πεδεμόντιο της βόρειας Ιταλίας: λογιστής στους αργεντίνικους σιδηρόδρομους ο πατέρας του, νοικοκυρά η μητέρα του.
Αφού πρώτα πήρε απολυτήριο τεχνικού λυκείου, αποφάσισε να μπει σε καθολική ιερατική σχολή. Στην συνέχεια έγινε μέλος του τάγματος των Ιησουιτών και σπούδασε φιλοσοφία. Το 1965 άρχισε να διδάσκει λογοτεχνία και ψυχολογία στο καθολικό κολέγιο του Σάντα Φε και, μετά από ένα χρόνο, σε θρησκευτικό ίδρυμα του Μπουένος ‘Αιρες. Το 1969 χειροτονήθηκε ιερέας και έπειτα από ένα χρόνο ολοκλήρωσε και τις σπουδές του στην θεολογία.
Επί δεκαπέντε χρόνια δίδαξε σε καθολικά πανεπιστημιακά ιδρύματα, ενώ το 1986 μετέβη στην Γερμανία, όπου ολοκλήρωσε το διδακτορικό του. Το 1992 ορίσθηκε από τον πάπα Ιωάννη Παύλο Β’, επίσκοπος της πόλης ‘Αουκα και αναπληρωτής επίσκοπος του Μπουένος ‘Αιρες. Στις 28 Φεβρουαρίου του 1992, επελέγη ως αρχιεπίσκοπος του Μπουένος ‘Αιρες και ολόκληρης της Αργεντινής.
Το 2001 ο Ιωάννης Παύλος ο Β’ τον όρισε καρδινάλιο και τον Απρίλιο του 2005 συμμετείχε στην εκλογή του πάπα Βενέδικτου από το Κονκλάβιο.
Ως αρχιεπίσκοπος του Μπουένος ‘Αιρες, έδωσε έμφαση στην στήριξη των φτωχότερων πολιτών, στην διάδοση του λόγου του Θεού σε κάθε γωνιά της πόλης, στο να παραμείνουν «πάντα ανοικτές» οι πύλες όλων των εκκλησιών και στην στενή συνεργασία κληρικών και λαϊκών.
Ο Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο εξελέγη πάπας στις 13 Μαρτίου του 2013. Αποφάσισε να επιλέξει το όνομα Φραγκίσκος -δίνοντας έμφαση, κυρίως, στον τίτλο του επισκόπου Ρώμης- και να φορέσει σιδερένιο και όχι χρυσό σταυρό. «Tα αδέλφια μου, οι καρδινάλιοι, για να διαλέξουν τον νέο πάπα, έφτασαν μέχρι την άλλη άκρη του κόσμου», είπε στον πρώτο χαιρετισμό του προς τους πιστούς.
Σύμφωνα με όλους τους αναλυτές, αλλά και με τις καρδιές εκατομμυρίων πιστών, ήταν «ο πάπας των φτωχών», ο ‘Αγιος Πατέρας των Καθολικών που έδωσε έμφαση στην βοήθεια και στην αλληλεγγύη προς τους μετανάστες, τους «τελευταίους» και τους ξεχασμένους. Έδωσε εντολή στις αρχές του Βατικανού να αφήνουν τους άστεγους να κοιμούνται στους δρόμους γύρω από τον ‘Αγιο Πέτρο, αλλά και μέσα στην Πλατεία της βασιλικής εκκλησίας. «Ποιος είμαι εγώ για να κρίνω έναν ομοφυλόφιλο, όταν ο ίδιος αναζητά τον δρόμο του Θεού;», ήταν η απάντηση που έδωσε σε δημοσιογράφο, επιστρέφοντας αεροπορικά από ένα από τα πρώτα ταξίδια του ως ποντίφικα.
Με αναφορά στον πόλεμο στην Ουκρανία, αλλά και στην ανθρωπιστική κρίση στην Γάζα, ο Φραγκίσκος επανέλαβε αμέτρητες φορές ότι «ο πόλεμος αποτελεί πάντα ήττα και κανείς δεν πρέπει ποτέ να το ξεχνά». Μια ημέρα μετά την έναρξη της ρωσικής επίθεσης κατά της Ουκρανίας, ο Αργεντινός πάπας πήγε πεζός στην πρεσβεία της Ρωσίας παρά το Βατικανό για να ζητήσει με έμφαση από τον διπλωματικό εκπρόσωπο της Μόσχας να σιγήσουν τα όπλα.
Η σχέση του με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο ήταν στενότατη. Τον προσκάλεσε και τον είχε στο πλευρό του σε όλες τις πρωτοβουλίες διαθρησκειακού διαλόγου, αποκαλώντας τον «αγαπητό αδελφό». Εμπνεύστηκε από το έργο του Οικουμενικού Πατριάρχη για την Εγκύκλιο υπέρ της προστασίας του περιβάλλοντος «Laudato sii» και ετοιμαζόταν να τον συναντήσει, τον ερχόμενο Μάιο, στην Μικρά Ασία για τα 1.700 χρόνια από την Πρώτη Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας. Βαθιά του επιθυμία, όπως και του Προκαθήμενου της Ορθοδοξίας, ήταν να επιστρέψουν σύντομα οι δυο Εκκλησίες σε μόνιμο, κοινό εορτασμό του Πάσχα.
Δεν έλειψαν οι συγκρούσεις και οι επικριτές, εκείνοι που κατηγόρησαν τον λατινοαμερικανό πάπα, ότι δεν έδωσε το αναγκαίο βάρος στην ιεραρχία και στην τελετουργία, ότι μιλούσε μια γλώσσα υπερβολικά απλή η οποία θύμιζε, πολλές φορές, απλό ιερέα και όχι τον θρησκευτικό ταγό άνω του ενός δισεκατομμυρίου πιστών. Αυτή, όμως, ήταν η πραγματική δύναμη του Φραγκίσκου: η αναφορά στην ουσία του χριστιανικού μηνύματος, η επίγνωση ότι ένας καλός πιστός και άνθρωπος κρίνεται, πρώτα απ’ όλα, από την καθημερινή ζωή και τα έργα του. Μια στροφή προς μια αυθόρμητη, βαθιά ανθρωπιά, η οποία πολύ δύσκολα θα μπορέσει να ξεχαστεί τα επόμενα χρόνια από την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία.
Scope Ratings: Τρία σενάρια για την εξέλιξη της επιθετικής εμπορικής πολιτικής των ΗΠΑ
ΓΡΑΨΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ"