Το δικαίωμα του ανεμβολίαστου και το δικαίωμα του εμβολιασμένου

Εμβολιασμοί: Αντιλαμβάνομαι πλήρως ότι ορισμένοι έχουν δικαίωμα να αρνηθούν το εμβόλιο εναντίον του κορονοϊού. Για διαφορετικούς λόγους ο καθένας -ο ένας φοβάται, ο άλλος γιατί δεν είναι δοκιμασμένο, ο τρίτος γιατί άκουσε κάτι από κάποιο γιατρό που του χτύπησε περίεργα στο αυτί. Ωραία; Ωραία. 

Φοβάμαι ότι οδεύουμε με ταχύτατους ρυθμούς σε εθνικό διχασμό. Από τη μια οι εμβολιασμένοι (μεταξύ των οποίων και ο γράφων) και από την άλλη οι ανεμβολίαστοι. Ωραία; Καθόλου -τραγικό είναι. 

Ομολογώ ότι έζησα τη ζωή μου με κάποιους κανόνες. Ένας από αυτούς είναι να σέβεσαι τον διπλανό σου και τον συνάνθρωπό σου. Για παράδειγμα, ακούω μουσική δυνατά όταν η γειτονιά δεν κοιμάται και όταν διοργανώνω κάποιο γλέντι, φροντίζω να ενημερώνω τους διπλανούς, ζητώντας εκ των προτέρων συγνώμη για την ενόχληση. Αυτό είναι και δεν αλλάζει- ας όψονται ο Θόδωρος και η Αναστασία που έτσι με μεγάλωσαν. 

Αναρωτιέμαι έως που φτάνει το δικαίωμα καθενός. Έχουν δικαίωμα μόνο οι ανεμβολίαστοι ή έχουν δικαιώματα και οι εμβολιασμένοι; 

Για παράδειγμα, κάποιος υγειονομικός που δεν επιθυμεί να εμβολιαστεί έχει δικαίωμα να θέσει σε κίνδυνο να μολυνθεί ένας ασθενής που εισήχθη στο νοσοκομείο για μια εγχείρηση ρουτίνας; 

Ο καθηγητής ή ο δάσκαλος, έχει δικαίωμα να θέσει σε κίνδυνο ανήλικα και (συνεπώς) ανεμβολίαστα παιδιά; 

Θα μπορούσα να συμπληρώσω και άλλα επαγγέλματα, όπως τους εργαζόμενους στην εστίαση οι οποίοι οφείλουν να τηρούν πολλούς υγειονομικούς κανόνες, κλπ, κλπ, αλλά δεν έχει νόημα. 

Το ερώτημα είναι καθαρό: Που φτάνουν τα δικαιώματα κάθε ανθρώπου; Δεν σταματούν όταν καταπατούν τα δικαιώματα του άλλου; Ή κάποιοι έχουν περισσότερα δικαιώματα από τους άλλους; 

Όσοι σκεφτήκατε ότι ο Θόδωρος και η Αναστασία με μεγάλωσαν με τη λογική ότι ” η ελευθερία του ενός σταματά εκεί που αρχίζουν να θίγονται τα όρια της ελευθερίας των άλλων”, καλά το καταλάβατε. 

ΥΓ: Γνωρίζω ότι η φράση έχει σχολιαστεί έντονα, αλλά αμαρτία ομολογημένη…