Κορονοϊός: Συγκλονίζουν οι μαρτυρίες γιατρών που νόσησαν από κορονοϊό και βρέθηκαν στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας ή σε Μονάδες Αυξημένης Φροντίδας. Μοιράστηκαν, μάλιστα, τις εμπειρίες τους μέσα από μια σειρά βίντεο στο πλαίσιο της εκστρατείας #εμβολιαΖΩ που διοργανώνει ο Ιατρικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης.
Ανάμεσα σε αυτούς που μοιράστηκαν την εμπειρία τους ήταν και ο καθηγητής Καρδιολογίας του ΑΠΘ Βασίλης Βασιλικός, ο οποίος αναφέρει ότι βρέθηκε με κορονοϊό στο νοσοκομείο όπου έμεινε 3 εβδομάδες κι ότι λίγο πριν πάρει εξιτήριο, η κατάσταση υγείας του επιδεινώθηκε με αποτέλεσμα να οδηγηθεί στην εντατική.
Κορονοϊός – Ένιωθα αβοήθητος, δεν μπορούσα να μιλήσω
Εξομολογείται: “Στην εντατική ήμασταν όλοι μαζί. Να σας θυμίσω ότι ήταν σε κατάσταση επιστράτευσης, γιατί δεν υπήρχαν κλίνες και βάλαμε κάποια κρεβάτια στα χειρουργεία και αναρωτήθηκα πως θα αντέξω εκεί μέσα. Αλλά από εκεί και πέρα δεν θυμάμαι τίποτα. Δεν θυμάμαι να μου λένε ότι θα με διασωληνώσουν. Και κατηγορήθηκα ή κατηγορήθηκαν συνεργάτες μου ότι άργησαν να με διασωληνώσουν. Ακριβώς γιατί το είχα ζητήσει. Το οποίο δεν ισχύει.
Ο άρρωστος μπορεί να λέει ότι θέλει, ο γιατρός είναι υποχρεωμένος να κάνει αυτό που του λέει η συνείδηση του. Εμείς ξέρετε οι γιατροί είμαστε λίγο χοντρόπετσοι και αν δεν αρρωστήσουμε, δεν θα καταλάβουμε.
Όταν πανικοβλήθηκα, όταν χρειάστηκε να μπω στην εντατική, τότε συνειδητοποίησα κάποια πράγματα ξανά. Σε μια στιγμή που είχα ξυπνήσει ήταν για μένα η χειρότερη εμπειρία. Ένιωθα αβοήθητος. Είχα τις φυσικές μου ανάγκες, κρύωνα και δεν μπορούσα να μιλήσω.
Ξαναμαθαίνεις τη ζωή από το άλφα. Είχα την εντύπωση ότι μιλούσα αλλά με την τραχειοστομία, δε μπορούσα να συνεννοηθώ. Και ερχόταν η σύζυγος μου και της έλεγα κάνε μου αυτό, κάνε μου εκείνο, και δεν καταλάβαινε. Κι αντιθέτως ερχόταν η νοσηλευτήρια, η οποία ήταν εκπαιδευμένη και καταλάβαινε. Και ενώ είχα την αίσθηση ότι επικοινωνούσα γραπτά καλά, μου έδειξε η σύζυγος μου τις σημειώσεις μου και τα γράμματα μου δεν ήταν ούτε νηπιαγωγείου τα οποία κι έχω κρατήσει.
Από την πλευρά του ο ΩΡΛ και αντιπρόεδρος του ΙΣΘ Νικόλαος Μπάτζιος μιλάει για την νόσηση και την διακομιδή του στο νοσοκομείο:
Στην αρχή το αντιμετώπισα σχετικά καλά ως και πολύ καλά σκεπτόμενος ότι με τη νόσηση μου θα αποκτήσω ανοσία. Γενικά η κατάσταση μου ήταν ομαλή (….) Τα χρειάστηκα όταν εξαντλήθηκαν όλα τα θεραπευτικά πρωτόκολλα (…) Δεν φανταζόμουν πόσο πολύ θα μπορούσαν να χαραχτούν τα γεγονότα στο υποσυνείδητο
Και συμπληρώνει: “Κι εδώ θα πρέπει να τονίσω ότι δεν είναι μόνο η νοσηλεία αλλά και ό,τι αυτή συνεπάγεται. Νομίζω ότι ποτέ δεν έγινα το ίδιο καλά όπως ήμουν πριν τη νόσηση. Ακόμη και τώρα δυσκολεύομαι όταν κουράζομαι πχ όταν περπατάω πολύ. Στις τελευταίες αξονικές μου φαίνονται κάποια υπολείμματα και ίσως στο μέλλον θα φανούν οι επιπτώσεις πιο ξεκάθαρα”.
Κορονοϊός – Ο Θεμιστοκλής Τουφεκτσής, αγγειοχειρουργός, περιγράφει και την δική του εμπειρία.
“Περίπου στην εβδομάδα πάνω, είδα ότι άρχισε να πέφτει ο κορεσμός. Εντάξει, εγώ ήμουνα και καπνιστής, δεν είχα ποτέ υψηλούς κορεσμούς. Και μετά από ένα σημείο, και που είχα κατεβεί και κάτω από το 90, ενώ το όριο ήταν το 93 υποτίθεται, λέω καλύτερα να μην το ρισκάρω άλλο. Η επιδείνωσή μου στην κλινική ήταν ραγδαία. Θυμάμαι όταν ήρθε η ώρα και είχα εξασθένηση δε μπορούσα, με σέρνανε να με πάνε στον αξονικό τομογράφο, δε μπορούσα καν να σταθώ να καθίσω σε αμαξίδιο.
Είχα φοβερή δύσπνοια, παρόλο που έπαιρνα οξυγόνο. Την τελευταία μέρα -πριν τη διασωλήνωση- θυμάμαι που πήρα τη γυναίκα μου και της το είπα για να μην της το ανακοινώσει άλλος. Έχω υποτίθεται κάποιες αναμνήσεις αλλά θεωρώ ότι είναι από τα φάρμακα.
Είχα εξαντληθεί. Με ισοπέδωσε η νόσος. Σιγά σιγά, με δύσπνοια, φουλ δόσεις οξυγόνου και υποστήριξη αναπνευστική δε μπορούσα να κινηθώ. Είχαν αδυνατίσει όλοι μου οι μυς, δε μπορούσα να σταθώ σε όρθια θέση. Έκανα περίπου μία βδομάδα για να καταφέρω να είμαι σε καθιστή θέση στο κρεβάτι, τέτοια ήταν η μυϊκή αδυναμία. Για να καταφέρω να πάω τουαλέτα, δύο βήματα, έκανα 14 μέρες. Ναι ήταν αγώνας. Δεν πήγα σε κέντρο αποκατάστασης, δεν άντεχα»”
ΓΡΑΨΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ"