Το ξέρω ότι έχουμε να τα πούμε καιρό, μα να μαι πάλι με νέο ΣτεφανοΓράφημα. Δεν το έκανα για να σας λείψω, αλλά τελικά είναι πολλά τα καρπούζια κάτω απ’ την ίδια μασχάλη.
Επιστρέφω όμως δυναμικά, με ρεπορτάζ και επιτέλους όλη την αλήθεια για τους καλλιτέχνες, ηθοποιούς και τραγουδιστές, έντεχνους και λαϊκούς βάρδους (μην υποκρίνεστε κι άλλο, η ίδια η κοινωνία μας τους κατηγοριοποιεί) που επέλεξαν οι μεν πρώτοι να ανέβουν στο σανίδι την Τετάρτη, την ώρα που έκαιγαν ακόμα οι λαμαρίνες του μοιραίου Intercity 62 και οι δεύτεροι να πιάσουν μικρόφωνο, μόλις 24 ώρες μετά την ολοκλήρωση του εθνικού πένθους.
Θα παραθέσω τα γεγονότα ως έχουν κι εδώ είμαι να αντικρούσω σθεναρά όποιων με αμφισβητήσει και στο τέλος θα κάνω το σχόλιο μου.
Προέχει το ρεπορτάζ!
Πατήστε στον παρακάτω σύνδεσμο και υπό τον ήχο του Μάνου Λοΐζου διαβάστε την αλήθεια:
Την Τετάρτη, με απόφαση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, κυρήχθηκε εθνικό πένθος και αναστάλθηκαν οι δημόσιες εορταστικές εκδηλώσεις και έγινε μεσίστια η έπαρση σημαίας σε όλα τα δημόσια κτήρια, σε ένδειξη πένθους για τα θύματα του σιδηροδρομικού δυστυχήματος των Τεμπών.
Την ίδια μέρα, όλα τα θέατρα της χώρας παρέμειναν ανοιχτά.
Και την Τετάρτη και την Πέμπτη και την Παρασκευή.
Κόσμος πήγε, ψυχαγωγήθηκε, σε άλλες παραστάσεις διασκέδασε, τραγούδησε και γέλασε με την ψυχή του.
Πα μαλ, πα μαλ.
Το Υπουργείο Πολιτισμού πρότεινε στους θεατρικούς παραγωγούς να κρατήσουν ενός λεπτού σιγή για τα θύματα.
Πα μαλ, πα μαλ.
Σας το είπα, τώρα το ρεπορτάζ, στο τέλος το σχόλιο μου, αλλά πάρτε μια γεύση, πριν πάμε στους αοιδούς, από το σημερινό σχόλιο του Νίκου Μουτσινά:
Την Παρασκευή, τρίτη ημέρα του εθνικού πένθους κι ενώ δεν ήταν υποχρεωτικό, όλα μα όλα τα νυχτερινά κέντρα αποφάσισαν να παραμείνουν κλειστά ως ένδειξη σεβασμού και συμπαράστασης στο πένθος φίλων και συγγενών αυτών των 57 ψυχών που τόσο άδικα χάθηκαν, αλλά κι ως ένδειξη διαμαρτυρίας στο σαθρό και επικίνδυνο τρόπο διακυβέρνησης τούτου του τόπου.
Την Παρασκευή το απόγευμα, δύο και μόνο δύο από τα «μεγάλα» νυχτερινά κέντρα, το Κέντρο Αθηνών του κ. Τσακουμάκου που φιλοξενεί τον Γιώργο Μαζωνάκη και ο Βοτανικός του κ. Πριόβολου που φιλοξενεί την Έλενα Παπαρίζου και τον Γιώργο Σαμπάνη, ανακοινώνουν, ότι θα μείνουν κλειστά και το Σάββατο. Μόνο δύο λοιπόν νυχτερινά κέντρα, αποφασίζουν από την Παρασκευή ότι δε θα δουλέψουν το διήμερο. Τα υπόλοιπα, δέχονται κρατήσεις την Παρασκευή και καθόλη την ημέρα του Σαββάτου για το Σαββατόβραδο.
Αρκετοί καλλιτέχνες, ανήσυχοι, συνομιλούν με τους επιχειρηματίες το Σάββατο. Κάποιοι εξ αυτών δηλώνουν ηθικά αντίθετοι στο να ανοίξουν την ημέρα που έχει μεν λήξει το εθνικό πένθος, αλλά ξεκινούν οι κηδείες.
Κάποιοι άλλοι φοβούνται τη λαική κατακραυγή, αν και θεωρούν ότι δουλειά είναι αυτό που κάνουν, όπως όλος ο κόσμος που πήγε το Σάββατο στη δουλειά του. Κάποιοι τρίτοι, όπως μαθαίνω, ζητούν μια συλλογική απόφαση του κλάδου (που δεν έχει ουσιαστικό συλλογικό όργανο για τους γνωστούς λόγους του «εγώ» και του «υπερεγώ»), και προτείνουν “ή όλοι ή κανένας”. Όλα αυτά έως τις επτά παρά, του απογεύματος του Σαββάτου.
Σερβιτόροι, μετρ, λατζέριδες και μάγειρες ετοιμάζονται και ξεκινούν ΟΛΟΙ για τη δουλειά τους.
Τότε βγαίνει η ανακοίνωση του ΤΕΑΤΡΟ με τον Σάκη Ρουβά, όπως μαθαίνω, να ξεκαθαρίζει ότι δεν επιθυμεί να τραγουδήσει και έχει ενημερώσει τον ιδιοκτήτη κ. Κώστα Μπερτάκη για την οριστική απόφαση του.
Στην απόφαση αυτή συνεπικουρεί και ο έτερος του σχήματος, Κωνσταντίνος Αργυρός.
Το δε ΤΕΑΤΡΟ έχει έως εκείνη την ώρα 1500 ρεζερβέ!
Sold Out δηλαδή.
Πράγματι, τώρα “αρχίζουν τα δύσκολα” για όλους τους πρωτοκλασάτους καλλιτέχνες, αλλά και για τους επιχειρηματίες.
Τα τηλέφωνα παίρνουν φωτιά την ώρα που ο χρόνος πιέζει και οι πρώτοι πελάτες θα καταφθάσουν σε 3-4 ώρες στην είσοδο των μαγαζιών.
Οι αποφάσεις παίρνονται τάχιστα.
Το προσωπικό που έχει ήδη φτάσει στα νυχτερινά μαγαζιά αντιλαμβάνεται ότι αυτή τη βδομάδα χάθηκαν και τα δύο υπερπολύτιμα νυχτοκάματα και τη Δευτέρα δε θα είναι η μέρα του σούπερ μάρκετ και των αποπληρωμών σε κάτι «βερεσέδια» που υποσχέθηκαν.
Επικρατεί μουρμούρα και πίεση από το «πόπολο».
Οι περισσότεροι καλλιτέχνες αποφασίζουν ότι δε θα τραγουδήσουν.
Ο Αντώνης Ρέμος βγάζει ανακοίνωση στις 10 παρά το βράδυ για το Σάββατο και την Κυριακή.
Η Πάολα αποφασίζει να σηκωθεί και να βάλει τα καλά της, όπως είπε, να φέρει το σώμα της και να ανέβει στη σκηνή.
Ο Πλούταρχος αποφασίζει να μη βρεθεί στο πλευρό της Πάολα.
Πώς θα μπορούσε άλλωστε, όταν ο γιος του δε θα τραγουδήσει, λίγα μέτρα πιο κάτω, στο πλευρό της Νατάσας Θεοδωρίδου.
Ο Νίκος Βέρτης θ’ακούσει την καρδιά του, όπως είπε σε στενούς συνεργάτες του, θα κάνει αυτό που ξέρει, να δίνει χαρά στον κόσμο και θα δώσει τα χρήματα της είσπραξης στις ανάγκες των πολυτραυματιών.
Το YTON το Σάββατο είχε 2500 άτομα.
Γιώργος Τσαλίκης και Γιώργος Γιαννιάς ανεβαίνουν στη σκηνή του OMEGA και ο Τσαλίκης θυμάται τη βραδιά που “με χώματα στα χέρια από την κηδεία του αδερφού της γυναίκας του πήγε να τραγουδήσει πριν 15 χρόνια στο Romeo”.
Στην “Αυτοκίνηση” ο βετεράνος Λευτέρης Πανταζής αποφασίζει να τραγουδήσει και δίπλα του ο Χρήστος Δάντης που υποστηρίζει ότι ο τραγουδιστής είναι ένα επάγγελμα, δε χαίρεται όταν τραγουδά και πολλά στόματα τρώνε από ένα σχήμα.
Την ίδια ώρα ο νεαρός Κωνσταντίνος Παντελίδης, «κλείνει τα μάτια» του πατέρα του στο ΚΑΤ και φεύγει κατευθείαν για την Αυτοκίνηση.
Πιάνει το μικρόφωνο και τραγουδά.
Τραγουδά τα τραγούδια του αδικοχαμένου αδερφού του με το σώμα του πατέρα του να είναι ακόμα ζεστό, λίγες ώρες μετά τις πρώτες κηδείες των «Αγγέλων των Τεμπών».
Πίνω από κει ψηλά για σένα:
Βράδυ αυτού του Σαββάτου ήταν όταν η Νατάσσα Μποφίλιου τραγούδησε παραδίπλα από το νυχτερινό μαγαζί του Αντώνη Ρέμου, στο VOX σε μια παράσταση των Θέμη Καραμουρατίδη και Γεράσιμου Ευαγγελάτου.
Βράδυ αυτού του Σαββάτου ήταν όταν Σταμάτης Κραουνάκης πήρε κόκκινα γυαλιά και έδωσε «Ραντεβού στο Άλσος», και το ίδιο βράδυ ο Φοίβος Δεληβοριάς επέστρεψε στο Κύτταρο.
Αυτά, επακριβώς, συνέβησαν το Σάββατο και μετά ακολούθησαν τα σχόλια του κόσμου και των ανθρώπων της τηλεόρασης.
Κάπου εδώ ήρθε και η δική μου σειρά για το σχόλιο μου, αφού όπως σας έχω πει απ´το το πρώτο μου κείμενο “απ´το τηλεοπτικό μου βήμα, πολλές φορές μιλώ για πράγματα για τα οποία δεν αξίζει να γράψω, άλλωστε στην τηλεόραση ο χρόνος είναι κυριολεκτικά χρήμα”.
Το πένθος είναι ξεκάθαρα εξατομικευμένος τρόπος έκφρασης.
Το πένθος δεν μετριέται σε μονάδες μέτρησης όγκου, χρόνου, μήκους, βάρους.
Δε θα ξεχάσω την κηδεία του 18χρονου γιου καλού μου φίλου, του Μιχαλάκη.
Η μπάντα των φίλων του έπαιζε Pink Floyd, Iron Maiden και δικά του τραγούδια κατά τη νεκρώσιμη ακολουθία στο 3ο νεκροταφείο.
Όλοι τραγουδούσαν.
Ο πατέρας του Μιχάλη, φορώντας κόκκινο φουλάρι στο λαιμό, μας προέτρεπε να τραγουδήσουμε.
Ο σεβασμός επίσης στο πένθος έχει ξεκάθαρα προσωπική ταυτότητα.
Ας ρίξουμε όμως και μια ματιά στην …υποκρισία.
Γιατί υποκριτής είναι αυτός που… αλλά ποιος δεν είναι!
Ο χαμός του ΔΙΚΟΥ ΜΑΣ ανθρώπου, αυτού που ζήσαμε, αγγίξαμε, ακούσαμε, νιώσαμε, δε βιώνεται το ίδιο βαριά με το χαμό του τρίτου.
Όσο κι αν πονά η ψυχή μας, όσο κι αν σφίγγεται η καρδιά μας, όσο κι αν κλάψουμε για το συνάνθρωπο μας που τόσο άδικα κάποιοι τον έβαλαν, ετσιθελικά, στο συρμό προς τον παράδεισο, ο πόνος για τον δικό μας άνθρωπο είναι πιο βαρύς.
Σας ρωτώ:
Την ύστατη ώρα, αν έπρεπε να πετάξετε στον Καιάδα το δικό σας παιδί ή του γείτονα, ποιο θα πετούσατε;
Ναι, αν είστε άνθρωπος θα ζείτε μια ζωή με το βάρος ότι επιλέξατε το παιδί του γείτονα.
Αφήνω πίσω τα βαριά φιλοσοφικά ερωτήματα και τις τοποθετήσεις, διακτινίζομαι στο ρηχό 2023 των social media και σας ρωτώ:
Μόνο ερωτήσεις θα κάνω:
Από ποια μέρα μετά την τραγωδία η κοινωνία επιτρέπεται να ξαναβρεί το ρυθμό της;
Την άλλη Παρασκευή επιτρέπεται –ηθικά– να ανοίξουν τα μπουζούκια;
Γιατί επιτρέπεται -ηθικά- στις δέκα μέρες και όχι στις πέντε;
Γιατί θεωρείται ορθό ο ηθοποιός να παίζει και να τραγουδά λίγες ώρες μετά την τραγωδία και ο τραγουδιστής όχι, τέσσερις μέρες μετά;
Τι διαφορά έχει το τσιφτετέλι με τον πυρρίχιο ;
(Για εσάς τους λίγους που καταλάβατε την ερώτηση)
Γιατί τα φώτα της δημοσιότητας τράβηξε η Πάολα και ο Βέρτης και όχι η Μποφίλιου, ο Κραουνάκης και ο Φοίβος Δεληβοριάς;
Γιατί τα νυχτερινά μαγαζιά που άνοιξαν ήταν γεμάτα και πολλά από αυτά που δεν άνοιξαν ήταν sold out;
Τι φάση είναι αυτός ο κόσμος που ήθελε να βγει έξω και να διασκεδάσει;
Μήπως βολεύει την κυβέρνηση να πάει η κουβέντα στους λαμπερούς λαϊκούς τροβαδούρους που “σκέφτηκαν την τσεπούλα τους”!
Και τώρα μια ερώτηση προς όλους εσάς που σχολιάσατε ποικιλοτρόπως.
Ήρθε η ώρα να ξεγυμνωθείτε μπρος στον εαυτό σας:
Sex έχετε κάνει από την Τετάρτη έως σήμερα;
Όχι έρωτα! Sex!
Για να τραφούν τα πρωτόγονα ένστικτα σας.
Όσοι μπορούσατε!!! και δεν κάνατε, λέγοντας όχι γιατί δεν είχατε διάθεση ή ως ένδειξη βουβής συμπαράστασης στο πένθος αυτών των χαροκαμένων συγγενών, μπορείτε απλώς να σκεφτείτε τις απαντήσεις σας στις παραπάνω ερωτήσεις!
Οι υπόλοιποι παρακαλώ ΣΚΑΣΤΕ ως πραγματική ένδειξη συμπαράστασης στο βαρύ πένθος αυτών που έθαψαν μέλη του σώματος των παιδιών τους.
Ω, ναι, το είχε γράψει ο πολυταξιδεμένος Νίκος Καββαδίας για αυτούς, τους “τα φαιά φορούντες” :
Ο καλόγερος Νικόδημος που συνάντησα την Κυριακή στο μοναστήρι της Μεταμόρφωσης Του Σωτήρα, στη Ναύπακτο, δακρυσμένος με διαβεβαίωσε ότι όλα αυτά τα νεαρά παιδιά που δεν πρόλαβαν να ζήσουν τη ζωή, είναι ήδη άγγελοι εκεί πάνω.
Το βάρος της τραγωδίας, μου είπε, δεν το φέρει ο σταθμάρχης και κανένας άλλος παρά αυτός κι άλλοι μοναχοί!
Ο καλόγερος Νικόδημος δε σκέφτηκε να πάει στην Πάολα ούτε αυτό, ούτε το άλλο Σαββατόβραδο.
✍️Γράφει ο δημοσιογράφος Στέφανος Κωνσταντινίδης
Ειδήσεις σήμερα:
Στη Λάρισα για την τραγωδία στα Τέμπη ο Κούγιας – “Υπόθεση όλου του ελληνικού λαού”
Σοκάρουν οι μαρτυρίες επιζώντων από την τραγωδία στα Τέμπη – “Δε ζούμε απλά επιβιώνουμε”
ΓΡΑΨΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ"