Η Σοφία Λόρεν ή Σοφία Σιλικόνε όπως ήταν το πραγματικό της όνομα γεννήθηκε σαν σήμερα, στις 20 Σεπτεμβρίου του 1934.
Μεγάλωσε φτωχικά στις γειτονιές της Νάπολης και παρά τις πολλές δυσκολίες κατάφερε να ξεχωρίσει στον παγκόσμιο κινηματογραφικό κόσμο παρόλο που ήταν Ιταλίδα και δεν μιλούσε αγγλικά: Kέρδισε την αγάπη και το θαυμασμό ολόκληρης της υφηλίου, έγινε αξεπέραστο σύμβολο του σεξ με την μεσογειακή ομορφιά της, βραβεύτηκε με Όσκαρ καλύτερης ηθοποιού και μέχρι σήμερα παραμένει μια από τις μεγαλύτερες σταρ που ανέδειξε η Ιταλία, ίσως και η μεγαλύτερη θα λέγαμε!
Σαν σήμερα: 10 +1 πράγματα για τη ζωή της Σοφία Λόρεν
Γεννήθηκε το 1934 στη Ρώμη με γονείς τον Ρικάρντο Σιλικόνε και την Ρομίλντα Βιλάνι. Μεγάλωσε με τη μητέρα, τη γιαγιά και την αδερφή της στη Νάπολη τα χρόνια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, χωρίς τη στήριξη και την αγάπη του πατέρα της και από μικρή ηλικία δούλευε σερβίροντας Αμερικανούς στρατιώτες, σε ένα τμήμα του σπιτιού τους που το είχαν μετατρέψει σε παμπ για να βιοπορίζονται.
Σε ηλικία 15 ετών συμμετείχε στο διαγωνισμό “Μις Ιταλία”, όπου κέρδισε το τρίτο βραβείο ως “Μις κομψότητα”. Έπειτα ξεκίνησε, με το ψευδώνυμο, Σοφία Λοτσάρο να εμφανίζεται σε φωτορομάντζα της εποχής.
Το 1951 πρωτοεμφανίστηκε στον κινηματογράφο ως κομπάρσος στην ταινία “Quo Vadis”, μια χολιγουντιανή υπερπαραγωγή που γυρίστηκε στα στούντιο της Τσινετσιτά, στη Ρώμη. Ο παραγωγός της ταινίας, Κάρλο Πόντι που έπειτα έγινε και σύζυγος της, την “μετέτρεψε” σε Σοφία Λόρεν και σιγά σιγά ξεκίνησε την καριέρα της στο σινεμά.
Με τον σύζυγο της, Κάρλο Πόντι, απέκτησε 2 γιούς. Ο γάμος τους έγινε το 1957 και πέρασε από πολλές δοκιμασίες. Ήταν ωστόσο ο μεγαλύτερος έρωτας της ζωής της αυτός ο άντρας.
Το 1961 κέρδισε το Όσκαρ καλύτερης ηθοποιού για την ερμηνεία της στην ταινία του Βιτόριο Ντε Σίκα, “Η ατιμασμένη”. Ήταν και η πρώτη φόρα που δόθηκε Όσκαρ σε μη αγγλόφωνη- ερμηνεία.
Το 1964, η καριέρα της έφτασε στο ζενίθ της, όταν έλαβε 1.000.000 δολάρια για να παίξει στην ταινία “Η πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας”. Ανάμεσα στις πιο γνωστές ταινίες της Λόρεν από εκείνη την περίοδο είναι η επική παραγωγή του Σάμιουελ Μπρόνστον Ελ Σιντ (El Cid,1961) με τον Τσάρλτον Ίστον, Η εκατομμυριούχος (The Millionairess, 1960) με τον Πίτερ Σέλλερς, Διακοπές στη Νάπολη (It started in Naples, 1960) με τον Κλαρκ Γκέιμπλ, το Χθες, σήμερα, αύριο (Ieri, oggi, domani, 1963) του Βιττόριο ντε Σίκα με το Μαρτσέλο Μαστρογιάνι, η Λαίδη Λ. (Lady L, 1965) του Πίτερ Ουστίνοφ με τον Πωλ Νιούμαν, η κλασική ταινία του 1966 Αραμπέσκ (Arabesque) με τον Γκρέγκορι Πεκ και στην τελευταία ταινία του Τσάρλι Τσάπλιν, Η κόμισσα από το Χονγκ Κονγκ (A Countess from Hong Kong,1967) με τον Μάρλον Μπράντο.
Το 1980, η Λόρεν υποδύθηκε τον εαυτό της και τη μητέρα της σε μια τηλεοπτική μεταφορά της αυτοβιογραφίας της. Οι ηθοποιοί Ρίτζα Μπράουν και Κιάρα Φεράρι έπαιξαν τη Λόρεν σε νεαρότερη ηλικία.
Το 1982 πρωταγωνίστησε στα πρωτοσέλιδα όταν αναγκάστηκε να εκτίσει ποινή φυλάκισης 18 ημερών στην Ιταλία με την κατηγορία της φοροδιαφυγής, κάτι που δεν έκανε, όμως, κακό στην καριέρα και τη δημοτικότητά της.
Το 1991, η Λόρεν έλαβε Τιμητικό Όσκαρ για τη συνεισφορά της στον παγκόσμιο κινηματογράφο και την αποκάλεσαν “έναν από τους θησαυρούς του παγκόσμιου κινηματογράφου“.
Φανατική οπαδός της ποδοσφαιρικής ομάδας Νάπολι, η Σοφία Λόρεν, δήλωσε το Μάιο του 2007, όταν η ομάδα της ήταν τρίτη στη Β’ Εθνική, δήλωσε στην αθλητική ιταλική εφημερίδα Λα Gazzetta dello Sport πως θα έκανε στριπτίζ αν η ομάδα της κατάφερνε να ανέβει την Α’ Εθνική τη σεζόν 2007-08. Η ομάδα πέτυχε εκείνη ωστόσο δεν πραγματοποίησε όσα είχε δηλώσει.
Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου την έχει κατατάξει εικοστή πρώτη στη λίστα με τις 25 μεγαλύτερες σταρ όλων των εποχών.
Ψυχολογικά ράκος η Μαίρη Χρονοπούλου – “Έχουν πεθάνει όλοι, δεν αντέχω ότι είμαι η τελευταία”
Πικάντικα, τηγανητά αυγά με τσίλι και μυρωδικά
ΓΡΑΨΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ"