Ο πρόεδρος Τραμπ επιστρέφει στον Λευκό Οίκο μετά από τέσσερα χρόνια απουσίας. Η επιστροφή του μάλιστα είναι δυναμική καθώς εκτός από την προεδρία, κέρδισε και τη λαϊκή ψήφο, ενώ οι Ρεπουμπλικάνοι εξασφαλίζουν την πλειοψηφία στη Γερουσία και τη Βουλή των Αντιπροσώπων. Παράλληλα έχουν ένα φιλικό προς την συντηρητική ατζέντα τους Ανώτατο Δικαστήριο. Ο πρόεδρος Τραμπ δηλαδή κέρδισε με αυτό που ονομάζουμε “σκούπα”. Τα πήρε όλα. Πώς όμως συνέβη αυτό;
Η καμπάνια Τραμπ εστίασε σε τρία βασικά προβλήματα της καθημερινότητας της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών: Την οικονομία, το μεταναστευτικό, την εγκληματικότητα. Καθ’ όλη τη διάρκεια της καμπάνιας, άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο έντονα, προωθούσαν τις προτεινόμενες λύσεις τους για τα συγκεκριμένα ζητήματα που απασχολούσαν τους ψηφοφόρους. Από την άλλη, η καμπάνια της Κάμαλα Χάρις ξεκίνησε με το “joy” σε μια προσπάθεια αναπτέρωσης του ηθικού των Δημοκρατικών μετά την καταστροφική για τον Μπάιντεν τηλεμαχία και την απόσυρσή του από τη διεκδίκηση της ανανέωσης της προεδρικής του θητείας. Από εκεί και έπειτα όμως εστίασε υπερβολικά στη φιλελεύθερη οπτική του κόμματος, σηκώνοντας τα θέματα των αμβλώσεων και της δημοκρατίας. Ταυτόχρονα, προσπαθούσε να περάσει μια αρνητική εικόνα για τον Τραμπ προσπαθώντας να τον παρουσιάσει ως απειλή για τη δημοκρατία της χώρας. Όμως ο Τραμπ δεν ήταν κάτι καινούριο στην πολιτική ζωή της χώρας, όπως το 2016. Ο κόσμος τον γνώριζε καλά και στρατηγικές δημιουργίας φόβου ήταν δύσκολο να πιάσουν. Εμμένοντας στην αρνητική αυτή καμπάνια η Χάρις ξόδεψε ένα δισεκατομμύριο δολάρια σε 107 ημέρες δίχως να καταφέρει να απαντήσει στην πιο σημαντική ερώτηση: “γιατί να σε ψηφίσω;”.
Οι Ρεπουμπλικάνοι δηλαδή μίλησαν μέσω της καμπάνιας τους στις ανησυχίες και τα θέλω της συντριπτικής πλειοψηφίας των ψηφοφόρων και μάλιστα στα πιο σημαντικά για εκείνους ζητήματα, ενώ οι Δημοκρατικοί βασίστηκαν σε θέματα που δεν απασχολούν τους πολλούς. Διότι, κακά τα ψέμματα, ο πολίτης ενδιαφέρεται για την προσωπική του πραγματικότητα, την καθημερινότητά του και τη βελτίωσή της. Τα ταυτοτικά ζητήματα εάν δεν είναι αδιάφορα είναι σίγουρα λιγότερο σημαντικά από την οικονομία και την ασφάλεια για την πλειοψηφία των ψηφοφόρων. Η νίκη αυτή του Τραμπ λοιπόν, και ειδικά η νίκη στη λαϊκή ψήφο, είναι μια κραυγή των ψηφοφόρων προς τους Δημοκρατικούς να σταματήσουν την υπερβολική έμφαση στο woke και να ασχοληθούν με τα ζητήματα ουσίας. Τον Τραμπ δηλαδή δεν τον ψήφισαν μόνο οι “απόκληροι”, οι “χαμένοι της παγκοσμιοποίησης”, οι “ξεχασμένοι” από το πολιτικό σύστημα τους οποίους αγκάλιασε το 2016 και τον θεωρούν σε ένα βαθμό πολιτικό σωτήρα τους. Τον ψήφισαν και μετριοπαθείς ψηφοφόροι και μάλιστα πρώην ψηφοφόροι των Δημοκρατικών, παρά το τι θεωρούν για τον ίδιο ως προσωπικότητα, επειδή ήταν ο μόνος που ασχολήθηκε με τα πραγματικά τους προβλήματα και τους έδωσε ένα “δρόμο” για το μέλλον.
Άλλος σημαντικός λόγος της ήττας των Δημοκρατικών ήταν επίσης το γεγονός πως η Χάρις ήταν, εκλογικά, μια κακή υποψηφιότητα. Με εκλογικό κοινό τους προοδευτικούς του κόμματος δε μπόρεσε ποτέ να ανοιχτεί σε μετριοπαθείς ψηφοφόρους. Επιλέγοντας για υποψήφιο αντιπρόεδρο τον Γουόλζ ενίσχυσε το προφίλ της “δικαιωματίστριας”, ενώ η μη επιλογή του Τζος Σαπίρο άφησε ανοιχτή την εκλογικά πιο σημαντική πολιτεία, την Πενσιλβάνια. Οι αμφίσημες θέσεις στον πόλεμο της μέσης ανατολής, σε συνδυασμό με την εξαιρετική καμπάνια των Ρεπουμπλικάνων στο συγκεκριμένο ζήτημα μετακίνησαν τους αραβοαμερικάνους προς Τραμπ. Έτσι χάθηκε για τους Δημοκρατικούς το Μίσιγκαν. Ουισκόνσιν, Μίσιγκαν και Πενσιλβάνια χάθηκαν για 1%, 1.5% και 2% αντίστοιχα για τους Δημοκρατικούς, που αντιστοιχούν σε 30.000, 80.000 και 120.000 ψήφους. Και οι τρεις πολιτείες μαζί για 230,000 ψήφους. Εάν αυτές τις πολιτείες οι Δημοκρατικοί τις κέρδιζαν θα έφταναν στους 270 εκλέκτορες ακριβώς και θα κέρδιζαν τις εκλογές, παρά τη μεγάλη ήττα στη λαϊκή ψήφο.
Τώρα οι Δημοκρατικοί θα πρέπει να ανασυνταχθούν, να κατανοήσουν τι έφταιξε, να επιστρέψουν στην ουσία της πολιτικής και να ετοιμαστούν για τη μάχη του 2028 η οποία προβλέπεται δύσκολη. Οι Ρεπουμπλικάνοι θα προχωρήσουν λογικά σε υποχρεωτική χρήση ταυτότητας για ταυτοποίηση κατά την ψηφοφορία. Έπειτά, με την απογραφή το 2030 οι προβλέψεις δείχνουν πως θα ευνοηθούν οι Ρεπουμπλικάνοι, καθώς 12 εκλέκτορες θα μεταφερθούν από μπλε σε κόκκινες πολιτείες. Η προσπάθεια δηλαδή των Δημοκρατικών να επανέλθουν θα πρέπει να περάσει από την ουσία της πολιτικής, τα καθημερινά ζητήματα των ψηφοφόρων και όχι από τη woke ατζέντα. Μένει να δούμε εάν το μπορούν.
*Γράφει ο Απόστολος Πιστόλας – Αναλυτής εκλογικής αγορας
«Φτερά» έχουν κάνει κατασχεμένα οχήματα από το αστυνομικό τμήμα Ομονοίας
ΓΡΑΨΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ"