Ο Κυριάκος Μητσοτάκης πιστώνεται τον ποιοτικό εκσυγχρονισμό στο υπόβαθρο της λαϊκής ετυμηγορίας. Η υποταγή της ψήφου στις σειρήνες του θυμού και της συναλλαγής ανήκει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας μαζί με τους ντελάληδες τους. Από την κάλπη, εθνική και αυτοδιοικητική, ακούγεται με περισσότερα ντεσιμπέλ από ποτέ η ανυπότακτη φωνή μιας άλλοτε σιωπηρής πλειοψηφίας, που επιβραβεύει το σχέδιο και ακολουθεί την πρόοδο. Την πραγματική πρόοδο που καταλύει τα εμπόδια που συντηρούν τις κοινωνικές ανισότητες. Τη ρεαλιστική πρόοδο που δεν επιτρέπει τη διαιώνιση αναχρονισμών και τη συντήρηση παθογενειών για να μη χαθούν προνόμια που απολαύουν κάστες βολεμένων. Με αναζήτηση συναίνεσης αλλά χωρίς καθυστερήσεις. Με ισχυρή, πολιτική βούληση αλλά όχι με τα αλήστου μνήμης κυνήγια μαγισσών και τα ιδεολογικά πογκρόμ άλλων εποχών.
Αυτός είναι ο «κρυπτονίτης» από τη μια της πολιτικής κυριαρχίας του Κυριάκου Μητσοτάκη και της Νέας Δημοκρατίας και από την άλλη της αδυναμίας της αντιπολίτευσης, όσων πασχίζουν να παραμείνουν μεγάλοι αλλά και εκείνων που ονειρεύονται την ανάκτηση των σκήπτρων. Αποδεικνύεται, ακόμη και εάν η κομματική μυωπία θολώνει την ευκρίνεια τους, από τα αποτελέσματα των εθνικών αλλά και των αυτοδιοικητικών εκλογών. Ειδικά οι κινήσεις πάνω στη σκακιέρα των εκλογών στις περιφέρειες και στους τρεις μεγάλους δήμους, έδωσαν το στίγμα ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης μπορεί να πλεονεκτεί πολιτικά έναντι των αντιπάλων του αλλά δεν υποτάσσεται στις σειρήνες αυτής της κυριαρχίας. Απέφυγε τον πολιτικό «τζόγο» για να αποκομίσει περιστασιακά οφέλη που διατηρούν αλώβητο το προσωπικό του κεφάλαιο και ανεβάζουν τις εκλογικές «εισπράξεις» στο κομματικό «ταμείο». Δεν κατέφυγε στη συνταγή του παρελθόντος με τις εύκολες επιλογές που κάνουν γκελ το οποίο εγγυάται κομματικές επιτυχίες, υποκύπτωντας στον φόβο του πολιτικού κόστους. Το χρίσμα δόθηκε σε πρόσωπα που ανταποκρίνονται στα δικά του στάνταρ και επέλεξε αντί του εκλογικού κατενάτσιο με τους ντελάληδες, την φουλ επίθεση στις αυτοδιοικητικές κάλπες με τους doers.
Σε όλες τις φάσεις και τις καμπές της προεκλογικής περιόδου δεν επέτρεψε να αμφισβητηθεί αυτός ο προσανατολισμός. Δεν δίστασε να κάνει αλλαγές εν κινήσει ακόμη και σε μια περιφέρεια ειδικού, πολιτικού, βάρους όπως εκείνη της Αττικής. Η ιστορία έγραψε ότι ο Νίκος Χαρδαλιάς εξελέγη από την πρώτη Κυριακή ενώ την εμβέλεια του πολιτικού μηνύματος που εκπέφθηκε, μεγιστοποίησε το ποσοστό άνω του 45% που συγκέντρωσε ο συνδυασμός «ΑΤΤΙΚΗ ΜΠΡΟΣΤΑ». Μια εκλογική δύναμη μεγαλύτερη σε μέγεθος από εκείνες που άθροισε η Νέα Δημοκρατία στις εθνικές εκλογές στην περιφέρεια Αττικής. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έδρεψε τους καρπούς αυτής της στρατηγικής και με την επίδοση του Δημήτρη Πτωχού στην Πελοπόννησο. Ο Δημήτρης Πτωχός άλλωστε δεν ήρθε απλώς πρώτος στην αναμέτρηση της 8ης Οκτωβρίου αλλά μόλις 1000 σταυροί τον χώρισαν από την εκλογή του από την πρώτη Κυριακή.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν κρύφτηκε πίσω από τη δυσκολία της πολιτικής συγκυρίας στη Θεσσαλία και ήταν μπροστάρης στον προεκλογικό αγώνα του Κώστα Αγοραστού. Δεν χρησιμοποίησε ως πρόσχημα τα πρωθυπουργικά καθήκοντα και αμέσως μετά την τριμερή σύνοδο στη Βάρνα της Βουλγαρίας, συμμετείχε στη γαλάζια εξόρμηση για την Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου. Μια αναμέτρηση στην οποία επίσης διαψεύστηκαν οι «πολιτικές Κασσάνδρες» και όσοι διαφωνούσαν με την πολιτική στήριξη σε ένα πρόσωπο που δεν είναι ο εκλεγμένος Περιφερειάρχης. Η δύσκολη απόφαση Μητσοτάκη με την επιλογή του Αλκιβιάδη Στεφανή, δικαιώθηκε στην κάλπη, καθώς ο επίτιμος Αρχηγός ΓΕΣ άφησε δεύτερο στην εκλογική κατάταξη τον Κώστα Μουτζούρη. Ο κ. Στεφανής κατέγραψε ένα ποσοστό που προσέγγισε το 40% και για τρεις ποσοστιαίες μονάδες έμεινε μακριά από την εκλογή του από την πρώτη Κυριακή, όμως έθεσε ισχυρή παρακαταθήκη για τη μάχη έχει ξεκινήσει.
Τα αποτελέσματα του δευτέρου γύρου προφανώς θα διαμορφώσουν την συνολική εικόνα από την οποία θα εξαχθούν και τα απαραίτητα πολιτικά συμπεράσματα. Όταν όμως στον δεύτερο γύρο αναμετράται η Νέα Δημοκρατία με τον «εαυτό» της, είναι ξεκάθαρο ότι σε αυτήν τη φάση τουλάχιστον η κυρίαρχη ανάγνωση για την κατάσταση στο πολιτικό σκηνικό είναι αναλλοίωτη. Δεν εξασφαλίζει όμως μια ανέφελη πορεία στην κυβέρνηση και στον πρωθυπουργό, καθώς δεν θα κριθούν από την ικανότητα τους να παίξουν με επιτυχία καθυστερήσεις με το χρονόμετρο του πολιτικού χρόνου, επειδή είναι βολική η πολιτική συνθήκη που διαμορφώνεται λόγω της κατάστασης στα αντίπαλα στρατόπεδα. Το πολιτικό δάνειο που έχει λάβει η κυβέρνηση, έχει για εγγύηση την παραγωγή έργου που απομειώνει το υπόλοιπο των προεκλογικών δεσμεύσεων και την παράδοση αποτελεσμάτων που μεγεθύνουν την αντίθεση από το αντιπαράδειγμα του όχι και τόσο μακρινού παρελθόντος. Ούτε φυσικά η επίμονη παραίνεση του Κυριάκου Μητσοτάκη «για σκληρή δουλειά και καμία έπαρση», αποτελεί ένα σύνθημα που διευκολύνει την δουλειά των δημοσιογραφικών τίτλων. Είναι μια ρητή οδηγία στην οποία οι ίδιοι οι υπουργοί, προσδίδουν περιεχόμενο, με τις εξετάσεις από τις οποίες περνάνε ημέρα με την ημέρα. Η αλαζονεία άλλωστε είναι εξίσου επικίνδυνη με την αντίληψη ότι αρκεί να κλωτσήσεις το τενεκεδάκι παρακάτω.
*Γράφει ο πολιτικός συντάκτης του debater.gr, Γιώργος Παπακωνσταντίνου
Γιατί καθυστερεί η χερσαία εισβολή του Ισραήλ στη Γάζα – Ο παράγοντας του καιρού
Αυτοδιοικητικές εκλογές: Τα «ντέρμπι» του β’ γύρου – Ποιοι είναι οι διεκδικητές
ΓΡΑΨΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ"