Εκών – άκων ο Νίκος Ανδρουλάκης στραγγαλίζεται να αποδείξει ότι η διεκδίκηση των ηνίων στο πολύφερνο μαντρί της κεντροαριστεράς -με «ταΐστρες» για ολίγους αριστερούς- ακολουθεί την ίδια συνταγή από τον αντίπαλο του στον ΣΥΡΙΖΑ. Με έναν κοινό παρονομαστή, ο οποίος από τη ρήση ότι η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού, προτάσσει το εφικτό έναντι της τέχνης και κατά συνέπεια υποτάσσεται στην ακινησία. Η άλλη όχθη οδηγεί σε κακοτράχαλα, πολιτικά μονοπάτια. Σε μια διαδρομή που επιβάλλει το ξήλωμα οτιδήποτε αναδύει κομματική ναφθαλίνη.
Σε μια πορεία που το πολιτικό διάνυσμα της διαμορφώνεται από δράσεις ασυμμόρφωτες με την καθήλωση και από συμμαχίες που παράγουν πραγματική πολιτική. Την ουσιαστική τέχνη που δεν αφιερώνεται στις διαιρέσεις αλλά στις συνθέσεις. Ο Νίκος Ανδρουλάκης επέλεξε τον χειρότερο χρονισμό για να προβάλλει ότι μένει για ακόμη μια φορά μετεξεταστέος σε αυτό το «μάθημα». Ενδεχομένως με αποκλειστική στόχευση, να υποσκελίσει τον Στέφανο Κασσελάκη, ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ με τη δημόσια τοποθέτηση του ρίχνει μια επιπόλαιη «σκιά» πάνω στην ημέρα του υψηλότερου συμβολισμού για το ιστορικά αποτυπωμένο, υπερμέγεθος της εθνικής ομοψυχίας. Εναντίον αυτής «όπλισε» ο Νίκος Ανδρουλάκης με την επιπολαιότητα (sic) να επιτεθεί στην ελληνική διπλωματία για τη στάση της στο ψήφισμα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, για την ανθρωπιστική εκεχειρία στη Μέση Ανατολή.
Ο κ. Ανδρουλάκης προσέδωσε βάθος σε αυτήν την πολιτική απερισκεψία (ξανά sic) κατηγορώντας την ίδια του τη χώρα, ότι βάζει την ανθρωπιά σε γεωπολιτικό ζύγι. Αντί για επισπεύδων ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κατάφερε να εμφανιστεί αδιάβαστος ή κατά άλλους επιτρέποντας στην κομματική «μυωπία» να κυριαρχήσει στην εθνική ευθυκρισία να σταθεί σε λάθος όχθη. Η ελληνική αποχή αθροίστηκε με την πλειοψηφία των ευρωπαϊκών χωρών που συμμετείχαν στην ψηφοφορία, επειδή ο Καναδάς κατέθεσε τροπολογία για την περιβόητη πρόταση, που προσέθετε στο αρχικό κείμενο, μια παράγραφο ότι το σώμα: «Απορρίπτει κατηγορηματικά και καταδικάζει τις τρομοκρατικές επιθέσεις της Χαμάς που έγιναν θέση στο Ισραήλ από τις 7 Οκτωβρίου 2023 και τη σύλληψη ομήρων, απαιτεί η ασφάλεια, ευημερία και ανθρώπινη μεταχείριση των ομήρων σε συμμόρφωση με διεθνές δίκαιο και ζητά την άμεση και άνευ όρων απελευθέρωσή τους».
Οι συνειρμοί λοιπόν που προκαλεί με τις θέσεις του ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είναι αρκούντως οχληροί ή τουλάχιστον χρήζουν διευκρινίσεων εάν όχι επανόρθωσης. Τα ερωτήματα για τον Νίκο Ανδρουλάκη και το ΠΑΣΟΚ είναι σαφή: Απορρίπτουν και καταδικάζουν κατηγορηματικά τις επιθέσεις της Χαμάς; Επιθυμούν την άμεση και άνευ όρων απελευθέρωση των ομήρων, που πήραν οι τρομοκράτες της Χαμάς; Με οποιαδήποτε απάντηση εκτός του συγκεκριμένου πλαισίου είναι ξεκάθαρο σε ποιο πλευρό στοιχίζεται ο Νίκος Ανδρουλάκης και το κόμμα του. Η καταφυγή όμως σε τέτοιες ακροβασίες είναι σαφές ότι αναδεικνύει μια πολιτική βουλιμία ενώ αντανακλά ποιος πολιτεύεται με ζύγια και ζυγαριές.
*Γράφει ο πολιτικός συντάκτης του debater.gr, Γιώργος Παπακωνσταντίνου
Παγκόσμιος πρωταθλητής στο καράτε ο Στέφανος Ξένος
Γιατί η Ελλάδα απείχε από την ψηφοφορία του ΟΗΕ για τη Γάζα
ΓΡΑΨΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ"