Πολυτεχνείο: Κανείς δεν κοιμήθηκε εκείνη τη νύχτα της 17ης Νοέμβρη του 1973, όταν τα τανκς έπεσαν πάνω στη σιδερένια πόρτα του Πολυτεχνείου, παραβιάζοντας την είσοδο και σπάζοντας την κατάληψη των φοιτητών ενάντια στη Χούντα.
Και πώς μπορούσε να κοιμηθεί, αφού εκείνη η νύχτα ήταν από τις πιο αιματοβαμμένες και μακριές στην ιστορία της Ελλάδας.
Όλα όσα συνέβησαν εκείνο το Σάββατο της 17ης Νοέμβρη ήταν η κορύφωση των φοιτητικών κινητοποιήσεων που είχαν προηγηθεί σαν διαμαρτυρία ενάντια στη δικτατορία των Συνταγματαρχών.
Είχαν προηγηθεί η κατάληψη της Νομικής στις 21 και 22 Φεβρουαρίου και το μνημόσυνο του Γεωργίου Παπανδρέου στις 4 Νοεμβρίου, που μετατράπηκε σε διαδήλωση διαμαρτυρίας όπου απαγορεύτηκε η παρουσία του Ανδρέα Παπανδρέου. Πήγαν όμως η σύζυγος και ο γιος του, Γιώργος, που τότε ήταν 16 ετών, με τον κόσμο να τους αποθεώνει. Στη διαδήλωση αυτή συνελήφθησαν δεκάδες άτομα.
Την Τρίτη 13 Νοεμβρίου το δικαστήριο αθώωσε 12 από τους 17 συλληφθέντες στα επεισόδια στο μνημόσυνο και επέβαλε στους υπόλοιπους 5 ποινές με αναστολή. Αυτό στάθηκε η αφορμή για να ξεσπάσουν νέες κινητοποιήσεις. Ο κόμπος είχε φτάσει στο χτένι. Η Χούντα έπρεπε να πέσει.
Αμέσως αναγγέλθηκαν φοιτητικές συγκεντρώσεις σε διάφορες σχολές και στις 14 Νοεμβρίου οι φοιτητές μπαίνουν και καταλαμβάνουν το Πολυτεχνείο. Κρέμασαν πανό με συνθήματα “ ΚΑΤΩ Η ΧΟΥΝΤΑ”, “ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΤΥΡΡΑΝΙΑ”, “ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΛΑΕ”, “ΑΠΟΨΕ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΑΫΛΑΝΔΗ”.
Στους δρόμους γύρω από το Πολυτεχνείο διακόπηκε, ενώ πολύς κόσμος πήγαινε στο ίδρυμα για να στηρίξει τους φοιτητές δίνοντάς τους τσιγάρα και φαγητό.
Οι διαδηλωτές γρήγορα έγιναν ακόμα περισσότεροι και έξω από το κτίριο ανέμιζαν σημαίες και έκαιγαν ομοιώματα του Παπαδόπουλου και σύμβολα της 21ης Απριλίου. Συγκροτήθηκε η Συντονιστική Επιτροπή και άρχισε η προετοιμασία της λειτουργίας του Ραδιοφωνικού Σταθμού που μετέδιδε καθ’ .ολη τη διάρκεια της εξέγερσης και έγινε το σήμα κατατεθέν της φοιτητικής κινητοποίησης.
Σε συμπαράσταση πήγαν στο Πολυτεχνείο και φοιτητές από το Πανεπιστήμιο Πατρών και της Θεσσαλονίκη, ενώ στα Ιωάννινα οι φοιτητές έκαναν κατάληψη στο εκεί πανεπιστήμιο.
Η τελευταία μοιραία μέρα
Το Σάββατο της 17ης Νοεμβρίου, λίγο μετά τα μεσάνυχτα, φάνηκαν οι πρώτες φάλαγγες αρμάτων με κατεύθυνση το Πολυτεχνείο και τα πρωτα τανκς στους Αμπελοκήπους. Στη μία μετά τα μεσάνυχτα τα τανκς μπήκαν στην Πατησίων. Τότε πολλοί διαδηλωτές κρύφτηκαν σε πολυκατοικίες στο κέντρο της Αθήνας. Από τα μεγάφωνα μεταδιδόταν, πως όσοι ήθελαν ν’ αποχωρήσουν, μπορούσαν να φύγουν, προτού οι πόρτες του Πολυτεχνείου κλείσουν οριστικά. Ελεύθεροι σκοπευτές πήραν θέσεις στα κτίρια γύρω από το Πολυτεχνείο.
Ο Ραδιοφωνικός Σταθμός του Πολυτεχνείου και η φωνή του Δημήτρη Παπαχρήστου έκανε απελπισμένες εκκλήσεις στους στρατιώτες: “Είμαστε άοπλοι, eίμαστε άοπλοι. Είμαστε άοπλοι. Αδέρφια μας στρατιώτες, δεν θα σηκώσετε όπλο. Δεν θα σηκώσετε και δεν θα πυροβολήσετε. Δεν θα σκοτώσετε τα αδέρφια σας. Πώς είναι δυνατόν να πυροβολήσετε τα αδέρφια σας, να χυθεί ελληνικό αίμα;”
Tρία άρματα μάχης σταμάτησαν έξω από το Πολυτεχνείο, ενώ οι αστυνομικοί είχαν ήδη πάρει θέσεις απέναντι από την κεντρική είσοδο. Σύμφωνα με τα όσα μαθεύτηκαν, έγιναν κάποιες συζητήσεις μεταξύ του επικεφαλής των αρμάτων και των κλεισμένων στο κτίριο. Στις 2:59 περίπου, ένα τανκ έπεσε πάνω στην πόρτα και την έλιωσε. Αστυνομικοί και άνδρες των ΛΟΚ μπήκαν μέσα και τότε ξεκίνησαν οι συγκρούσεις.
Όσοι βρίσκονταν μέσα συντάχθηκαν σε φάλαγγες και με τα χέρια ψηλά, με τη συνοδεία ΛΟΚ βγήκαν έξω. Σύμφωνα με μαρτυρίες, περίπου 35 λεπτά μετά τις 3, το Πολυτεχνείο είχε αδειάσει και ασθενοφόρα άρχισαν να απομακρύνουν από το κτίριο τραυματίες και νεκρούς. Οι πυροβολισμοί και οι συγκρούσεις συνεχίστηκαν στους δρόμους γύρω από το Πολυτεχνείο. Η πόλη θύμιζε εμπόλεμη ζώνη.
Η “μαύρη λίστα” των νεκρών του Πολυτεχνείου
Η πρώτη επίσημη καταγραφή, τον Οκτώβριο του 1974, από τον εισαγγελέα Δημήτρη Τσεβά, εντόπισε 18 επίσημους ή πλήρως βεβαιωθέντες νεκρούς και 16 άγνωστους “βασίμως προκύπτοντες”. Ένα χρόνο αργότερα, ο αντιεισαγγελέας εφετών Ιωάννης Ζαγκίνης έκανε λόγο για 23 νεκρούς, ενώ κατά τη διάρκεια της δίκης που ακολούθησε προστέθηκε ακόμη ένας. Σύμφωνα με έρευνα του Διευθυντή Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, Λεωνίδα Καλλιβρετάκη, το 2003, ο αριθμός των επωνύμων νεκρών ανερχόταν σε 24, ενώ αυτός των νεκρών αγνώστων στοιχείων σε 16.
Ανάμεσά τους ο 19χρονος Μιχάλης Μυρογιάννης από το όπλο του ταξίαρχου Νικόλαου Ντερτιλή, ο μαθητής λυκείου Διομήδης Κομνηνός καθώς και ένα πεντάχρονο αγόρι που σκοτώθηκε από πυροβόλο όπλο στρατιώτη στην περιοχή του Ζωγράφου. Κατά τη δίκη της Χούντας υπήρξαν μαρτυρίες για τον θάνατο πολλών πολιτών κατά τη διάρκεια της εξέγερσης. Οι τραυματίες, σύμφωνα με εκτιμήσεις, ήταν χιλιάδες.
Σήμερα συμπληρώνονται 48 χρόνια από την Επέτειο του Πολυτεχνείου. Σήμερα όμως δεν τιμούμε μόνο όσους έπεσαν, αλλά τον ίδιο τον αγώνα σαν έννοια. Το Πολυτεχνείο ζει στους αγώνες του σήμερα μέσα σε κάθε άνθρωπο που παλεύει για τα πιστεύω του και για έναν πιο δίκαιο κόσμο.
Συναγερμός στο Περιστέρι – Νεκρή 62χρονη μετά από πυρκαγιά στο διαμέρισμα της
Το διεστραμμένο πρόσωπο του Marilyn Manson – Το “Bad Girl’s Room” και τα βασανιστήρια σε γυναίκες
ΓΡΑΨΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ"