Ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου εκείνος που ως πρωθυπουργός ήταν ο πρώτος που αποφάσισε να συγκρουστεί με την Ιεραρχία, με αφορμή το θέμα της εκκλησιαστικής περιουσίας. Ήταν το μακρινό 1987, τότε που ο μακαρίτης ο Αντώνης Τρίτσης ως Υπουργός έφερνε νόμο που το τμήμα της εκκλησιαστικής περιουσίας για το οποίο δεν υπήρχαν τίτλοι ιδιοκτησίας θα περνούσε στο κράτος.
Τότε επικεφαλής της Εκκλησίας της Ελλάδας ήταν ο πάλαι ποτέ “αντάρτης” του ΕΔΕΣ, Σεραφείμ. Ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος με την βιβλική μορφή βγήκε απέναντι στις προθέσεις του πανίσχυρου Ανδρέα και του ΠΑΣΟΚ. Αποτέλεσμα ο Τρίτσης να πάει σπίτι του, γράφοντας ιστορία, και η Πολιτεία να υποχωρήσει στα σχέδιά της.
Αυτή ήταν η πρώτη σύγκρουση ιεραρχίας – Πολιτείας στην μεταπολιτευτική Ελλάδα. Αλλά δεν ήταν η μόνη. Δεκατρία χρόνια μετά η Πολιτεία παίρνει τη… ρεβάνς με πρωθυπουργό τον Κώστα Σημίτη. Ηταν το 2000 όταν ξέσπασε μια από τις μεγαλύτερες συγκρούσεις με αφορμή τις ταυτότητες. Μετά από γνωμοδότηση της Αρχής Προστασίας Δεδομένων (15.5.2000) οι υπουργοί Οικονομικών και Δημόσιας Τάξης Γιώργος Δρυς και Μιχάλης Χρυσοχοΐδης εκδίδουν απόφαση που εξαιρεί το θρήσκευμα από τα αναγραφόμενα στοιχεία των αστυνομικών ταυτοτήτων.
Η Εκκλησία της Ελλάδας αποφασίζει να αντιδράσει με μαζικό τρόπο στην κίνησή αυτή. Στις 21 Ιουνίου 2000 πραγματοποιείται μεγάλο συλλαλητήριο στην Πλατεία Συντάγματος στο οποίο απευθύνει λόγο ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χριστόδουλος. Στο πλευρό της εκκλησίας βρίσκεται τότε η ΝΔ και ο Κώστας Καραμανλής που υπογράφει υπέρ της αναγραφής του θρησκεύματος. Ο Σημίτης τελικά πέρασε τις νέες ταυτότητες και η Εκκλησία υποχρεώθηκε να κάνει πίσω.
Στα χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ μια ακόμη σύγκρουση ξέσπασε με αφορμή το θέμα του μαθήματος των Θρησκευτικών και τον τρόπο που διδασκόταν. Αυτό θα προσπαθήσει να προωθήσει ο Νίκος Φίλης ως υπουργός Παιδείας και τον Σεπτέμβριο του 2016 δημοσιεύτηκαν οι υπουργικές αποφάσεις για το μάθημα. Ωστόσο, η Εκκλησία θα αντιδράσει έντονα. Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας επιλέγει να μην προχωρήσει σε ρήξη με την Εκκλησία, αποπέμπει στον επόμενο ανασχηματισμό τον Νίκο Φίλη και συμφωνεί σε διάλογο για το ζήτημα των θρησκευτικών.
Ήταν ο δεύτερος Υπουργός που πήγαινε σπίτι του μετά τον αείμνηστο Τρίτση και ο Τσίπρας ο δεύτερος πρωθυπουργός που θα επέλεγε αντί της ρήξης την υποχώρηση.
Και φτάνουμε στο σήμερα και στην προεκλογική δέσμευση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη να φέρει προς ψήφιση τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών. Εδώ περνάμε από την ιστορική αναφορά των προηγούμενων αράδων στο ρεπορτάζ. Η αλήθεια είναι ότι ακόμη και μέσα στο Μαξίμου, υπάρχουν διαφορετικές φωνές. Απόψεις δηλαδή που ζητούν από τον πρωθυπουργό να μην το φέρει ως θέμα και άλλες που προτείνουν να περάσει γρήγορα, τώρα που η κυβέρνηση είναι στην αρχή της νέας τετραετίας και πολιτικά κυρίαρχη. Παρά το ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης κρατά “κλειστά” τα χαρτιά του για το πότε θα φέρει προς ψήφιση το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, καθώς έχει μπροστά του τις ευρωεκλογές, φαίνεται πως έχει αποφασίσει να διαβεί τον Ρουβίκωνα χωρίς να υπολογίσει το πολιτικό κόστος.
Θεωρεί ότι η σύγκρουση με το συγκεκριμένο κομμάτι της ιεραρχίας είναι δεδομένη και εμφανίζεται έτοιμος να τραβήξει διαχωριστική γραμμή με τους “σκληρούς” της Ελλαδικής Εκκλησίας. Μόνο τυχαία δεν ήταν η παρέμβαση του κυβερνητικού εκπροσώπου Παύλου Μαρινάκη ο οποίος τόνισε ότι: «Δεν νομοθετεί η Εκκλησία, η Ελληνική Δημοκρατία έχει την εκτελεστική εξουσία, έχει τη νομοθετική και έχει, προφανώς, και τη δικαστική εξουσία. Ακούμε τις απόψεις με σεβασμό. Βέβαια, είναι σημαντικό οι απόψεις αυτές να είναι στο πλαίσιο – εγώ δεν θα κουνήσω το δάχτυλο, δεν θα κάνω υποδείξεις – του “αγαπάτε αλλήλους”, το οποίο, νομίζω, πρεσβεύει για όλους αυτούς τους αιώνες η θρησκεία που πιστεύουμε και κάποιοι άνθρωποι, μάλιστα, στο πλαίσιο αυτό έχουν κάνει ανώνυμα πολύ μεγάλες πράξεις αγαθοεργίας».
Για τον πρωθυπουργό λένε, στενοί συνεργάτες του, το θέμα δεν είναι μόνο η τήρηση της προεκλογικής του δέσμευσης, αλλά ότι το έχει εντάξει σε αυτό που λέει αρκετές φορές ο ίδιος ως σύγκρουση με το χθες και με την άποψη που έχει για το ρόλο της Εκκλησίας σήμερα.
Μάλιστα οι ακραίες εκφράσεις που έχουν ακουστεί από μέρος της Ιεραρχίας τον τελευταίο καιρό αποτέλεσαν, όπως λένε τη σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι και επιβεβαίωσαν την άποψη Μητσοτάκη, να προχωρήσει και για λόγους ουσίας αλλά και συμβολισμού στην υλοποίηση της απόφασής του. “Δεν αρνούμαι ούτε τις αντιστάσεις του χθες ούτε τις πιθανές αστοχίες στο αύριο. Αλλά δεν θα υποταχθούμε σε αυτές” είπε στο Πρωτοχρονιάτικο μήνυμα του, χαρακτηριστικά.
Για αυτό και κάποιοι δεν απέκλειαν να “αιφνιδιάσει” ο πρωθυπουργός, όπως έκανε και με το νόμο για τη νομιμοποίηση των παράνομων μεταναστών και να το φέρει πιο γρήγορα στη Βουλή. Το βέβαιο είναι ότι η απόφασή του θα πυροδοτήσει αντιδράσεις ακόμη και εντός της ΝΔ, καθώς μια σειρά από στελέχη έχουν εκφράσει τις επιφυλάξεις τους. Αλλά ο Κυριάκος Μητσοτάκης εκτιμά ότι την ώρα της ψηφοφορίας, για μια σειρά από λόγους θα είναι λιγότεροι οι διαφωνούντες από όσους ακούγονται…
ΓΡΑΨΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ"