Φωτιές στην Ελλάδα: Τις τελευταίες ημέρες ακούγαμε και διαβάζαμε από τις πυρόπληκτες περιοχές ότι οι γυναίκες, οι γέροι και τα παιδιά απομακρύνονται από τις φλόγες και πίσω μένουν μόνο οι άντρες για να σώσουν ό,τι σώζεται. Υπάρχουν όμως και οι γυναίκες που πάλεψαν με το πύρινο θηρίο, σπάζοντας το κλισέ ότι η δασοπυρόσβεση είναι αντρική υπόθεση. Μια τέτοια γυναίκα είναι και η Κατερίνα Ιωαννίδου.
Η Κατερίνα Ιωαννίδου έγινε παγκοσμίως γνωστή τις τελευταίες ημέρες, λόγω των συγκλονιστικών εκφράσεων που απαθανάτισε ο φωτογραφικός φακός στο πρόσωπό της. Αγωνία, φόβος, απόγνωση, αλλά κυρίως αυταπάρνηση και ηρωισμός είναι μερικά από τα συναισθήματα που εκλαμβάνει κανείς κοιτώντας τις viral φωτογραφίες που κάνουν τον γύρο του κόσμου.
Στο πρόσωπο της Κατερίνας Ιωαννίδου είδε όλη η χώρα τον ηρωισμό της Ελληνίδας εθελόντριας, της γυναίκας που έδωσε την δική της μάχη ανάμεσα σε άντρες για να σώσει ανθρώπους, περιουσίες, φύση και ζώα. Όπως μας είπε, “είναι δύσκολη εποχή να είσαι φύση και γυναίκα στην Ελλάδα”. Την ενοχλεί όταν διαβάζει ότι ‘έκανε το καθήκον της’, καθώς θεωρεί ότι είναι υπόθεση όλων μας η προστασία των δασών.
Η Κατερίνα Ιωαννίδου μιλά στο DEBATER και συγκλονίζει. Είναι μια ακόμα ηρωίδα ανάμεσα στους συμπολίτες μας που δίνουν την ύστατη μάχη μέσα στις φωτιές που μαίνονται στην Ελλάδα.
Όπως μας είπε η ίδια, “πας στην κόλαση και εύχεσαι να μην γυρίσεις σε κάσα. Πάμε και δεν ξέρουμε αν θα γυρίσουμε σπίτι μας ζωντανοί. Όλοι μας. Εθελοντές, επαγγελματίες και πολίτες. Ειδικά τα παιδιά της πυροσβεστικής που ‘μπουκάρουν’ στο μέτωπο που μαίνεται“.
Τις τελευταίες ημέρες η χώρα ζει έναν πύρινο εφιάλτη. Έχετε ζήσει κάτι παρόμοιο;
“Ναι. Στην Ηλεία, στο Μάτι, στο Καπανδρίτι, στην Ανάβυσσο, στην Κόρινθο, στην Εύβοια και πολλές άλλες περιοχές. Δεν είναι μια ή δύο οι πυρκαγιές που έχουμε αντιμετωπίσει όλοι μας -επαγγελματίες και μη. Θα το πω χιουμοριστικά.
Κάθε καλοκαίρι, μας κάνει αναπάντητες ο χάρος.
Εγώ πέρυσι αποχαιρετούσα τους γονείς μου. Ήμουν σίγουρη ότι θα πεθάνω εκεί, ότι θα με βρουν απανθρακωμένη. Δεν μπορούν οι λέξεις ‘κόλαση’ και ‘φρίκη’ να περιγράψουν αυτά που ζούμε“.
Τι φταίει για τις καταστροφικές φωτιές στην Ελλάδα; Είναι η κλιματική αλλαγή ή μήπως η έλλειψη πρόληψης και αντιπυρικού σχεδιασμού;
“Ήλπιζα ότι δεν θα φτάσει ποτέ η χώρα μας σε αυτό το σημείο. Μαζί με τους συναδέλφους μου ελπίζαμε ότι ο κρατικός μηχανισμός -ειδικά μετά το Μάτι- θα φροντίσει να υπάρχει πρόληψη. Δεν μπορούμε να περιμένουμε την αντιπυρική περίοδο για να ανοίξουμε αντιπυρικές ζώνες. Δεν μπορούμε εκ των υστέρων να λέμε ‘δάση είναι και θα ξαναγίνουν’. Μιλάω ως απλός άνθρωπος που γύρω από το σπίτι μου έχω δάσος, στο οποίο θα έπαιζαν τα παιδιά μου αύριο/μεθαύριο και στο οποίο πηγαίνω συχνά βόλτα. Είμαι τόσο χαζή που δεν παρατήρησα τις αντιπυρικές ζώνες; Ο υπόλοιπος κόσμος που δεν είδε τις αντιπυρικές ζώνες είναι επίσης χαζός; Είμαστε τυφλοί όλοι εμείς;
Δηλαδή όλοι εμείς είμαστε τόσο συνωμοσιολόγοι και θέλουμε οπωσδήποτε να κατηγορήσουμε κάποιον; Όλοι εμείς λέμε τόσο οικτρά ψέματα ότι δεν υπήρχε πρόληψη; Αν υπήρχε πρόληψη η κατάσταση δεν θα είχε φτάσει εδώ που έφτασε.
Αυτά τα λέω από την μικρή εμπειρία που έχω και την εκπαίδευση που έχω λάβει στην δασοπυρόσβεση. Είναι δυνατόν να μην έχουμε στόλο εναέριων, να μην υπάρχουν αντιπυρικές ζώνες και να τα ρίχνουμε όλα στην κλιματική αλλαγή και στα καιρικά φαινόμενα;
Ποια καιρικά φαινόμενα;
Στην φωτιά της Βαρυμπόμπης αναφέρθηκε συγκεκριμένο καιρικό φαινόμενο και συγκεκριμένα τα μποφόρ που έπνεαν. Για ποια μποφόρ μιλάμε; Γιατί ήμουν εκεί και δεν είδα αυτά τα μποφόρ.
Δεν κουνιόταν φύλλο.
Η αντιμετώπιση είναι πάντα έγκαιρη. Οι πυροσβέστες για αυτόν τον λόγο είναι εκπαιδευμένοι και αυτός είναι λόγος που βρίσκονται τόσες ώρες σε επιφυλακή σε κάθε αντιπυρική περίοδο. Η ανταπόκριση είναι πάντα άμεση. Το πρόβλημα δεν είναι η ανταπόκριση των σωμάτων πυρόσβεσης. Το πρόβλημα είναι η παντελώς ελλιπής πρόληψη. Εάν υπήρχαν αντιπυρικές ζώνες στην Εύβοια και παντού δεν θα είχε ξεφύγει τόσο η κατάσταση. Οι πυροσβέστες είναι άνθρωποι. Που να πρωτοπάνε με 56 ενεργά μέτωπα στη χώρα; Με το ζόρι κάποιες χιλιάδες άνθρωποι είναι. Που να πρωτοπάνε με τόσα μέτωπα; Τι να πρωτοσβήσουν; ”
Τι έχετε να απαντήσετε στην μειοψηφία πολιτών που κατηγορούν τους πυροσβέστες;
“Όταν καιγόταν ζωντανός ο Βασίλης Φιλώρας αυτή η μικρή μειοψηφία που ήταν; Με τι μούτρα θα κοιτάξει αυτή η μειοψηφία την μητέρα του; Αυτή η μειοψηφία τι κάνει όταν οι επαγγελματίες πυροσβέστες καίγονται και μένουν νηστικοί, όταν δίνουν μάχη τόσα μερόνυχτα;
Μπορούμε εύκολα να κρίνουμε από τον καναπέ του σπιτιού μας.
Το θέμα είναι στη πράξη τι κάνουμε. Όλη αυτή η μειοψηφία που ήταν όταν βγαίνει και λέει ότι δεν ήταν η πυροσβεστική εκεί;
Είναι η ίδια μειοψηφία πολιτών που εγκαταλείπουν τα ζώα τους και φεύγουν.
Δεν μπορούν να πουν το παραμικρό αυτοί οι άνθρωποι για τους ήρωες πυροσβέστες μας. Μόνο ευχαριστώ οφείλουν να λένε σε αυτούς τους ανθρώπους. Οτιδήποτε άλλο είναι ντροπή“.
Διάβασα κάπου ότι είναι δύσκολη εποχή να είσαι φύση και γυναίκα. Συμφωνείτε;
“Απόλυτα. Είναι δύσκολη εποχή να είσαι φύση και γυναίκα.
Νευριάζω όταν αντιμετωπίζουν τις γυναίκες εθελόντριες ως κάτι διαφορετικό. Συγκεκριμένα, διάβασα ένα σχόλιο στα social media που έλεγε ότι ‘έκανε το καθήκον της’. Ναι, εγώ έκανα το καθήκον μου, εσύ ως πολίτης που ήσουν να κάνεις και εσύ το δικό σου; Γιατί είναι καθήκον όλων μας να σώσουμε τα δάση. Δεν χρειάζεται να πας στη φωτιά. Μπορείς να προσφέρεις ένα μπουκαλάκι νερό όμως στον Βασίλη Φλώρα και κάθε Βασίλη Φλώρα που είναι έξω αυτή τη στιγμή και προσπαθεί να σώσει ό,τι σώζεται.
Σήκω από τον καναπέ του σπιτιού σου άνθρωπε!
Ακόμα και ένα πακέτο μακαρόνια είναι προσφορά. Ακόμα κι αυτό εθελοντισμός είναι.
Είναι πολύ εύκολο να κρίνουμε από το σπίτι μας. Ελάτε και δείτε τι προσφέρουν οι πυροσβέστες και μετά κρίνετε”.
Ο ηρωισμός και η αυταπάρνηση πολιτών, εθελοντών και πυροσβεστών είναι ίσως το μοναδικό θετικό που μπορούμε να κρατήσουμε τις τελευταίες ημέρες. Υπάρχει κάτι άλλο;
“Θα γίνω η πεσιμίστρια της παρέας, αλλά δεν υπάρχει τίποτα το θετικό στο να ρισκάρεις την υγεία σου και την ίδια σου την ζωή για τα λάθη άλλων ανθρώπων. Θα έπρεπε αυτοί οι άνθρωποι να μην χρειαζόταν να θυσιάζονται. Αλλά εφόσον δεν κάνουν άλλοι το καθήκον τους, το κάνουμε εμείς. Και εφόσον εκείνος που οφείλει να ζητήσει συγγνώμη δεν το κάνει, ζητάω εγώ.
Ζητάω συγγνώμη στη μητέρα του Βασίλη Φλώρα και στους πυροσβέστες που πολλοί δεν τους αναγνωρίζουν και τους κατακρίνουν. Θέλω να πω ένα μεγάλο ‘ευχαριστώ’ σε αυτά τα παιδιά, γιατί αν δεν υπήρχαν σήμερα η μάνα μου ίσως να με κήδευε”.
ΓΡΑΨΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ"