Σήμερα συμπληρώνονται έντεκα χρόνια από την τραγωδία της Marfin, που στοίχισε τη ζωή σε τρεις ανθρώπους.

Μετά το τρισάγιο που έγινε στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου οι συγγενείς και συνάδελφοι των θυμάτων άφησαν το στεφάνι στο μνημείο και άναψαν ένα κεράκι. Μια ημέρα πένθους για τους ίδιους, αλλά και για όλη την Ελλάδα.

Τι λέει ο Γραμματέας του συλλόγου εργαζομένων της τράπεζας

Ο Γραμματέας του συλλόγου εργαζομένων της τράπεζας, Στέλιος Μουλακάκης, μίλησε στο DEBATER για τη μοιραία μέρα. Είχε έρθει αμέσως μετά την πορεία και έβλεπε τους συναδέλφους του να είναι στα μπαλκόνια προσπαθώντας να πάρουν μια ανάσα για να σωθούν. 

“Η 5η Μαΐου για εμάς τους εργαζόμενους είναι μια πολύ δύσκολη ημέρα. Ειδικά για εμάς που εκείνη την ημέρα βρισκόμασταν εδώ και βιώσαμε πολύ έντονα και πολύ δύσκολα την απώλεια των τριών συναδέλφων μας. Η συνάδελφος μας Αγγελική ήταν και έγκυος. Μόλις ακούσαμε το μπαμ ήρθαμε κατευθείαν, μια έκρηξη πολύ ισχυρή. Είδαμε τις φλόγες, είδαμε πολλά έκτροπα να συμβαίνουν στο σημείο αυτό και μετά… τραυματικά για όλους μας. Η μετέπειτα ενέργειες μας με το Υπουργείο Δημόσιας τάξης και μέχρι σήμερα ακόμη και για να μπει αυτή η πλακέτα που βλέπετε πίσω μου – ξεκίνησε να στήνετε μόλις και εμείς συνήλθαμε – ήταν εξαιρετικά δύσκολες να γίνουν αποδεκτές από την πολιτεία γενικότερα. Πέρσι με ικανοποίηση είδαμε ότι ευοδώθηκε και έγινε αυτό το μνημείο. Το οποίο και αυτό με δυσκολία προσπαθούμε και εμείς κάθε φορά να ειδοποιούμε τους φορείς για να το συντηρήσουμε και να μην βεβηλωθεί. Ο σύλλογος εργαζομένων της τότε Marfin, τώρα Πειραιώς, κάθε χρόνο σιωπηλά πενθεί.

Μας ενόχλησε που αυτό το τραγικό συμβάν έγινε αντικείμενο εκμετάλλευσης με πάρα πολλούς τρόπους. Δεν άφησαν ήσυχους ούτε τους συναδέλφους που χάθηκαν εκείνη την ημέρα, την μνήμη τους, ούτε τους συναδέλφους οι οποίοι επέζησαν από αυτό. Ακόμη και σήμερα πολλοί σπεύδουν να εκμεταλλευτούν το γεγονός. Ακόμη και σήμερα οι πραγματικοί ένοχοι δεν έχουν συλληφθεί. Ελπίζουμε σε αυτό και θα συνεχίσουμε να προσπαθούμε για αυτό. Εμείς θα τιμούμε την μνήμη των τριών παιδιών και του αγέννητου βρέφους κάθε χρόνο με σεβασμό και ηρεμία όπως το κάναμε. Να σημειωθεί είναι η πρώτη φορά που μιλάμε σε κάποιο μέσο ενημέρωσης.