Για το πώς έγινε η μεταστροφή του και από εκεί που αναζητούσε την “ηδονή” όπως ανέφερε χαρακτηριστικά κατέληξε να έχει βαθιά πίστη προς τον Θεό, αλλά και τον άνθρωπο που του άλλαξε την κοσμοθεωρία του, αναφέρθηκε μιλώντας στην εκπομπή της ΕΡΤ “Στα Άκρα”, ο ηθοποιός, Άρης Σερβετάλης. Ακόμα αναφέρθηκε και στην ταινία “Ο άνθρωπος του Θεού”(Mon of God).
Για τη μεταστροφή του και τη βαθιά πίστη προς τον Θεό, ο ηθοποιός υποστήριξε ότι από μικρός βρισκόταν σε μία προσπάθεια αναζήτησης και γι’ αυτόν τον λόγο η γιαγιά του και η νονά του, του διάβαζαν βίους αγίων κάτι όπως είπε χαρακτηριστικά του δημιούργησε αποστροφή.
“Στο Γυμνάσιο υπήρχε μια αποστροφή. Είπα “ok” μπορεί να υπάρχει Θεός αλλά αυτήν τη στιγμή δεν τον θέλω. Θέλω να ζήσω, να κάνω τις “αρκούδες μου”, να βιώσω το χάος. Να δω τι συμβαίνει, τι γίνεται. Μέσα σε αυτή τη θυελλώδη και τη χαοτική κατάσταση είχε δημιουργηθεί ένα κενό και αναζητούσα την ηδονή σε οποιαδήποτε μορφή της αλλά επειδή είναι εφήμερη με οδηγούσε σε ένα αβυσσαλέο κενό το οποίο δεν είχε πάτο και ένιωθα τρομερά αυτή τη μοναξιά, αυτό το πράγμα είναι τερατώδες δεν μπορώ να το αντέξω. Άρχισα να μην μπορώ να στηριχτώ πια στον εαυτό μου. Όταν βίωσα αυτό τον πάτο, είπα δεν μπορώ άλλο μόνος μου και άρχισα να ζητάω βοήθεια. Και εκεί εμφανίστηκε το πρόσωπο ενός μοναχού, που έγινε αργότερα ο πνευματικός μου”, είπε αρχικά.
Στη συνέχεια ανέφερε πως γνώρισε τον συγκεκριμένο με πνευματικό μέσω της συζύγου του και ζήτησε ο ίδιος να τον συναντήσει. Μάλιστα έκανε αναφορά και στην πρώτη φράση που του είπε ο πνευματικός που πλέον αντιλαμβάνεται πλήρως το νόημα της. “Αυτή η σχέση που θα δημιουργήσουμε δεν είναι εφήμερη, είναι αιώνια”, είχε πει στον Άρη Σερβετάλη.
“Τότε δεν μπορούσα να την καταλάβω. Τώρα αισθάνομαι αυτή τη σχέση που δημιουργείται στα μέλη της εκκλησίας. Ότι παρεμβαίνει ο Θεός και μέσω του Θεού αποκτούμε μία διαφορετική ενότητα. Εγώ τη ζητούσα αυτή προ Χριστού εγωιστικά. Ζητούσα να ανακαλύψω τον κόσμο μόνος μου. Η αναζήτηση έχει βέβαια ενδιαφέρον από μόνη της γιατί μέσα από αυτήν πορεύεσαι, αλλά νομίζω ήταν αδιέξοδη και έτσι έγινε η κατήχηση και αυτός ο άνθρωπος μου άλλαξε ολοκληρωτικά το πώς κάποιος μπορεί να δει τη ζωή, την καθημερινότητά του, τον συνάνθρωπό του και τον εαυτό του. Αντιμετώπισα την πραγματικότητά μου, πριν έβαζα τη σκόνη κάτω από το χαλάκι. Συνειδητοποίησα ότι εγώ τα προκαλώ όλα πρέπει να κάνω κάτι“, προσέθεσε.
Πώς υποδύθηκε τον Άγιο Νεκτάριο
Ο ηθοποιός αναφέρθηκε και στην ταινία ο “Άνθρωπος του Θεού” όπου υποδύθηκε τον Άγιο Νεκτάριο και πώς κατάφερε να προσεγγίσει τον ρόλο, αλλά και τις δυσκολίες που αντιμετώπισε.
Χαρακτήρισε “ευλογία” να συναντηθεί με τον βίο του Αγίου Νεκταρίου, για τον οποίο δεν ήξερε πολλά πράγματα. Μάλιστα όπως αποκάλυψε όταν του έγινε αρχικά η πρόταση, δέχθηκε αλλά δεν προοριζόταν για τον ρόλο του Αγίου Νεκταρίου, αλλά αυτό έγινε στην πορεία.
“Στην αρχή ήμουν επιφυλακτικός γιατί δεν ήξερα αν μπορώ να αντεπεξέλθω σ’ αυτόν τον χαρακτήρα. Συνομιλώντας με τον πνευματικό μπήκα σ’ αυτή τη διαδικασία και αποδείχθηκε μεγάλη ευλογία. Αισθάνθηκα οικεία και ήταν σαν να αποκτήθηκε προσωπική σχέση με το πρόσωπο αυτό. Υπάρχει μία αλλοίωση μετά τη συμμετοχή μου στην ταινία“, είπε ακόμα ο Άρης Σερβετάλης.
“Ακολούθησα το παράδειγμα του Αγίου Νεκταρίου που είναι ένα πρόσωπο της Ορθοδοξίας. Μέσα από τη λατρευτική και τα μυστήρια της εκκλησίας να πορευτώ και στα γυρίσματα. Δηλαδή την εξομολόγηση, τη Θεία Ευχαριστία, τη νηστεία αυτά. Διάβασα κάποια βιβλία γιατί ήταν πολυγραφότατος ο Άγιος, αλλά μπήκα και σε μία άλλη διαδικασία, τελείως αντίθετη, σε κατασκευές, μέσα από τη χειρονακτική εργασία, δηλαδή μία πρακτική κατάσταση να επέλθει η κόπωση. Επειδή είμαι υπερβολικά εγωιστής κάπως να μπει ένα φρένο στην αυταρέσκεια και σ’ αυτόν τον ναρκισσισμό. Γιατί πως αλλιώς να πλησιάσεις αυτή τη μεγαλειώδη ταπείνωση που είχε το πρόσωπο του Αγίου Νεκταρίου. Είναι κάτι που δεν προσεγγίζεται εύκολα αν δεν έχεις συνδεθεί με την πηγή της ζωής που είναι ο Θεός. Κάπως έτσι μέσα από την κόπωση και την ταπείνωση που επέρχεται μέσω αυτής“, προσέθεσε ο Άρης Σερβετάλης για το πώς προσέγγισε τον ρόλο.
“Η προσωπική μου μάχη ήταν να κατευνάσω τα φαντάσματά μου, τους δαίμονές μου, τον εγωισμό μου, την αυταρέσκειά μου. Αυτό έγινε πρακτικά με πολύ κούραση. Πήγαινα ήδη στα γυρίσματα κάπως εξαντλημένος και πέρα από αυτό, με την ευλογία του παππούλη μου”, συμπλήρωσε.
Για την αίσθηση που νιώθει κάποιος φορώντας ράσα, δήλωσε: “Φορώντας ακόμα και τα ράσα, αυτό είναι ένα παράδοξο και στα ψέματα που συνέβη, σου δημιουργεί κάτι το οποίο δεν μπορείς να το εξηγήσεις. Σου δημιουργεί μια διαφορετική αίσθηση για το πώς τοποθετήσε μέσα στην κοινωνία και μέσα στον άνθρωπο. Κάτι αλλοιώνεται, δεν εξηγείται αυτό και ίσως λόγω της συναισθηματικής φόρτισης και κάπως της οικειότητας με τον βίο του Αγίου, κάπως σαν να υπήρχε αυτή η διαθεσιμότητα“.
ΓΡΑΨΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ"