Η «Νέα Αριστερά» ήταν ένα ευρύ πολιτικό κίνημα που εμφανίστηκε κατά τη δεκαετία του 1960 και συνεχίστηκε μέχρι τη δεκαετία του 1970. Αποτελούνταν από ακτιβιστές στο δυτικό κόσμο που μάχονταν για ένα ευρύ φάσμα κοινωνικών ζητημάτων όπως τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα, ο φεμινισμός, τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων, οι μεταρρυθμίσεις της πολιτικής για τα ναρκωτικά και η απόρριψη των παραδοσιακών οικογενειακών αξιών, της κοινωνικής τάξης και των ρόλων των φύλων.
Η Νέα Αριστερά διαφέρει από την παραδοσιακή αριστερά, στο ότι τείνει να είναι περισσότερο υπέρ της κοινωνικής δικαιοσύνης σε σύγκριση με προηγούμενες εποχές. Ωστόσο, άλλοι έχουν χρησιμοποιήσει τον όρο «Νέα Αριστερά» για να περιγράψουν μια εξέλιξη, συνέχιση και αναζωογόνηση των παραδοσιακών αριστερών στόχων. Μερικοί που ασπάζονταν τη «Νέα Αριστερά» απέρριψαν τη συμμετοχή τους στο εργατικό κίνημα και τη θεωρία του μαρξισμού για την ταξική πάλη, και άλλοι προτίμησαν τις δικές τους αντιλήψεις για καθιερωμένες μορφές μαρξισμού, όπως το Νέο Κομμουνιστικό κίνημα (που προήλθε από τον μαοϊσμό ) στις Ηνωμένες Πολιτείες ή το K-Gruppen στον γερμανόφωνο κόσμο. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, το κίνημα συνδέθηκε με τα αντιπολεμικά κινήματα διαμαρτυρίας πανεπιστημίων, συμπεριλαμβανομένου του Κινήματος Ελεύθερου Λόγου.
Η προέλευση της Νέας Αριστεράς έχει προκύψει από διάφορους παράγοντες. Προφανώς, η συγκεχυμένη απάντηση του Κομμουνιστικού Κόμματος των ΗΠΑ και του Κομμουνιστικού Κόμματος της Μεγάλης Βρετανίας στην Ουγγρική Επανάσταση του 1956 οδήγησε ορισμένους μαρξιστές διανοούμενους να αναπτύξουν μια πιο δημοκρατική προσέγγιση στην πολιτική, σε αντίθεση με αυτό που θεωρούσαν ως συγκεντρωτική και αυταρχική πολιτική της τα προπολεμικά αριστερά κόμματα. Όσοι κομμουνιστές απογοητεύτηκαν από τα Κομμουνιστικά Κόμματα λόγω του αυταρχικού τους χαρακτήρα τελικά σχημάτισαν τη «νέα αριστερά», πρώτα μεταξύ των διαφωνούντων διανοουμένων του Κομμουνιστικού Κόμματος και των πανεπιστημίων στο Ηνωμένο Βασίλειο και αργότερα παράλληλα με τον ριζοσπαστισμό των πανεπιστημίων στις Ηνωμένες Πολιτείες και στο Δυτικό Μπλοκ .
Ο όρος nouvelle gauche ήταν ήδη διαδεδομένος στη Γαλλία τη δεκαετία του 1950. Συνδέθηκε με το France Observateur και τον συγγραφέα του Claude Bourdet , ο οποίος προσπάθησε να διαμορφώσει μια τρίτη θέση , μεταξύ των κυρίαρχων σταλινικών και σοσιαλδημοκρατικών τάσεων της αριστεράς, και των δύο μπλοκ του Ψυχρού Πολέμου. Από αυτή τη γαλλική «νέα αριστερά» δανείστηκε τον όρο η «Πρώτη Νέα Αριστερά» της Βρετανίας.
Ο Γερμανός κριτικός θεωρητικός Χέρμπερτ Μαρκούζε αναφέρεται ως ο «πατέρας της Νέας Αριστεράς». Απέρριψε την ορθόδοξη μαρξιστική άποψη για το επαναστατικό προλεταριάτο. Αντίθετα, ο Μαρκούζε θεώρησε τα φοιτητικά κινήματα και το κίνημα της «Black Power» ως τη νέα αντίθεση στον καπιταλισμό.
Όταν θα λάβεις αυτό το γράμμα…
Δευτέρα με κακοκαιρία “εξπρές” – Κρύο, βροχές και δυνατοί βοριάδες
Πήρε θέση η ΕΛΑΣ για τα επεισόδια στο Πανθεσσαλικό – Έξι συλλήψεις και 16 προσαγωγές
ΓΡΑΨΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ"