Συγκινεί η μητέρα της Αλεξίας που έκανε παρέλαση στις Θεσπιές: «Παίρνουμε δύναμη από εκείνη και αυτή από εμάς»

Συγκίνηση προκάλεσε η μικρή Αλεξία από τις Θεσπιές η οποία έκανε παρέλαση την 28η Οκτωβρίου, καθισμένη σε αναπηρικό αμαξίδιο έχοντας στο πλευρό τη μητέρα της που είναι δίπλα της από την πρώτη στιγμή, αλλά και δύο συμμαθήτριες της, έξι χρόνια μετά τον βαρύτατο τραυματισμό της στο κεφάλι από αδέσποτη σφαίρα.

Η μητέρα της, Νικολέτα Σαμαρτζή μιλώντας στο Action24, είπε: «Έτσι όπως ήταν στην αρχή δεν έβλεπε δεν μίλαγε δεν άκουγε, εδώ που φτάσαμε είναι θαύμα. Μετά από πολλά χρόνια έκανε ξανά παρέλαση. Αυτή τη στιγμή έχει σχολείο, πάμε πρώτη γυμνασίου. Κάνουμε τα πάντα στο σπίτι θεραπείες, πηγαίνουμε σε πισίνα, δεν έχουμε σταματήσει να κάνουμε ό,τι χρειάζεται» συμπληρώνοντας «παίρνουμε δύναμη από εκείνη και αυτή από εμάς».

Όπως είπε, μετά την παρέλαση της κόρης της: «μου ερχόντουσαν πολλά μηνύματα από όλη την Ελλάδα και μου έλεγαν είναι η Αλεξία της Ελλάδας».

Παρόλα αυτά η κατάσταση του μικρού κοριτσιού «είναι ακόμα δύσκολα» με τη μητέρα της να εμφανίζεται οργισμένη για τον άνδρα που πυροβόλησε στον αέρα το Πάσχα του 2019 με αποτέλεσμα τον βαρύτατο τραυματισμό της.

«Όταν ακούς από όλο τον κόσμο ότι “είναι η Αλεξίας μας”, αυτός ο άνθρωπος δεν έχει δείξει κανένα ενδιαφέρον πέραν του ότι δεν έχει ζητήσει συγγνώμη. Η βοήθεια πρέπει να είναι από τον άνδρα που πυροβόλησε, γιατί αυτός την έβαλε στο καρότσι. Μας δίνει 800 ευρώ τον μήνα. Εγώ πριν τύχει αυτό, δούλευα, τώρα δεν μπορώ να πάω πουθενά. Ακόμα και όταν είναι στο σχολείο πρέπει να είμαι ανά πάσα στιγμή εύκαιρη».

Έξι χρόνια μετά το τραγικό Πάσχα του 2019, η Αλεξία παρέλασε καθισμένη σε αναπηρικό αμαξίδιο έχοντας στο πλευρό τη μητέρα της που είναι δίπλα της από την πρώτη στιγμή, αλλά και δύο συμμαθήτριες της που κράτησαν περήφανα τη σημαία και συνόδευσαν τη φίλη τους σε μια συγκινητική στιγμή ανθρωπιάς και ελπίδας.

Η Αλεξία που σήμερα φοιτά στην πρώτη τάξη του Γυμνασίου συνεχίζει τον δύσκολο Γολγοθά της αποκατάστασης. Οι θεραπείες, οι αγωνίες και οι καθημερινές προκλήσεις δεν λείπουν, όμως η θέληση της να προχωρήσει μπροστά είναι ακλόνητη.