Η συνάντηση του Έλληνα πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη με τον Τούρκο πρόεδρο γίνεται σε μία κρίσιμη στροφή για τα ελληνοτουρκικά αλλά και τις σχέσεις ανάμεσα στην Τουρκία και τη Δύση.
Δεκαοκτώ και πλέον μήνες μετά τη συνάντησή τους στο Λονδίνο και ενώ έχουν μεσολαβήσει η απόπειρα μαζικής εισβολής στον Έβρο, οι σεισμικές έρευνες του Ορούτς Ρέις σε περιοχές που θεωρούμε δική μας υφαλοκρηπίδα, οι συστηματικές παραβιάσεις της κυπριακής ΑΟΖ, η πρόταση της Τουρκίας για δύο κράτη στην Κύπρο, συνεχείς προκλητικές δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων, συμπεριλαμβανομένου του Ερντογάν, μέσα λοιπόν σε αυτό το κλίμα, καλούνται οι δύο ηγέτες να ξαναπιάσουν το νήμα της προσωπικής τους σχέσης.
Το πρώτο ερώτημα είναι αν και πως θα σπάσει ο πάγος, δεδομένου ότι ναι μεν έχουμε αποκλιμάκωση της έντασης στο πεδίο και επανέναρξη των διερευνητικών συνομιλιών και των πολιτικών διαβουλεύσεων από τον περασμένο Ιανουάριο, όμως, η Τουρκία παραμένει για την ώρα ακλόνητη στις αναθεωρητικές της βλέψεις έναντι της Ελλάδας. Η κατάσταση γίνεται ακόμη πιο εύθραυστη από τη στιγμή που οι δίαυλοι επικοινωνίας του Έλληνα πρωθυπουργού με τον Τούρκο πρόεδρο είναι στην πράξη περίπου ανύπαρκτοι εδώ και ενάμισι χρόνο. Είναι, επομένως, λογικό, ο κύριος Μητσοτάκης να θέλει να αποκαταστήσει μέρος της εμπιστοσύνης, πράγμα εξαιρετικά δύσκολο, εν γνώσει του ότι κουμάντο (και) στην εξωτερική πολιτική κάνει ο Ερντογάν.
Σε μία συζήτηση 1 ώρας με μεταφραστές, δηλαδή περίπου 40-45’ λεπτά καθαρού χρόνου, δεν μπορεί να έχουμε μεγάλες προσδοκίες. Σκοπός είναι να μην είναι αποτυχημένη η συνάντηση και να κερδηθεί χρόνος ηρεμίας.
Ωστόσο, πρέπει να τεθούν από πλευράς μας συγκεκριμένοι όροι με τρεις στόχους: τη μακροημέρευση της αποκλιμάκωσης, τη δημιουργία συνθηκών -που αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν- για τη διεξαγωγή ενός ουσιαστικού διαλόγου με βάση το διεθνές δίκαιο και με χρονοδιάγραμμα διευθέτησης της μόνης διαφοράς μας, της οριοθέτησης δηλαδή υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο και τρίτον το ξεπάγωμα της θετικής ευρωτουρκικής ατζέντας με συγκεκριμένες προϋποθέσεις, στις οποίες θα συμπεριλαμβάνεται και η Κύπρος.
Όλα αυτά μοιάζουν σήμερα με προσπάθεια τετραγωνισμού του κύκλου, πολλώ δε μάλλον από τη στιγμή που η γειτονική χώρα διακατέχεται από μέθη αλαζονείας και εθνικισμού. Αλλά τόσο για λόγους εντυπώσεων όσο κυρίως ουσίας, δεν έχουμε άλλη επιλογή απ’ το να επιδιώκουμε την επίλυση των διαφορών με ειρηνικό τρόπο, ενώ παράλληλα θα ενισχυόμαστε οικονομικά, διπλωματικά και αμυντικά ώστε να τροποποιούνται υπέρ μας οι συντελεστές ισχύος.
*Ο Κωνσταντίνος Φίλης είναι Εκτελεστικός Διευθυντής ΙΔΙΣ & αναλυτής διεθνών θεμάτων του ANT1
ΓΡΑΨΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ"