O Κυριάκος Μητσοτάκης με την πρωτοβουλία για τα ομόφυλα ζευγάρια δημιούργησε την τέλεια πολιτική καταιγίδα. Η κατάσταση προφανώς δεν είναι ούτε και προοιωνίζεται ανέφελη για τη Νέα Δημοκρατία. Ουδείς όμως περίμενε, ακόμη και στην εποχή μιας τόσο πανίσχυρης ηγεσίας, σαν την τωρινή του κ. Μητσοτάκη, να μην εκδηλωθούν τα συμπτώματα της συντηρητικής δυσανεξίας. Ο Πρωθυπουργός μπορεί να δοκιμάζει τις αντοχές του κόμματος του, αλλά ταυτόχρονα αντιστρέφει τη γραφή της μεταρρυθμιστικής ιστορίας στο οικογενειακό δίκαιο. Ανέδειξε την υστέρηση της κεντροδεξιάς στις μεγάλες μεταρρυθμίσεις σε αυτόν τον ευαίσθητο τομέα, που κατά κανόνα είχαν ως επιταχυντή τις ενέργειες της κεντροαριστεράς. Ο Μητσοτάκης δεν αντιγράφει τον Παπανδρέου, ούτε αναζητά κάποιου είδους μεταλλαγμένη ρεβάνς. Έβαλε με αυτοπεποίθηση όλα τα χαρτιά πάνω στο τραπέζι του δημόσιου διαλόγου για την παρέμβαση που η δική του, κεντροδεξιά κυβέρνηση έχει προετοιμάσει.
Συμφωνείς ή διαφωνείς με αυτήν την πρόταση. Αμφισβητείς ή αναγνωρίζεις τις προθέσεις και τα κίνητρα που τη συνοδεύουν. Σε όποια όχθη και εάν σε οδηγεί η ανάγνωσή της, είναι ένα συγκροτημένο πλάνο και μάλιστα όχι στην ολότητά του. Οι λεπτομέρειες μπορεί να κάνουν τη διαφορά αλλά και αυτές θα συζητηθούν. Ο Μητσοτάκης βγαίνει έξω από το κουτί της δεξιάς, αλλά δεν προκύπτει από πουθενά ότι η πρόταση του, όπως τώρα έχει παρουσιαστεί, δημιουργήθηκε έρχεται πάντως για να εξάψει ιδεολογικά πάθη και να καμουφλάρει ταυτοτικές σκοπιμότητες. Δεν τη χρειάζεται άλλωστε, όταν σε έξι μήνες από τώρα θα βρει ξανά μπροστά τους τις κάλπες των ευρωεκλογών. Παρόλα αυτά τολμάει ένα βήμα που μπορεί και να του κοστίζει, αλλά λόγω και έργω, τη συνδέει με την πορεία προόδου που έχει χαράξει προγραμματικά.
Απέναντι του οι διαπρύσιοι κήνσορες της προόδου, αναζητούν φάρμακο στο πολιτικό βέρτιγκο με το οποίο εκτίθενται ανεπανόρθωτα για την υπόσταση της προοδευτικής τους ταυτότητας. Πρώτος και καλύτερος ο ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ., που κινείται ανισόρροπα μετά τις απανωτές στροφές 180 μοιρών. Ο Πρόεδρος του μοσχοπούλαγε από τηλεοπτικού άμβωνος την σιδηρά πυγμή με την οποία το κόμμα του θα προσερχόταν συντεταγμένο, μόνο και μόνο, για να τη βγει από τα δεξιά στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Χαμένος ακόμη στη μετάφραση για το κάρο και το άλογο, ο κ. Κασσελάκης βρέθηκε να διαψεύδεται από την επίσημη φωνή του κόμματος του, την οποία άδειασε. Σε αυτήν την πολιτική ιλαροτραγωδία δεν έπεσαν αμέσως οι τίτλοι τέλους. Πριν αλέκτορα φωνήσαι…μια φορά ο «Στέφανος σκέτο», προδόθηκε από τον εξ’απορρήτων του, τον Παύλο Πολάκη, που βρίσκεται ξανά προ του φάσματος της διαγραφής.
Ακόμη και εάν το τρολάρισμα της Πειραιώς, ότι το κάρο ήταν η κομματική πειθαρχία του κ. Κασσελακη και το άλογο η άποψη των πολακιστών, απηχεί την πραγματικότητα στην Κουμουνδούρου. Ακόμη και εάν η αλήθεια είναι ότι η αδέκαστη αριστερά του Παύλου Πολάκη δεν αποδίδει σε μεγάλο υψόμετρο. Τίποτα από όλα αυτά δεν αφορούν στην κοινωνία και στις ανησυχίες της, που δεν κατευνάζονται ούτε με το κρυφτούλι, ούτε με γιαλαντζί χτυπήματα της πολιτικής γροθιάς στα κομματικά τραπέζια.
*Γράφει ο πολιτικός συντάκτης του debater.gr, Γιώργος Παπακωνσταντίνου
ΓΡΑΨΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ"