Η Αλίκη Βουγιουκλάκη το 2300 λογικά θα παραμένει η Εθνική Σταρ, αφού μετά από 25 χρόνια από το θάνατο της, τίποτα, κανείς και καμία δεν μπορεί να την επισκιάσει και να την “κάψει”, ούτε καν η ιδιωτική τηλεόραση που παίζει ταινιές της non stop.
Η Αλίκη, η δική μας Αλίκη ή και Σταματίνα όπως ήταν το δεύτερο όνομά της πριν από 25 χρόνια έφυγε από τη ζωή, σκορπώντας απέραντη θλίψη σε μία ολόκληρη χώρα. Στρατιές θαυμαστών της είχαν πλημμυρίσει το κέντρο της Αθήνας για να της πουν το τελευταίο αντίο και ο χρόνος για μία ολόκληρη χώρα είχε παγώσει κυριολεκτικά.
Ήταν ένα μοναδικό πλάσμα που είχε γενννηθεί στις 20 Ιουλίου του 1934 και έμελλε να δώσει άλλη πνοή στον ελληνικό κινηματογράφο και στο θέατρο. Το θεατρικό της ντεμπούτο έγινε το 1953, ενώ ακόμα ήταν φοιτήτρια στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και αμέσως τον επόμενο χρόνο την απόλαυσε και ο κινηματογράφος.
Τα δύσκολα παιδικά της χρόνια
Η καταγωγή της Αλίκης Βουγιουκλάκη είναι από τα Λάγια της Μάνης και ο αιφνίδιος θάνατος του πατέρα της το 1943 από μέλη του ΕΛΑΣ της στοίχισε τρομερά. Ο πατέρα της ήταν διορισμένος νομάρχης επί κατοχικής κυβερνήσεως Τσολάκογλου, αλλά μετά το θάνατό του, η μητέρας της Αλίκης ανέλαβε να μεγαλώσει τα τρία παιδιά υπό δύσκολες συνθήκες. Τα τρία παιδιά ήταν η Αλίκη, ο Τάκης και ο Αντώνης.
H Αλίκη Βουγιουκλάκη από νωρίς έδειξε πως είναι τσαμπουκάς και για αυτό σε ηλικία 18 ετών δεν δίστασε να δώσει κρυφά εξετάσεις στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και έχασε μάλιστα το Αριστείο εξαιτίας του Δημήτρη Χορν, ο οποίος ήταν αυστηρός μαζί της στη βαθμολογία.
Η πρώτη της θεατρική εμφάνιση ήταν στο έργο “Ο κατά φαντασίαν ασθενής του Μολιέρου το 1953, ενώ το κινηματογραφικό της ντεμπούτο έγινε ένα χρόνο μετά με την ταινία “Το Ποντικάκι”.
Το άγνωστο περιστατικό που παραλίγο να της στοιχίσει την καριέρα
Κατά τη διάρκεια της φοίτησής της στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου συμμετείχε χωρίς επίσημη άδεια της Σχολής στην παράσταση Ρωμαίος και Ιουλιέτα, όπου κλήθηκε να αντικαταστήσει εκτάκτως την Άννα Συνοδινού, αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές.
Ωστόσο, λόγω του ότι φοιτούσε ακόμη συζητήθηκε από τον σύλλογο των διδασκόντων της Σχολής η περίπτωση της αποπομπής της. Ο Καρθαίος είχε ισχυρισθεί πως δέχθηκε την επίσκεψη της θείας του Νίκου Χατζίσκου και του ζήτησε να επιτρέψει ως διευθυντής της Σχολής να παίξει η Βουγιουκλάκη στις παραστάσεις του Εθνικού Κήπου.
Ο διευθυντής είπε πως ο κανονισμός της Σχολής δεν το επέτρεπε, κάτι που δεν διαβιβάστηκε σωστά στη Βουγιουκλάκη, η οποία παραπλανήθηκε και χωρίς να αντιμετωπίσει το ζήτημα υπεύθυνα, συμμετείχε στις παραστάσεις.
Η Βουγιουκλάκη αιτήθηκε συγχώρεσης από το συμβούλιο των καθηγητών, επικαλούμενη πως και στο παρελθόν είχε αρνηθεί πρόταση συμμετοχής της σε παράσταση του θιάσου της Κοτοπούλη. Τελικά ο Καρθαίος πρότεινε την επιεική κρίση της, κάτι στο οποίο συμφώνησε και ο Ροντήρης. Σύντομα καθιερώθηκε στο χώρο και λόγω της εξαιρετικής δημοτικότητας που απέκτησε στο ευρύ κοινό ονομάστηκε (αρχικά από τον Φιλοποίμενα Φίνο) «Εθνική Σταρ» της Ελλάδας.
Ο κινηματογραφικός της θρίαμβος
Το 1960 κέρδισε το βραβείο ερμηνείας Α’ γυναικείου ρόλου στο 1ο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για την ερμηνεία της στην ταινία Μανταλένα, σε σκηνοθεσία Ντίνου Δημόπουλου, ενώ η ίδια ταινία εκπροσώπησε την Ελλάδα στο διεθνές κινηματογραφικό Φεστιβάλ των Καννών, όπου άφησε πάρα πολύ καλές εντυπώσεις. Στο ίδιο φεστιβάλ βραβεύτηκε στο αναδρομικό αφιέρωμα η ταινία του 1959 Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο, όπου επίσης πρωταγωνιστούσε η Αλίκη.
Ακολούθησαν με μεγαλύτερη επιτυχία τα έργα Χτυποκάρδια στο θρανίο το 1962 (η πασίγνωστη κινηματογραφική μεταφορά έγινε το 1963), Περάστε την πρώτη του μηνός το 1963 κ.ά.
Αργότερα γνωρίστηκε με τον Φιλοποίμενα Φίνο και άρχισε μια μόνιμη συνεργασία με την εταιρία του, τη Φίνος Φιλμ. Μαζί έκαναν μερικές από τις μεγαλύτερες εισπρακτικές επιτυχίες του ελληνικού κινηματογράφου, ανάμεσά τους τις ταινίες: Αστέρω, Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο, Μανταλένα, Το κλωτσοσκούφι, Η Αλίκη στο ναυτικό, Η Λίζα και η άλλη, Η ψεύτρα, Το δόλωμα, Η αρχόντισσα κι ο αλήτης, Η δασκάλα με τα ξανθά μαλλιά, Η Νεράιδα και το Παλικάρι, Υπολοχαγός Νατάσσα, Η κόρη του ήλιου, Η Μαρία της Σιωπής, Ένα αστείο κορίτσι, Σ΄αγαπώ κ.ά.
Η ταινία Υπολοχαγός Νατάσα ήταν η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου για τρεις δεκαετίες, με τις δύο επόμενες εισπρακτικές κινηματογραφικές επιτυχίες να ανήκουν επίσης στην Αλίκη Βουγιουκλάκη.
Η σημαντική εμπορική κάμψη που σημείωσε από τις αρχές της δεκαετίας του 1970 ο ελληνικός κινηματογράφος ώθησε την Αλίκη να ασχοληθεί σχεδόν αποκλειστικά με το θέατρο, ανεβάζοντας συνολικά πάνω από 53 θεατρικές παραστάσεις.
Το 1975 άλλαξε τον μέχρι τότε τρόπο ανεβάσματος των μιούζικαλ, φέρνοντας στην Ελλάδα τα μιούζικαλ-υπερπαραγωγή, με το έργο του Νιλ Σάιμον Καμπίρια. Ανέβασε επίσης με τεράστια επιτυχία και άλλα έργα του είδους, όπως τα Καμπαρέ, Ωραία μου κυρία, Τζούλια, Άννυ Εβίτα, Βίκτωρ-Βικτώρια και τελευταίο το μιούζικαλ Η μελωδία της ευτυχίας.
ΓΡΑΨΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ"