Το Politico αναλύει τους λόγους για τους οποίους το Ισραήλ δεν θα στραφεί στην ειρήνη μετά τον θάνατο του ηγέτη της Χαμάς Γιαχία Σινουάρ.
Συγκεκριμένα, ο πρώην πρεσβευτής των ΗΠΑ Ράιαν Κρόκερ εκτιμά πως οι εχθροπραξίες μεταξύ Ισραήλ και της Χαμάς όπως και της Χεζμπολάχ -καθώς και του Ιράν- δεν θα τελειώσουν.
Αναλυτικά η ανάλυση του Politico αναφέρει:
Η δολοφονία του ηγέτη της Χαμάς Yahya Sinwar αυτή την εβδομάδα θα μπορούσε να είναι ένα άνοιγμα που θα μπορούσε να οδηγήσει στην απελευθέρωση των ισραηλινών ομήρων και σε κατάπαυση του πυρός, αλλά η ιστορία δείχνει ότι το Ισραήλ και οι εχθροί του δεν θα το πάρουν. Αυτή είναι η εκτίμηση του πρώην πρεσβευτή των ΗΠΑ Ράιαν Κρόκερ, ενός βετεράνου διπλωμάτη γνωστό ως «Ο Λόρενς της Αραβίας της Αμερικής» για τη βαθιά κατανόησή του για τη Μέση Ανατολή.
Ο Κρόκερ πέρασε σχεδόν τέσσερις δεκαετίες εκπροσωπώντας τα συμφέροντα της Αμερικής στον αραβικό κόσμο, υπηρετώντας ως πρεσβευτής των ΗΠΑ στον Λίβανο, τη Συρία, το Ιράκ και το Κουβέιτ, καθώς και στο Αφγανιστάν και το Πακιστάν. Τώρα συνταξιούχος, ο Κρόκερ πιστεύει ότι οι εχθροπραξίες μεταξύ του Ισραήλ και της Χαμάς και της Χεζμπολάχ —καθώς και του Ιράν— δεν πλησιάζουν να τελειώσουν. Ο θάνατος του Sinwar, ο οποίος ακολούθησε τη δολοφονία του ηγέτη της Χεζμπολάχ Χασάν Νασράλα τον περασμένο μήνα μαζί με πολλούς άλλους ανώτερους διοικητές, θα οδηγήσει κυρίως στη συνέχιση ενός ανταρτοπόλεμου εκτός εάν οι ΗΠΑ και το Ισραήλ εργαστούν σκληρά για την κατάπαυση του πυρός, λέει ο Κρόκερ. Και επίσης αυξάνει την πιθανότητα το Ιράν να ενισχύσει το πρόγραμμα πυρηνικών όπλων του.
Η σημερινή κατάσταση είναι πολύ παρόμοια με αυτό που συνέβη πριν από τέσσερις δεκαετίες, όταν οι Ισραηλινοί εισέβαλαν στον Λίβανο, λέει ο Κρόκερ. «Αυτή η εισβολή και η επακόλουθη ισραηλινή κατοχή δημιούργησαν τη Χεζμπολάχ. Αυτή η εισβολή δεν πρόκειται να την τελειώσει». Και προσθέτει: «Ένα πράγμα που έχω μάθει εδώ και χρόνια, ειδικά στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, είναι ότι η έννοια της ήττας ενός αντιπάλου έχει νόημα μόνο στο μυαλό αυτού του αντιπάλου. Αν αυτός ο αντίπαλος νιώθει ηττημένος, είναι ηττημένος. Αν δεν το κάνει, δεν είναι».
Τα παρακάτω έχουν τροποποιηθεί για λόγους έκτασης και σαφήνειας.
Τι σημαίνει ο θάνατος του Yahya Sinwar;
Θα φανταζόμουν ότι ο λόγος που ο Sinwar διήρκεσε όσο διήρκεσε είναι κάτι παρόμοιο με τον λόγο που ο Οσάμα Μπιν Λάντεν διήρκεσε όσο διήρκεσε. Με άλλα λόγια, ότι αυτές οι οργανώσεις λειτουργούσαν χωρίς οδηγίες από τον ηγέτη. Δεν θα έβλεπα πολλές αλλαγές στο ίδιο το πεδίο της μάχης. Τούτου λεχθέντος, γνωρίζουμε ότι η Χαμάς έχει χάσει σε πολύ μεγάλο βαθμό τις οργανωμένες ικανότητές της, αλλά αυτό θα συνέβαινε με ή χωρίς Sinwar.
Με άλλα λόγια, επειδή ο Sinwar λέγεται ότι κρύβεται ως επί το πλείστον, κυμαινόταν γύρω από το δίκτυο της σήραγγας της Γάζας και παρέδιδε μηνύματα με κούριερ, βλέπαμε ήδη δραστηριότητα τύπου ανταρτών και μικρές ομάδες μαχητών να ενεργούν μόνοι τους; Αυτό δεν αλλάζει; θα το σκεφτόμουν. Και βλέπουμε επίσης κάτι τέτοιο στο βορρά, αλλά με μεγαλύτερη υπολειπόμενη ικανότητα από την πλευρά της Χεζμπολάχ. Τους τελευταίους μήνες σημειώθηκε μια σειρά από δραματικές ισραηλινές νίκες, συμπεριλαμβανομένου του αποκεφαλισμού της Χεζμπολάχ και της Χαμάς, με αποκορύφωμα τον θάνατο του Σινγουάρ αυτή την εβδομάδα. Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου είπε ότι η «ισορροπία δυνάμεων» στην περιοχή έχει αλλάξει προς όφελος του Ισραήλ. Ποια είναι η απάντησή σας σε αυτήν την αξιολόγηση;
Θα έλεγα ότι είναι πρόωρο. Είναι ξεκάθαρο ότι η Χεζμπολάχ μάχεται. Πύραυλοι εξακολουθούν να πετούν πέρα από τα σύνορα, όπως και τα drones. Είναι αποκεντρωμένοι. Σαφώς η Χαμάς όπως και η Χεζμπολάχ είναι αποκεντρωμένη. Είναι σίγουρα απογοητευμένοι όσον αφορά την ικανότητά τους να προσφέρουν κάτι σαν ουσιαστική απάντηση. Αλλά προβλέπω μια πολύ μακρά εξέγερση από τη Χαμάς.
Και η Χεζμπολάχ;
Είναι μια πολύ διαφορετική δυναμική στο βορρά. Κατά μία έννοια ο Νετανιάχου έχει θέσει τον πήχη πολύ ψηλά, καθώς προσπαθεί να σταματήσει την εκτόξευση πυραύλων με οριστικό τρόπο, ώστε 60.000 Ισραηλινοί να επιστρέψουν στα σπίτια τους. Αν και το μόνο που έχει να κάνει η Χεζμπολάχ είναι να κρατήσει αρκετούς πύραυλους να διασχίζουν τα σύνορα για να γίνει αυτό δύσκολο.
Είναι πραγματικά μια ομίχλη πολέμου, καθώς είναι πολύ δύσκολο να δει κανείς ποια είναι η δύναμη της Χεζμπολάχ αυτή τη στιγμή. Είμαι αρκετά μεγάλος για να κοιτάξω πολύ μακριά. Ήμουν στον Λίβανο το 1982 όταν εισέβαλαν οι Ισραηλινοί. Ονόμασαν την επιχείρησή τους «Ειρήνη για τη Γαλιλαία». Και 42 χρόνια αργότερα, ο Λίβανος απέχει περισσότερο από την ειρήνη από ό,τι ήταν το ’82 όταν ξεκίνησε αυτή η εισβολή. Αυτή η εισβολή και η επακόλουθη ισραηλινή κατοχή δημιούργησαν τη Χεζμπολάχ. Αυτή η εισβολή δεν πρόκειται να την τελειώσει.
Ακόμη περιμένουμε την ισραηλινή απάντηση στην ιρανική πυραυλική επίθεση της περασμένης εβδομάδας. Πρόσφατες αναφορές έχουν δείξει ότι οι Ισραηλινοί μπορεί να μην χτυπήσουν πυρηνικές ή πετρελαϊκές τοποθεσίες του Ιράν, αλλά απλώς στρατιωτικούς στόχους ή στόχους πληροφοριών, κάτι που θα μπορούσε να είναι λιγότερο κλιμακωτές. Ποια είναι η εκτίμησή σας;
Λοιπόν, αν υποθέσουμε ότι η ανάλυση είναι σωστή ότι δεν πρόκειται να χτυπήσουν τις πετρελαϊκές ή πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν, αυτό τους αφήνει μεγάλο περιθώριο από το τι χτυπούν, αλλά όπου κι αν χτυπήσουν δεν πρόκειται να αλλάξει ουσιαστικά καμία εξίσωση ισχύος. Αυτό που πιστεύω ότι θα κάνει είναι να ωθήσει τη συζήτηση στο εσωτερικό του Ιράν προς την κατεύθυνση της κατασκευής πυρηνικών όπλων νωρίτερα παρά αργότερα.
Νομίζεις ότι αυτό θα συμβεί ό,τι κι αν γίνει; το κάνω. Και πάλι, πρέπει απλώς να κοιτάξουν την παγκόσμια σκηνή. Έχετε το παράδειγμα της Λιβύης για το τι μπορεί να συμβεί εάν παραιτηθείτε από την πυρηνική ικανότητα. Και το παράδειγμα της Βόρειας Κορέας για το τι μπορεί να συμβεί αν το διατηρήσετε.
Έτσι, εάν μια χώρα εγκαταλείψει το πρόγραμμα πυρηνικών όπλων της, όπως έκανε η Λιβύη υπό τον Μουαμάρ Καντάφι το 2003, τότε όλα έχουν τελειώσει. Τελικά εκδιώχθηκε και σκοτώθηκε. Αλλά αν κάποιος έχει πυρηνικά όπλα μπορεί να αποτρέψει την αλλαγή καθεστώτος, όπως φαίνεται να κάνει ο ηγέτης της Βόρειας Κορέας Κιμ Γιονγκ Ουν;
Ναι, έτσι νομίζω. Όσο πιο ευάλωτοι φαίνονται οι Ιρανοί για μη πυρηνικές επιλογές, είτε είναι πληρεξούσιοι όπως η Χαμάς ή η Χεζμπολάχ, είτε η ικανότητα συμβατικών πυραύλων, τόσο μεγαλύτερη θα είναι η ώθηση στην Τεχεράνη να επιλέξει αυτήν την πυρηνική ικανότητα.
Ανησυχείτε ότι οι Ισραηλινοί έχουν αποκτήσει υπερβολική αυτοπεποίθηση; Ανησυχώ ότι έχουν ξεχάσει τη δική τους πρόσφατη ιστορία. Χαιρέτησαν την επιχείρηση «Ειρήνη για τη Γαλιλαία» ως μια μεγάλη νίκη μετά την αποχώρηση της PLO [Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης] από τη Βηρυτό. Και φυσικά αυτό που πήραν ήταν η Χεζμπολάχ, ένας πολύ πιο θανατηφόρος εχθρός από όσο ονειρευόταν ποτέ να είναι η PLO. Έτσι, η ιδέα ότι μια χερσαία εισβολή και η επακόλουθη κατοχή θα καταστήσει τη Γαλιλαία ασφαλέστερη είναι παραληρηματική.
Μια διαφορά είναι το πόσο περίπλοκα ήταν αυτά τα πρόσφατα ισραηλινά χτυπήματα αποκεφαλισμού τόσο κατά της Χαμάς όσο και της Χεζμπολάχ, καθώς και στις επιθέσεις τηλεειδοποίησης/τηλεφωνητή. Αυτό κάνει κάποια διαφορά; Ένα πράγμα που έχω μάθει εδώ και χρόνια, ειδικά στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, είναι ότι η έννοια της ήττας ενός αντιπάλου έχει νόημα μόνο στο μυαλό αυτού του αντιπάλου. Αν αυτός ο αντίπαλος νιώθει ηττημένος, είναι ηττημένος. Αν δεν το κάνει, δεν είναι. Αυτοί οι αποκεφαλισμοί θα κάνουν τον αντίπαλο να νιώσει ηττημένος; Υποθέτω ότι ο χρόνος θα δείξει, αλλά θα στοιχημάτιζα εναντίον του.
Γιατί είναι αυτό;
Ήμουν στον Λίβανο για τη δημιουργία της Χεζμπολάχ, την οποία πληρώσαμε ακριβά και οι Ισραηλινοί ακόμα πιο ακριβά. Και ήμουν στον Λίβανο ως πρεσβευτής των ΗΠΑ όταν οι Ισραηλινοί αποκεφάλισαν τη Χεζμπολάχ για πρώτη φορά με τη δολοφονία του Αμπάς Μουσάουι [ο γενικός γραμματέας της Χεζμπολάχ σκοτώθηκε το 1992 όταν ισραηλινά ελικόπτερα εκτόξευσαν πυραύλους στην αυτοκινητοπομπή του]. Και έπρεπε να εκκενώσω λόγω αξιόπιστων πληροφοριών ότι υπήρχε σχέδιο δολοφονίας μου ως αντίποινα. Λοιπόν, αυτός ο αποκεφαλισμός δεν αποδυνάμωσε ακριβώς τη Χεζμπολάχ.
Τι πιστεύετε ότι πρέπει να κάνουν τώρα οι Ισραηλινοί; Θα έπαιρνα τη νίκη. Κηρύξτε τη νίκη και ας εργαστούμε για κάποια διακοπή των εχθροπραξιών. Στο βορρά έχετε στο τραπέζι το ψήφισμα 1701 του ΟΗΕ, όπως και από το 2006 [που ζητά την αποχώρηση της Χεζμπολάχ από νότια του ποταμού Λιτάνι στον Λίβανο, τον αφοπλισμό και την απόσυρση των ισραηλινών δυνάμεων από τον Λίβανο]. Και ένα άλλο ψήφισμα του ΟΗΕ από το 2004 με παρόμοια διατύπωση. Αυτά είναι τα σημεία αναφοράς, τα σενάρια για όλους τους εμπλεκόμενους. Ίσως χρειάζεται κάποια σκληρή διπλωματία των ΗΠΑ για να μεσολαβήσει τουλάχιστον μια κατάπαυση του πυρός στον Βορρά. Και στη Γάζα νομίζω ότι όλα πρέπει να κατευθυνθούν προς την επιστροφή των ομήρων.
Αυτό είναι κάτι προς το οποίο πρέπει να εργαστούμε. Αυτό μπορεί να είναι ένα διάστημα στο οποίο η Χεζμπολάχ και το Ιράν για τους δικούς τους λόγους μπορεί να θέλουν κατάπαυση του πυρός. Οπότε, αν μπορείτε να το πετύχετε – αρκετό από την παύση των εχθροπραξιών για να επιτρέψετε στους Ισραηλινούς να επιστρέψουν στην πατρίδα τους – τότε ίσως μπορέσετε να προχωρήσετε προς ένα είδος εφαρμογής του 1701. Αυτός θα ήταν επίσης ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης του Ιράν.
Και συγκεκριμένα, τι πρέπει να γίνει για την αντιμετώπιση της Χαμάς; Υπάρχουν ερωτήματα σχετικά με το ποιος μπορεί να αναλάβει τη Χαμάς. Κάποιοι προτείνουν ότι θα μπορούσε να είναι ο Khaled Meshaal, ο πρώην ηγέτης της Χαμάς που ζει στο Κατάρ, ή ο αδελφός του Sinwar, Mohammed, αν είναι ακόμα ζωντανός. Οποιαδήποτε λεωφόρος που θα μπορούσε να ανοίξει ο θάνατος του Sinwar όσον αφορά την επίλυση της κατάστασης των ομηριών είναι κάτι που πρέπει να εκμεταλλευτούν οι Ισραηλινοί. Και πάλι, η εξέγερση δεν πρόκειται να σταματήσει. Αλλά η ικανότητα στην οποία δρούσε η Χαμάς έχει εξαλειφθεί αρκετά καλά προς το παρόν. Και ελπίζω ότι το Ισραήλ θα εργαστεί έμμεσα για να κανονίσει μια κατάπαυση του πυρός που θα επιτρέπει την επιστροφή όσων όμηρων έχουν μείνει ζωντανοί. Αλλά δεν έχουμε ιδέα τι συμβαίνει στη Χαμάς μέσα στη Γάζα. Δεν έχουμε ιδέα πόσοι όμηροι έχουν μείνει ζωντανοί. Και ποιος τους ελέγχει και ποιος θα μπορούσε να πάρει την απόφαση να τους αφήσει ελεύθερους.
Τι γίνεται με την προοπτική κάποιου είδους πολιτικής διευθέτησης; Ο Νετανιάχου για πρώτη φορά στην ομιλία του έδειξε στους Παλαιστίνιους ότι αν αφήσουν τους ομήρους να βγουν έξω, θα είναι εντάξει. Πώς γίνεται αυτό τώρα στη Γάζα; Είναι πολύ δύσκολο να το ξέρεις από έξω. Έχετε δει τις αντιδράσεις των Παλαιστινίων στη Γάζα που έχουν αναφερθεί. Κάποιοι λένε ότι είναι υποχρεωμένοι να πολεμήσουν μέχρι τον τελευταίο Παλαιστίνιο, άλλοι ελπίζουν ότι ο θάνατος του Sinwar θα σημάνει ένα τέλος στη δυστυχία. Αν ήμουν Ισραηλινός διαμορφωτής πολιτικής, θα έβαζα κάθε πόρο και στοιχείο φαντασίας που μπορούσα στην επιστροφή των ομήρων.
Τι γίνεται όμως με τη μεγαλύτερη εικόνα στη Μέση Ανατολή; Πριν από τις 7 Οκτωβρίου υπήρχαν διπλωματικοί ελιγμοί για την εξομάλυνση των σχέσεων μεταξύ των άλλων αραβικών κρατών και του Ισραήλ, συμπεριλαμβανομένης της Σαουδικής Αραβίας. Κάποιοι εικάζουν ότι αυτός ήταν ένας λόγος που η Χαμάς επιτέθηκε όταν το έκανε. Τώρα, ένα χρόνο μετά, έχουμε μια κατάσταση όπου οι Ισραηλινοί κυριαρχούν στο πεδίο της μάχης. Αυτό δημιουργεί τη δυνατότητα για μια ευρύτερη διπλωματική λύση εάν οι Ισραηλινοί τη χειριστούν σωστά; Μια περαιτέρω διεύρυνση των διπλωματικών δεσμών του Ισραήλ στην περιοχή είναι σίγουρα μια πιθανότητα. Ένα από τα πράγματα που δεν συνέβησαν το έτος από την έναρξη του πολέμου στη Γάζα ήταν η διακοπή των σχέσεων από οποιοδήποτε αραβικό κράτος που βρίσκεται επί του παρόντος σε ειρήνη με το Ισραήλ. Νομίζω ότι θα υπάρξει ώθηση στο εσωτερικό της Σαουδικής Αραβίας για να προχωρήσουμε προς την ομαλοποίηση με το Ισραήλ, ιδιαίτερα εάν το Ιράν κινηθεί προς την ικανότητα πυρηνικών όπλων. Αλλά αυτό που δεν κάνει φυσικά είναι να κινηθεί κάτι προς μια παλαιστινιακή διευθέτηση.
Τι πιστεύετε ότι θα κάνει το Ισραήλ, υπό την τρέχουσα σκληροπυρηνική κυβέρνηση; Θα ήμουν πολύ δύσπιστος ότι κάτι σημαντικό θα προκύψει από μια ισραηλινοπαλαιστινιακή διαπραγμάτευση. Αυτό που δεν χάνεται στην τρέχουσα κρίση αλλά εξαχνώνεται κάπως δεδομένης της οξύτητας των καταστάσεων στη Γάζα και τον Λίβανο είναι η Δυτική Όχθη. Οι ισραηλινές ενέργειες εκεί [στην προσπάθεια να ξεριζώσουν βίαια τον παλαιστινιακό πληθυσμό], τόσο από τους ρυθμιστές όσο και από τον Ισραηλινό Στρατό, δεν αποτελούν καλό οιωνό για οποιαδήποτε ουσιαστική διαπραγμάτευση με τους Παλαιστίνιους.
Αυτή είναι μια κάπως πιο ζοφερή εικόνα από ό,τι ζωγραφίζουν μερικοί άνθρωποι. Άλλοι προτείνουν ότι εισερχόμαστε σε μια νέα περίοδο που ο Νετανιάχου ονόμασε «την επόμενη μέρα». Είσαι πολύ πιο δύσπιστος.
Και πάλι, θυμάμαι όταν πιστεύαμε ότι η ισραηλινή εισβολή του 1982 και η παλαιστινιακή εκκένωση με τη μεσολάβηση των Ηνωμένων Πολιτειών θα έθεταν το έδαφος για μια συνολική ειρήνη στη Μέση Ανατολή. Αυτή ήταν η περίφημη Πρωτοβουλία Ρέιγκαν. Αλλά τελείωσε σχεδόν πριν αρχίσει. Και δεν το βλέπω πιο ελπιδοφόρο. Επιστρέφω σε αυτά που έμαθα μέσα από την πικρή εμπειρία. Εκτός κι αν ο εχθρός σου αισθάνεται ηττημένος, δεν είναι.
Και δεν πιστεύετε ότι η Χαμάς, η Χεζμπολάχ ή το Ιράν αισθάνονται ηττημένοι; Όχι, δεν το κάνω.
Ποιος είναι ο κίνδυνος της υπερβολικής αυτοπεποίθησης του Ισραήλ; Αν λένε ότι πιστεύουν ότι τα απίστευτα κατορθώματα των όπλων και της ευφυΐας τους αποτελούν στην πραγματικότητα μια νίκη, τότε αυτό είναι πολύ επικίνδυνο. Και γίνεται διπλά επικίνδυνο αν αρχίσουμε να το πιστεύουμε. Επιστρέψτε σε αυτή την πρωτοβουλία του Ρίγκαν. Εάν πιστεύουμε ότι η ζημιά που προκλήθηκε στην ηγεσία της Χεζμπολάχ και η εξάλειψη του Sinwar και άλλων ηγετών της Χαμάς μεταφράζεται κατά κάποιο τρόπο σε μια νέα δυναμική για την ειρήνη, μπορούμε με κάποιο τρόπο να το χρησιμοποιήσουμε σε μια οραματική παγκόσμια διευθέτηση – αυτός ο τρόπος είναι τρέλα.
Δεν βλέπω τίποτα καλό να βγαίνει από αυτό. Νομίζω ότι οι Ισραηλινοί σκέφτονται με όρους παρατεταμένης στρατιωτικής κατοχής της Γάζας και αυτό απλώς θα προκαλέσει μια παρατεταμένη εξέγερση. Ένα πράγμα που έχει αλλάξει θεμελιωδώς από τις 7 Οκτωβρίου είναι η προθυμία του Ισραήλ να δεχτεί μακροπρόθεσμα έναν ορισμένο αριθμό απωλειών των IDF που είναι μεγαλύτερος από ό,τι θα ονειρευόντουσαν πριν από τις 7 Οκτωβρίου. Στα 18 χρόνια στον Λίβανο, από το 1982 έως το 2000, έχασαν περίπου 1.100 στρατιώτες. Μέχρι τις 6 Οκτωβρίου 2023, αυτός ήταν ένας τεράστιος αριθμός που καμία ισραηλινή κυβέρνηση δεν θα διασκεδάσει να χάσει ξανά. Αλλά χάνοντας 1.200 περισσότερους σε μια μέρα, άνδρες, γυναίκες και παιδιά, άλλαξαν αυτόν τον λογισμό. Έτσι, η προθυμία του Ισραήλ να δεχτεί μια παρατεταμένη εξέγερση στη Γάζα και την επ’ αόριστον κατοχή είναι πολύ μεγαλύτερη από ό,τι πριν από τις 7 Οκτωβρίου.
Όλα αυτά συμβαίνουν τρεις εβδομάδες πριν από τις εκλογές στις ΗΠΑ. Πηγές μας είπαν ότι ο Νετανιάχου δεν ενδιαφέρεται να λύσει οποιοδήποτε από αυτά διπλωματικά μέχρι να μάθει ποιος θα είναι ο επόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ. Σίγουρα θα ήλπιζα ότι δεν είναι έτσι. Νομίζω ότι υπάρχει ανάγκη να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε τη δυναμική στο έδαφος αυτή τη στιγμή. Θα υποθέσω ότι θα ασκηθεί αυξανόμενη πίεση στην κυβέρνηση Νετανιάχου να κάνει ακριβώς αυτό, να απελευθερώσει ομήρους και να σταματήσει τις εκτοξεύσεις με ρουκέτες που διασχίζουν τα σύνορα τουλάχιστον προσωρινά.
Άγριος ξυλοδαρμός αστυνομικού από «κυνηγούς παιδόφιλων»
ΓΡΑΨΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ"