Η μεγάλη αυταπάτη, κλασσικό σύμπτωμα της συριζαϊκής και της πασοκικής παθολογίας, είναι ότι το φαινόμενο της υπερκυριαρχίας του Κυριάκου Μητσοτάκη και της Νέας Δημοκρατίας που καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις τροφοδοτείται αποκλειστικά από την απουσία ενός ισχυρού αντιπάλου. Είτε λόγω της κομματικής τύφλωσης, είτε για το χούι και δη το αριστερό που φεύγει τελευταίο, πρόκειται για μια κολοβή ανάλυση η οποία αποκλείει και την ανάγκη και την φιλοτιμία. Την πεπατημένη δηλαδή της μεταπολίτευσης, την οποία ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν ακολουθεί. Καθαροί στόχοι με μετρήσιμα αποτελέσματα και συγκεκριμένα βήματα, αυτά καθόρισαν τη λαϊκή ετυμηγορία που έβγαλε η κάλπη του περασμένου Ιουνίου. Ο Πρωθυπουργός όμως έχει επιλέξει αντίπαλο, γι’αυτό και δεν επαναπαύεται στις δάφνες μιας ηχηρής πολιτικής νίκης, ούτε επιλέγει τη συνταγή της αδράνειας όπως άλλοι προκάτοχοι του.
Ο Πρωθυπουργός έχει δείξει επανειλημμένα τόσο στον Στέφανο Κασσελάκη όσο και στον Νίκο Ανδρουλάκη τη ρότα που έχει βάλει στο πηδάλιο της κυβέρνησης του και του κόμματος του. Γνωρίζει και έχει εκπέμψει δημόσια το μήνυμα-σύσταση ότι στον καθρέφτη της πολιτικής κυριαρχίας αναδεικνύονται πιο έντονα οι αδυναμίες εκείνου που κυριαρχεί. Ο Μητσοτάκης θέλει να αποδεικνύεται καθημερινά ότι το πρώτο και το τελευταίο μέλημα της ομάδας του είναι τα υπαρκτά προβλήματα και όχι οι υπαρξιακές αναζητήσεις του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ. Κασσελάκης και Ανδρουλάκης τον άκουσαν να ξεκαθαρίζει ότι δεν κοιτάει την καταπακτή της ιστορίας απ’ όπου προσπαθούν να επιστρέψουν στο προσκήνιο είτε το παλιό γνωστό ΠΑΣΟΚ είτε τα σπαράγματα της αδιέξοδης αριστεράς.
Η υπερκυριαρχία του Κυριάκου Μητσοτάκη και της Νέας Δημοκρατίας δεν πηγάζει από την κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ ή από το ταβανιασμένο ξεπέταγμα του ΠΑΣΟΚ στη δεύτερη θέση. Η υπερκυριαρχία του Κυριάκου Μητσοτάκη και της Νέας Δημοκρατίας είναι θεμελιωμένη στην νέα αντίληψη της κοινωνίας που κοιτάζει μπροστά και δεν σαγηνεύεται από τους αφορισμούς ή τους μηδενισμούς, μα πρωτίστως η κρίση της δεν ποδηγετείται από ξεπερασμένα συνθήματα. Ούτε ο επαναπατρισμός ψηφοφόρων στον οποίο ποντάρει η Χαριλάου Τρικούπη περνάει μέσα από την οδό της αρνητικής πολιτικής. Δεσμεύσεις, στόχοι, αποτέλεσμα και ρεαλιστικές προτάσεις, αυτό είναι το καινούργιο «μαντρί» στην πολιτική.
Οι δημοσκοπήσεις πάντα θα δείχνουν τη φωτογραφία της στιγμής και πάντα θα προσφέρονται για αναγνώσεις, βολικές ή κυνικές. Οι αριθμοί άλλωστε λένε πάντα την αλήθεια όπως κι αν ερμηνευτούν. Για παράδειγμα, εάν δείχνουν τον ΣΥΡΙΖΑ να επανακάμπτει στη δεύτερη θέση αυτή είναι η μια όψη της αλήθειας. Όταν όμως, εκ παραλλήλου, δείχνουν τη «σάρκα» από τη «σάρκα» του ΣΥΡΙΖΑ, την περιβόητη ομάδα των «11» να πιάνει άκοπα το 3%, προτού καν μορφοποιηθεί σε κοινοβουλευτικό και πολιτικό σώμα, τότε ο στεγνός ρεαλισμός επιβάλλει την αναγνώριση ότι όσα προοιωνίζονται αυτά τα στοιχεία είναι χειρότερα από άλλα που δείχνουν την παγίωση τρίτη θέση. Κοντολογίς αποτελούν ένα προμήνυμα για την επόμενη φάση της κατάρρευσης που δεν θα τη συγκρατήσει ούτε η συμπόρευση με τη λαϊκή δεξιά που κάποιοι προτείνουν ως φρένο. Την ίδια απειλή πρέπει να νιώθει και ο ανεβασμένος Νίκος Ανδρουλάκης, ο οποίος μπορεί να εμφανίζεται καβάλα στ’ άλογο, αλλά το ΠΑΣΟΚ δεν σπάει και ταμεία στις δημοσκοπήσεις.
*Γράφει ο πολιτικός συντάκτης του debater.gr, Γιώργος Παπακωνσταντίνου
Nέος Κόσμος: Σοκαριστικές αποκαλύψεις- Έδεσε και βίασε την 36χρονη ο σύντροφός της
ChatGPT και τεχνητή νοημοσύνη: Νέες θέσεις εργασίας με μισθό πάνω από 300.000 δολάρια τον χρόνο
ΓΡΑΨΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ"