Μικρός Πρίγκιπας: Ο Θανάσης Τσαλταμπάσης φόρεσε τη σμαραγδί μπέρτα και το μακιγιάζ που έγινε viral τον προηγούμενο χειμώνα και ανέβηκε ξανά στο σανίδι, ταξιδεύοντας μικρούς και μεγάλους στον μαγικό πλανήτη του “Μικρού Πρίγκιπα”.
Το έργο του Antoine de Saint Exupery που αγαπήθηκε όσο κανένα παίρνει σάρκα και οστά δια χειρός Δημήτρη Αδάμη, ενώ την παραγωγή έχουν αναλάβει τα Αθηναϊκά Θέατρα.
Η πρώτη σκηνή δείχνει τους συναδέλφους και φίλους του πιλότου που συνάντησε τον Μικρό Πρίγκιπα να του κάνουν έκπληξη για την επέτειο του ατυχήματος που είχε όταν το αεροπλάνο του έπεσε στην έρημο Σαχάρα. Εκεί συναντά τον Μικρό Πρίγκιπα, ένα ξανθό παιδί που ζει σε έναν μικρό πλανήτη μαζί με τρία ηφαίστεια και ένα τριαντάφυλλο και επειδή νιώθει μόνος , ξεκινά το ταξίδι του για να βρει έναν φίλο. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του, περνά από πολλούς πλανήτες και συναντά πολλούς ανθρώπους, αλλά και μια αλεπού, την οποία εξημερώνει και γίνονται φίλοι.
Τις εντυπώσεις κερδίζει από την πρώτη στιγμή η ευρηματική σκηνοθεσία με τα οπτικά εφέ, τις χορογραφίες των ηθοποιών, το τραγούδι και τις υπέροχες μελωδίες συνθετών του τέλους του 19ου αιώνα και των αρχών του 20ου, όπως ο Offenbach, ο Holst, ο Saint-Saëns και ο Brahms.
Ως Μικρός Πρίγκιπας, ο Θανάσης Τσαλταμπάσης μοιάζει γεννημένος για τον ρόλο του αθώου παιδιού που προσπαθεί να κατανοήσει τον κόσμο των μεγάλων, αυτών των τόσο “περίεργων” όντων που μετρούν χρήματα και καταξίωση.
Ωστόσο, παρόλο το ταλέντο του Τσαλταμπάση και τις εντυπωσιακές χορευτικές και ερμηνευτικές ικανότητες των ηθοποιών, η αίσθηση του θεατή καθ’ όλη τη διάρκεια είναι ότι υπάρχει μια αδικαιολόγητη “βιασύνη”. Η παράσταση κυλάει σε γρήγορους ρυθμούς, χωρίς να δίνεται ο απαραίτητος χρόνος και ως εκ τούτου το βάθος σε σκηνές που θα έπρεπε να δοθεί βάρος, όπως σε αυτή με την αλεπού και τη στιγμή του αποχαιρετισμού με τον πιλότο, οι οποίες “πέρασαν και δεν ακούμπησαν”.
Κι ενώ από την έναρξη το έργο μοιάζει πολλά υποσχόμενο, στο τέλος ο θεατής μένει με μια αίσθηση ανικανοποίητου. Ο κατά τα άλλα υπέροχα ταλαντούχος Τσαλταμπάσης μοιάζει σαν να μην είχε το περιθώριο να απογειώσει τον ρόλο του στο βαθμό που μπορεί να το πράξει, ενώ έχουν παραλειφθεί σημαντικά κομμάτια από τους διαλόγους του αυθεντικού έργου.
Μια αξιόλογη προσπάθεια από τους ηθοποιούς, τον Δημήτρη Αδάμη και τα Αθηναικά θέατρα που ωστόσο στο τέλος μας αφήνει με την επιθυμία για το… κάτι παραπάνω.
ΓΡΑΨΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ"